نیره خادمی در شهروند نوشت : یک هفته بعد از تصادف مهدی فخیمزاده هنوز دستبردار نیستند. اینبار کادر درمانی فیلمی از فخیمزاده در شبکههای مجازی منتشر کردهاند که به اعتقاد یک جامعهشناس تجاوز به حریم شخصی محسوب میشود. مهدی فخیمزاده آن آدم سرحال و پر ابهت سینما وتلویزیون حالا در ویدیویی که از سوی بیمارستان منتشر شده، رنجور و رنگ پریده است. از او میپرسند از خدمات اورژانس و بیمارستان راضی است و فخیمزاده با بیحالی جواب میدهد که همه چیز خوب است: «فکر میکنم که حالم خوب و سرجایش است من به زودی مرخص میشوم.» آنها انگار میخواهند از مهدی فخیمزاده رضایت بگیرند که بیمارستان هیچ کم و کسری نداشته است و بعد فیلم را روانه شبکههای مجازی میکنند. چهره فخیمزاده اما شباهتی به نمکیِ مسافران مهتاب نداشت و دیگر از آن کارگردان جدی تلویزیون و سینما خبری نبود. کاربران اول باور نکردند و نوشتند: «این اون نیست. پس چرا شکل فخیمزاده نیست. مطمئنی این اونه ؟ نه این او نیست.» این کامنتها چندین بار زیر پست اینستاگرام آمده است و البته خیلیها هم با دلسوزی آرزو کردند که هر چه زودتر حالش خوب شود. حالا نیره توکلی، جامعهشناسی است که نسبت به این ماجرا نقد دارد و به «شهروند» میگوید:«این حرکت نخستین بار در فیلم شاملو اتفاق افتاد، در فیلمی که از این شاعر بزرگ و نامدار ساختند، او را رنجور و از پا افتاده نشان دادند. آنها به دوران پیری او رفته بودند اما نشان دادن آن تصویر رنجور، تصویری نبود که از شاملو داشتیم و اصلا او دیگر آن شاملو نبود.» او معتقد است که درست نیست که فیلمساز، کارگردان یا هر کس دیگری از بیمار فیلم بگیرد و آن را منتشر کند چه به انگیزه هنری یا مثلا تبلیغاتی. «درست نیست آدم را در شرایطی به مردم نشان بدهند که در حالت عادی آن طور نیست، به خصوص اگر او، شخصیت شناخته شدهای باشد چون ممکن است بیمار در آن لحظه در حال خود نباشد یا تحتتاثیر قرار گرفته باشد چه بسا اگر در حال خود باشد اجازه چنین کاری را ندهد.» نیره توکلی به تاثیرات این اتفاق اشاره می کند:«به هر حال تصویر همیشگی شخصیت بین مردم شکسته میشود بنابراین اگر شکل سوء استفاده داشته باشد قابل شکایت هم هست. اگر شخصی در موقعیت اینچنینی بر خلاف میلش با کار موافقت کرده باشد و بعد مشخص شود که در حال عادی نبوده به حریم خصوصی او تجاوز شده است.» او درباره دلیل وقوع اتفاقاتی از این دست در جامعه توضیح میدهد:«در جامعهای که حقوق شهروندی جدی گرفته نمیشود، وقتی که به عنوان بیمار وارد بیمارستان میشوی هم به حریم شخصی و حقوق شهروندیات اهمیت نمیدهند. اما اینکه چنین اتفاقی در بیمارستان میافتد دلایل دیگری هم دارد، این که همیشه بین جامعه پزشکی و مردم دیواری وجود دارد و همچنان انگار جامعه پزشکی را تافته جدا بافته میدانند، بنابراین در برخورد با مردم عادی، به خود اجازه میدهند که درباره بیمار تصمیم بگیرند.» این نخستین بار نیست که چنین اتفاقی افتاده است، بعد از مرگ مرتضی پاشایی هم تصویر تکان دهندهای از آخرین لحظههای حیاتش منتشر شد که انتقادات زیادی را رقم زد اما در کشورهای خارجی تا به حال یک نمونه هم از این دست دیده نشده است و بارزترین نمونه آن مایکل جکسون، سلبریتی معروف آمریکایی بود که ۸ سال قبل به طور ناگهانی دچار ایست قلبی شد، اما هیچ عکسی از او در حالت غیرعادی منتشر نشد.