در همه جشنواره های بزرگ سینمایی، انتخاب مکان مناسب برگزاری جشنواره، به عنوان جایی که برای نمایش همزمان چند فیلم، پذیرش شمار زیادی از مراجعه کنندگان به جشنواره و داشتن امکانات نمایشی کم نقص، توانمندی های مناسب فنی ارسال خبر، اینترنت و فضاهای برگزاری میزگرد و نشست های تخصصی و کارشناسی جای مساعدی باشد، اصل بسیار مهمی است که وجود هر گونه نارسایی و کمبودهای فنی و رفاهی در مجموعه ای که انتخاب می شود، بی تردید به کیفیت برگزاری جشنواره لطمه های جبران ناپذیری وارد خواهد کرد. در چند ساله اخیر، با وجود برخی جذابیت های ظاهری مکانی مثل «برج میلاد»، نارسایی های صوتی و تصویری مختلفی در زمینه امکانات ضعیف نمایش فیلم در تالار نمایش برج میلاد، دوری راه و برگزاری جشنواره در مکانی بسته و خارج ازفضای شهری و…. همواره با گلایه بسیاری از منتقدان، سینماگران و اهالی رسانه رو به رو بوده است که صد البته با وجود انعکاس و بازتاب مکرر این گلایه ها، در این روند نادرست، هرگز تغییر و دگرگونی خاصی رخ نداده است.
اکنون باانتشار این خبر دلشادکننده، در خصوص انتخاب مجموعه « پردیس سینمایی ملت»، به عنوان مکان برگزاری جشنواره و «میزبان اهالی رسانه»، می توان امیدوار بود که بخش عمده ای ازاین نارسایی ها و گلایه فیلمسازان و تهیه کنندگان – به عنوان صاحبان اصلی فیلم ها- در خصوص نارسایی ها و ضعف های امکانات نمایشی، به خاطر پخش نامطلوب صدا و تصویر فیلم هایشان- در سی و ششمین جشنواره برطرف شود و اهالی رسانه، منتقدان سینما و کارگردانان به عنوان میزبان هر نوبت از نمایش فیلم های تازه، بتوانند آثار بخش مسابقه این دوره از جشنواره فیلم فجر را در فضایی مناسب به تماشا بنشینند.
صدالبته نباید فراموش کرد که بخش دیگری از گلایه های رایج ومکرر اهالی رسانه ومنتقدان سینما، در دوره های گذشته به ترکیب نامتجانس میهمانان ودعوت شوندگان به جشنواره مربوط می شد. به این معنا که گاه پیدا کردن اهالی واقعی رسانه ومنتقدان نام آشنا و فعال در عرصه های مطبوعات تخصصی سینما یا تلویزیون در میان خیل عظیمی از میهمانان ناشناخته کار بسیار دشواری بود! امید است که همزمان با این تغییر مکان مناسب و به جا، در این زمینه ها نیز چاره اندیشی شود تا تماشای فیلم در «پردیس سینمایی ملت»، با ایجاد فضایی آرام و بی تنش، به کام همه دعوت شوندگان براستی شیرین شود.
گذشته از همه این ها، برگزاری نشست های نقد وبررسی آثار به نمایش درآمده نیز باید از حال وهوای نمایشی و ظاهرسازی های مصلحت اندیشانه خارج شود و جدا ازنشست هایی که تنها با هدف معرفی یا قدردانی از دست اندرکاران تولید یک فیلم – که کار بسیار شایسته ای نیز به شمار می آید – مثل دوره های اولیه برگزاری نشست های نقد فیلم در «سینما صحرا» در دهه های پیشین، به این بخش از کار سینمای ویژه رسانه ها و منتقدان سینما نیز سر و سامانی تازه داده شود.
*منتقد فیلم و مدرس سینما
منبع : روزنامه ایران
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- «جزیره آزاد»؛ خداوندگار خودخوانده جزیره آزاد
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- «رابین هود»؛ افسانهی شیرین مرد شریف قانون شکن!
- «چای سرد»؛ تصویر تلخ سیمای هنر و هنرمند در تنگنای زندگی
- یادداشتی بر کتاب «سینماگر متفکر: گفتوگو با داریوش مهرجویی»/ فراتر از تصویر؛ از جهان فلسفه تا زبان سینما
- «سامی»؛ ایستادگی پُردرد و رنجِ فراموششدگان
- «لکنت»؛ آوای درنگ و خاموشی ناخواسته
- نقدِ کتاب «لُعبتکها»؛ بازیچههای شادیبخش!
- نمایش «۱۱/۱۱»؛ اخلاقِ فردی در برابر فاجعهی جمعی
- شبه هنرمندان تشنهی پذیرفته شدن!
- «مکبثِ نهیلیسم»؛ نمایشی از سور و سوگ و رنجِ آدمی
- نگاهی به کتاب «۵۵ سال، ۸۵ فستیوال»/ دور دنیا در ۵۵ سال!
- «غیبتِ موجّه»؛ در انتهای کوچهی بُنبست!
- «بهارنامک»؛ آمیزهی دلپسندی از هنر نمایش و پایکوبی و دستافشانی
- در چنبرهی یک زندگی هراسانگیز
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
آخرین ها
- «شمعی در باد»؛ جسورانهترین فیلم نیمه اول دهه هشتاد
- مهتاب ثروتی و مرجان اتفاقیان به «خاکستر خیال» پیوستند
- «جزیره آزاد»؛ خداوندگار خودخوانده جزیره آزاد
- جیمز کامرون: از سلطه هوش مصنوعی میگریزم/ «آوارتار۳» و شروع افتخارآمیز اکران
- بازیگر آمریکایی خودکشی کرد
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود





