پایگاه خبری تحلیلی سینماسینما

 ساناز قنبری در جام جم نوشت :

داستان چند کودک بازیگوش و ورزشکار که پدرانشان کارگر یک کارخانه لوازم تحریر هستند و برای جلوگیری از تعطیلی کارخانه و بیکار شدن پدرشان کارهای مختلفی انجام می دهند؛ این فیلم، آنقدر در جشنواره کودک و نوجوان گذشته مورد توجه قرار گرفت که هیات داوران را بر آن داشت تا پروانه زرین بهترین فیلم کودک از نگاه خودشان (داوران) را به آن اختصاص دهند. حسین قناعت (کارگردان فیلم) با مخاطب قرار دادن خانواده های ایرانی (بخصوص دانش آموزان و نوجوانان) کوشیده، فرهنگ حمایت از کالای ایرانی را به آنان آموزش دهد. با قناعت درباره این فیلم، مشکلات سینمای کودک و چگونگی ارتباط با کودکان سخت پسند امروزی به گفت وگو پرداخته ایم که در ادامه می خوانید:

اولین فیلم کمدی رزمی کودک
«قهرمانان کوچک» اولین فیلم کمدی رزمی سینمای کودک است. در این فیلم، چهار کودک و نوجوان هفت تا یازده ساله تکواندوکار که پدرانشان کارگران یک کارخانه تولید لوازم تحریر در شرف تعطیلی هستند، برای جلوگیری از بیکاری پدرانشان و گیر انداختن قاچاقچیان این کالا که عاملین اصلی این تعطیلی هستند به تعقیب آنها می پردازند و همین تعقیب و گریز، ماجراهایی شاد، اکشن و سرگرم کننده را رقم می زنند. در این فیلم، علاوه بر کودکان از چند بازیگر بزرگسال حرفه ای هم استفاده شده که ویترین کار هستند. فضای این کار، فضایی فانتزی است، چون من در فیلمسازی در حال خلق رویا و دنیایی کودکانه هستم. مثلا ما در این فیلم غولی داریم که از چراغ درمی آید. طبیعتا یک غول ما به ازایی در دنیای واقعی ندارد، اما ما سعی کردیم همه اینها واقعی به نظر بیاید.

فیلمی با ایده حمایت از تولید ملی 
سرمایه گذاران فیلم علی عبدی و پرویز امیری پیشنهاد ایده اصلی فیلم را که حمایت از تولید ملی بود- مطرح کردند که در وهله اول به نظرم کمی شعارگونه آمد و بعد خودم سعی کردم فیلمی جذاب و شاد با چنین محوریتی بسازم. برای این فیلم تحقیقات زیادی هم کردم. حتی خاطرم هست در سفری که به اصفهان داشتم، به دختر شش ساله ای رسیدم که پدر کارگرش به دلیل همین موضوع تولید ملی و ورود اجناس قاچاق به داخل کشور بیکار شده بود و پول درمان بیماری دخترش را نداشت. اشک های آن دختر، من را مصمم کرد که فیلم کودکی را بسازم که گوشه چشمی هم به مبحث تولید ملی داشته باشد.

رضایت مردم 
چند روز پیش، وقتی فیلمم را در سالن سینما آزادی با مردم دیدم، خیلی خوشحال شدم، چون سالن سینما به قدری پر بود که جا برای ایستادن خودمان هم نبود! مخاطبان فیلم که صرفا کودک هم نبودند با رضایت کامل سالن را ترک می کردند و این برای من خوشحال کننده بود.

جشنواره مفیدی به نام جشنواره کودک
نفس برگزاری جشنواره فرصت مغتنمی است، اما به طور مشخص نمی تواند ضمانتی برای فروش و اکران فیلم ها در سینما باشد. امسال جشنواره کودک بسیار خوب برگزار شد و خوشبختانه دوستانی که مسئول این جشنواره هستند، همه از دغدغه مندان این حوزه اند. قهرمانان کوچک و دزد و پری ۲ من هم امسال در سی امین جشنواره کودک و نوجوان اصفهان جایزه بهترین فیلم را گرفتند و مورد استقبال زیادی واقع شدند، ضمن این که امسال برخلاف سال های گذشته بعد از اتمام جشنواره، صحبت از سینمای کودک همچنان در جریان بود که امیدوارم به اتفاق ویژه ای ختم شود.
حسین قناعت، متولد ۱۳۴۴ آمل است. وی فعالیت سینمایی را سال ۱۳۷۲ به عنوان دستیار کارگردانی با فیلم تیک تاک به کارگردانی محمدعلی طالبی آغاز کرد. فیلم های کوتاه او پیش از این درخشیده اند، چنان که فیلم دل واره (۱۳۷۸) برنده خرس نقره ای از جشنواره ای در کشور اتریش شد و فیلم نان (۱۳۸۱) نیز از آثار او برنده پروانه زرین بهترین کارگردانی و دیپلم افتخار بهترین بازیگران کودک از هفدهمین جشنواره بین المللی فیلم های کودکان و نوجوانان اصفهان شد. دزد و پری اثر قبلی قناعت نیز پروانه زرین بهترین فیلم از نظر تماشاگران را کسب کرد. ساخت چند سریال و برنامه تلویزیونی نیز در کارنامه قناعت دیده می شود.

مشکل سینمای کودک و نوجوان
به اعتقاد من، مهم ترین مشکل سینمای کودک و نوجوان بحث اکران آن است. خود من دزد و پری ۲ را قبل از قهرمانان کوچک ساختم، اما همان طور که می بینید، هنوز اکران عمومی نشده! این مشکل البته صرفا مربوط به فیلم من نیست و خیلی از فیلم های کودک را شامل می شود. طبق آماری که شنیدم، بیش از ۵۰ فیلم در فارابی است که تولید شده و هنوز فرصت اکران نیافته! ضمن این که ما فیلمسازها خودمان هم مقصریم، چون به عنوان فیلمساز باید بتوانیم خودمان را بیشتر از اینها با کودکان امروز که با وجود اینترنت، موبایل و بازی های کامپیوتری متفاوت با نسل ما هستند تطبیق دهیم. بچه های امروز، دنیای پیچیده ای دارند و به همین خاطر، شاید نتوانند با خیلی از فیلم هایی که برایشان ساخته می شود، ارتباط برقرار کنند. در ایران هزاران کودک و نوجوان هستند که باید خوراک فرهنگی هنری شان تامین شود و با وجود این، خیلی از فیلم های ساخته شده امکان نمایش پیدا نمی کنند، چون برای این فیلم ها سالن نمایشی نداریم. از طرف دیگر سینماداران هم تمایلی به نمایش فیلم های کودک نشان نمی دهند، چون این گونه فیلم ها نمی توانند با فیلم های تجاری و پرفروش رقابت کنند. در مجموع سینمای کودک در کشور ما جدی گرفته نمی شود و این در حالی است که سینمای کودک از جدی ترین ژانرهای سینمایی است که در تمام دنیا استقبال زیادی از آن می شود.