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- گفتوگوی موزه سینما با فریدون جیرانی/ از ابتدا هدفم فیلمنامهنویسی بود + ویدئو
- ابوالحسن داودی رییس انجمن تهیهکننده _کارگردانان سینما شد
- مراسم اختتامیه آیین ملی «چله عشق» / گزارش تصویری
- فخیمزاده به هوش آمد
- امید به بهبود حال مهدی فخیمزاده
- هنگامه قاضیانی بازیگر «به وقت خماری» شد
- پخش فیلمی از هیچکاک به انتخاب فخیمزاده
- نگارش فیلمنامه «علی البدل» به پایان رسید/ پخش نوروز ۹۶ + تصاویر
- فخیمزاده مهمان «نقد فیلم»
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- نقدی بر مستند گفتوگومحور از پگاه آهنگرانی؛ پرترهای در فضای بسته
- نمایشنامههای بهرام بیضایی؛ کلید درک جامعهشناسی خودکامگی در ایران
- مژده شمسایی: پیکر بهرام بیضایی در آمریکا به خاک سپرده میشود
- «ایرانم» علیرضا قربانی به تبریز رسید
- در رثای مردی که از فرهنگ ایران نوشید/ بیضایی؛ دلباخته شاهنامه
- بیضایی در بزنگاه ادبیات کهن و مدرن
- توجه ویژه لوموند به درگذشت بهرام بیضایی
- ایران را می شناخت/یادداشت احمد مسجد جامعی درباره بهرام بیضایی
- به یاد استاد بیضایی؛ صدایی که نه فریاد بود، نه خطابه
- برای بهرام بیضایی/ اسطوره همیشه زنده
- زبان بهمثابه مقاومت؛ در یادِ بهرام بیضایی
- در اندوه فقدان چهره شاخص موج نو سینمای ایران؛ بازتاب جهانی درگذشت بهرام بیضایی
- با موافقت شورای پروانه فیلمسازی؛ پروانه ساخت سینمایی برای ۷ فیلمنامه صادر شد
- در پاسداشت استاد بیبدیل هنرهای نمایشی ایران/ بیضایی، تاریخ و علامت تعجب
- در سوک سیاوش که از شاهنامه رفت
- یادبود بهرام بیضایی؛ ایرانی بودن بار بزرگی است بر دوش ما
- بریژیت باردو درگذشت
- برای رفتن غریبانه شیرین یزدانبخش؛ وصیتی به مثابه گلایه
- «کفایت مذاکرات» و خندههایی که از دل موقعیت میآیند
- «پرهیجان: نبرد برای اوبر»؛ چطور میتوانیم آرزوی شکستِ نجاتبخشمان را داشته باشیم؟
- درباره بازیگران زن مولف سینمای ایران/ ترانه علیدوستی؛ آخرین بازیگر زن مولف
- درباره اهمیت خواندن فیلمنامه اشغال بیضایی پس از جنگ ۱۲ روزه /بیگانه آزادی نمی آورد
- بهرام بیضایی درگذشت
- «موبهمو»؛ خط به خط، نفس به نفس، چهره به چهره
- در بیست و چهارمین دوره جشنواره؛ ۱۴ اثر از سینماگران ایرانی در داکا نمایش داده میشود
- از ۱۰ دیماه؛ «مرد خاموش» به سینماها میآید
- «بامداد خمار»؛ در منزلت فرودستی
- در ستایش سینمای بیچیز؛ همه چیز داشتن در عین بی چیزی
- آیین پایانی یازدهمین دوره انتخاب آثار برتر ادبیات نمایشی / گزارش تصویری
- شیرین یزدانبخش درگذشت





