پایگاه خبری تحلیلی سینماسینما

سینماسینما، نوشته: پیتر دبریوج، ترجمه: فریبا جمور

از جمله ظلم های وارده توسط “ویروس کرونا” دراین روزهای اقدامات فاصله گذاری اجتماعی است که از دیدار بستگان ما جلوگیری کرده مخصوصا در روز مادر برای کسانی که عادت داشتند این روز را در کنار مادرشان بگذرانند.

اینجاست که فیلم به کمک ما می آید: چرا از لیست زیر فیلمی انتخاب نمی کنید و زمانی را با مادر خود هماهنگ کنید تا آن را “با هم جدا؛ از هم” تماشا کنید؟ می توانید هر دو فیلمی را انتخاب کنید بعد دکمه پخش را بزنید، بعد از آن با یکدیگر تماس بگیرید تا در مورد آن صحبت کنید.

هر شخصیت فیلمی که تاکنون نوشته شده است یک مادر دارد، بنابراین تصور کردن لیست قطعی از بزرگترین ادای احترام سینمایی برای زنانی که ما را بزرگ کرده اند تقریباً غیرممکن است و علاوه بر این، آیا جالب نیست که درباره کسانی که شخصیت های پیچیده تری دارند بحث کنیم؟ آنچه در ادامه می آید، دوازده پیشنهاد از طیف وسیعی از دوره ها و ژانرها که مناسب برای بحث های بعد از تماشای فیلم است.

اکنون مسافر (۱۹۴۳)

مقایسه سیندرلاوار بت دیویس که از یک جوجه اردک زشت – مادر بدجنسش او را این چنین صدا می زند- به قویی زیبا به لطف دکتری مودب (کلود رین) تبدیل می شود. این فیلم ایده پیچیده ای را درباره آنچه که برای هر دختر لازم است تا استقلال خود را از کنترل پدر و مادری سلطه گر به دست آورد ، بررسی می کند. دیویس هفتمین نامزدی اسکار خود را برای این نقش به دست آورد در حالی که رین مستقیم از این فیلم به  «کازابلانکا» رفت.

یکی دیگر از کلاسیک ها که باید در نظر بگیریم ، با بازی جوآن کرافورد:  «میدلرد پیرس»

کارت پستال از لبه پرتگاه (۱۹۹۰)

اینکه پدر یا مادر شما ستاره سینما یا افراد مشهوری باشند، بسیاری از بچه ها تربیت خود را خوراکی برای خاطره نویسی آنها می دانند و قریب به اتفاق آنها مادرشان را در یک نور بحران نقاشی می کنند. مریل استریپ که هاله ای از کری فیشر را بازی می کند معتاد به مواد مخدر است. او مجبور می شود با مادر خود دوریس مان که روزگاری ستاره مشهوری بوده اما اکنون به الکل روی آورده است زندگی کند.

همچنین فیلم دیگری از دبی رینولدز:  «مادر» ساخته آلبرت بروکس

اسپری مو (۱۹۸۸)

فیلمی در ژانر کمدی رمانتیک و موزیکال به کارگردانی جان واترز است. «تریسی ترنبلاد» به رؤیای خود در رسیدن به نقشی در برنامه رقص کورنی کالینز موفق شده‌است. او اکنون به عنوان یک نوجوان قهرمان، از شهرت خود استفاده کرده و درباره اعتقادات خود حرف می‌زند.

فیلم دیگری برای مادران آزاد اندیش:  «بچه ها حالشان خوب است»

مارتی (۱۹۵۵)

این شخصیت شناسی کلاسیک – اولین فیلمی که موفق به کسب جایزه نخل طلا در کن شد – اغلب به عنوان یکی از پرتره های عالی -امید-برای همه شناخته می شود، اما به جای دیدن مادر قصاب برانکس، ارزش آن را دارد که با همدلی با زنی که او را بزرگ کرده است تماشا کنید.  «این بسیار بیرحمانه است که فرزند شما جایی برای شما در خانه اش ندارد.» این فیلم آغاز فیلمسازی ارنست بورگنین بود.

یک فیلم پسروظیفه شناس دیگر:  «چه چیزی گیلبرت گریپ را می خورد»

فضول (۲۰۱۶)

نویسنده وکارگردان، لورن اسکافاریا، پیش از آنکه با   «هاستلر» شناخته شود، این نامه عاشقانه را برای مادرش می سازد، دختر شاغلش در هالیوود را تحسین می کند اما به وضوح مشکلاتی با هم دارند. مارنی (سوزان ساراندون) به تازگی بیوه شده و برای آنکه به دخترش لوری (با بازی رز بیرن) نزدیک‌تر باشد از نیوجرسی به لوس آنجلس نقل مکان می کند. ولی او شروع می کند به دخالت در زندگی لوری…  «فضول» درمانی است برای کسانی که نمی توانند در طول روز بدون حداقل یک بار تماس با مادرشان روز خود را سر کنند.

یکی دیگر از مستقل های احساسی: لیلی تاملین در  «مادربزرگ»

عشق و سیگار (۲۰۰۷)

در این لیست دو فیلم از سوزان ساراندون داریم. فیلمی کمدی رمانتیک و موزیکال به کارگردانی جان تورتورو است. فیلمی که خیلی دیده نشد و در آن بازیگران هر وقت کلمات کفایت نمی کنند شروع به آواز خواندن می کنند و من هر زمان که فرصتی پیدا کنم این فیلم را توصیه می کنم.

فیلم سینمایی عالی دیگر از سوزان ساراندون:  «جف، که در خانه زندگی می کند»

کاندیدای منچوری (۱۹۶۲)

با این فرض که مادر شما جزو بهترین های جهان باشد اما در آخر با هم سقوط کنید خنده دار است. آنجلا لانسبری فقط سه سال از لورنس هاروی بزرگتر بود، وقتی که نقش مادر شیطانی را بازی کرد، که سعی می کند فرانک سیناترا را در قتل رئیس جمهور مقصر جلوه دهد تا همسرش بتواند قدرت را به دست بگیرد. تفسیری هوشمندانه از پارانویای جنگ سرد با تکنیک های منحصر به فرد فیلمسازی بیان شده – تدوین شاهکار صحنه شست و شوی مغزی- این نسخه قدیمی از آنچه در سال ۲۰۰۴ با با بازی مریل استریپ بازسازی شد هنوز بهتر است.

فیلم دیگری که مادر جنایتکار است:  «گرمای سفید»

رازها و دروغها (۱۹۹۶)

هیچ کارگردانی به اندازه مایک لی ظرافت های طبیعی انسان را به تصویر نمی کشد که روش منحصر به فردش برای ساخت فیلمنامه از طریق بداهه و تمرین با بازیگرانش نتیجه فیلم های گروهی است که حتی کوچکترین کاراکترها نیز کاملاً درک می شوند. «ژان-باپتیست» زن جوان سیاهپوستی پس از مرگ مادرخوانده‌اش به جستجوی مادر واقعی‌اش می‌پردازد و او را در قالب «بلتین» زنی سفید پوست و غمگین می‌یابد.

یکی دیگر از کلاسیک های انگلیسی:  «طعم عسل»

تقلید از زندگی (۱۹۵۹)

لانا ترنر و خوانیتا مور مادرانی را بازی می کنند، یک سفیدپوست، دیگری سیاه پوست که برای بزرگ کردن دو دخترشان در زیر یک سقف با مشکلات مختلفی روبرو هستند. داگلاس سیرک، استاد ملودرام هالیوود، تعادل بین احساسات بیش از حد و موضوعات مضحک مانند جاه طلبی های حرفه ای یک زن مدرن و عوارض بی رحمانه نابرابری نژادی، تعادل برقرار می کند و همه را در یک صحنه تشییع جنازه فراموش نشدنی با بازی مهالیا جکسون به تصویر می کشد. این مورد نادر است که بازسازی بهتر از نسخه اصلی باشد. اگرچه ممکن است عاشقان سینما از مقایسه این اقتباس از رمان فانی هورست با نسخه قبلی با بازی کلودت کلبرت، یا حتی ادای احترام تاد هاینس در سال ۲۰۰۲، در  «دور از بهشت» لذت ببرند.

یکی دیگر از نسخه ها:  «تقلید از زندگی» جان م. استال (۱۹۳۴)

گوشت و خون من (۲۰۰۳)

پیش از آنکه خانواده داگگر به ستارگان واقعی تبدیل شوند این مستند مورد علاقه ساندنس، سوزان تام را به مخاطبان معرفی کرد که ۱۱ فرزند را پذیرفته است که بیشتر آنها دارای نیازهای ویژه هستند. کارگردان جاناتان کارش، نگاهی صادقانه و بسیار دلگرم کننده به نحوه عملکرد این مادر ابرقهرمانان و غیرقابل توصیف ارائه می دهد. اگرچه صبر تام مطمئناً الهام بخش است، اما چه چیزی زن را وادار می کند این مسئولیت سخت را به عهده بگیرد.

نگاه دیگر به مادرانی که به چالش های غیرمعمول می پردازند: شر در  «نقاب»

روما (۲۰۱۸)

علی رغم تمام فریاد های کشیده شده برای این فیلم من به نشانه ادای احترام به این فیلم سکوت می کنم، فیلمی که جزو بهترین نامزدهای اسکار در همه ادوار است. شخصیت اصلی فیلم کلو، در حالی که با بارداری ناخواسته خود مقابله می کند، به عنوان یک مادر جانشین سه فرزند خانواده مکزیکی طبقه متوسط هم است. آغوش گروهی نمادین این فیلم به ویژه در زمان فاصله اجتماعی بسیار تاثیرگذار است.

یکی دیگر از درام های مادرانه اسپانیایی زبان:  «بیماری یکشنبه»

منبع: ورایتی

۸ می ۲۰۲۰