گلاویژ نادری در سازندگی نوشت :
اهدای هدیه‌ای متفاوت به هادی عامل در یک برنامه تلویزیونی پس از آنکه ویدئوی تقطیع شده از آن در فضای مجازی دست به دست شد با واکنش‌های فراوانی مواجه شده است. انتقادهایی که حالا با همراهی رئیس صداوسیما هم همراه شده و تولید این صحنه‌ها را با هر هدف و تحت هر عنوانی را خطا دانسته است.
البته این اتفاق تازه‌ای نیست. در تلویزیون از این دست اتفاقات کم رخ نمی‌دهد که نظیرش توسط مجریان تازه‌‌کار و البته ناکاربلد تکرار شده که در نهایت پیمان جبلی ناچار شده بابت اظهارات مجریان و برنامه‌سازان از افراد و یا مردم و حتی رهبر انقلاب عذرخواهی کند. یک بار به دلیل توهین مجری به سیدحسن قاضی‌زاده‌هاشمی وزیر بهداشت دولت دوازدهم، بار دیگر برای کیفیت پایین پخش مسابقات ورزشی و مهم‌تر از همه عذرخواهی از رهبر انقلاب برای انتقاد به نیروی انتظامی.
در واقع این نتیجه عملکرد مدیران سازمان صداوسیماست که گریبان‌گیر آنها در دوره‌های مختلف می‌شود. وقتی نیروهای متخصص و کاربلد از تلویزیون رانده شده و اجرای تمامی برنامه‌ها به مجریانی تازه‌وارد سپرده می‌شود که در بهترین حالت کپی دست چندم از احسان علیخانی و فرزاد حسنی هستند، همین نتیجه به بار می‌آید. تا زمانی که چنین مجریانی به جای اینکه تسلط و آشنایی به تکنیک‌ها و فنون اجرا را بیاموزند، بی‌پروایی و تندگویی را الگوی خود قرار داده و همچنان به تکرار همان الگوهای علیخانیسم و فرزادیسم مبادرت می‌ورزند، چنین اتفاقاتی بعید و دور از ذهن نیست.
صدا و سیما در سال‌های اخیر به جای اینکه کارشناسان و مجریان پیشکسوت خود را پاس بدارد و آنها را حداقل برای آبروداری مقابل دوربین حفظ کند مانند دیگر داشته‌ها خود کاری کرد که همه آنها رفتن را به ماندن ترجیح دهند و حالا نتیجه آن این شده که تعدادی از جوانان که به نظر نمی‌رسد حتی فن بیان را به درستی آموخته باشند با صداهایی زنگ‌دار و مشوش و بیان‌هایی عجیب و غریب و اصطلاحات تکراری رو به دوربین می‌ایستند، بدون اینکه هیچ‌یک فردیت مشخصی داشته باشند و تنها بی‌پروایی و حتی در بعضی موارد گستاخی را سرلوحه کار خود قرار می‌دهند. با این تصور که هر چقدر صریح‌تر و بی‌پرواتر باشند، مجریان بهتری هستند و الفاظ و عباراتی را به دیگران نسبت می‌دهند که در نهایت رئیس رسانه را وادار به عذرخواهی می‌کنند.
همین حالا می‌توان اجرای مجریانی مانند منوچهر نوذری، کمال‌الحق سلامی، محمد اسکندری، محمدعلی اینالو، اکبر عالمی و جلال مقامی که حالا در میان ما نیستند و افرادی مانند پریچهر بهروان، جواد آتش‌افروز، هرمز شجاعی‌مهر، مهدی علی‌احمدی، ژیلا امیرشاهی، حسین پاکدل و… را با مجریان فعلی و جوانانی که روی آنتن هستند، مقایسه کرد تا متوجه فاصله کار میان مجریان فعلی با مجریان سابق رسانه ملی شد. هریک از این مجریان سبک و سیاق خاص خود را در اجرا داشتند که منحصربه‌فرد بود. هیچ یک از روی دست یکدیگر کپی نمی‌‌‌کردند و اجرایی استاندارد و بی‌نقص داشتند.
حالا که شبکه‌های صداوسیما افزایش پیدا کرده، طبیعی است که نیاز به مجریان کاربلد افزایش یافته اما نکته اینجاست که انگار بعضی از مجریان فعلی نه آموزش دیده‌اند و نه برای این کار تربیت شده‌اند. برخی از آنها هم که عادل فردوسی‌پور را الگوی خود قرار داده‌اند و تنها تند صحبت کردن را از او الگو گرفتند نه اطلاعات و دانشی که او در کارش داشت.
همه اینها شامل برنامه‌سازان و ایده‌پردازان برنامه‌های تولیدی هم می‌شود. آنچه در برنامه «جعبه سیاه» شبکه افق رخ داد که حتی برخلاف میل مصاحبه شونده روی آنتن رفت و مایه اعتراض و به راه افتادن جنجال تازه علیه صداوسیما شد، آن‌طور که پیمان جبلی میگوید، نشانه بی‌سلیقگی نیست بلکه نشانه بی‌تدبیری و نداشتن حجب و حیا در مواجهه با مهمان برنامه است.
آیا سازندگان این برنامه حاضر می‌شوند مانند برنامه‌شان، کفن و آگهی تسلیت را به پدر و مادر و یا دیگر نزدیکان خود هدیه داده و آنها را متوجه پایان کار خود در این دنیا کنند؟ این از کدام فکر و تدبیری سرچشمه گرفته که با این بی‌پروایی چنین هدایایی را مقابل مهمان برنامه خود می‌گذارند؟ آن هم با لبخند مجری که با مشمئز‌کننده‌ترین حالت به مهمانش میگوید، پایان کار همه همین است! اینها ناشی از همان بی‌پروایی است که درحال حاضر بسیاری از برنامه‌سازان و مجریان آن را حسن کار خود می‌دانند. انگار هر چقدر مجریان بی‌پرواتر باشند، متبحر‌ترند درحالی که حتی برای صراحت و صداقت داشتن هم می‌توان بی‌پروا نبود و با لحن و کلامی متین و موقر به اجرای برنامه پرداخت، همان کاری که در سال‌هایی نه چندان دور، مجریان همین رسانه ملی در آن تبحر داشتند.
همه اینها به کنار باید از سازندگان این برنامه پرسید، چرا برخلاف میل هادی عامل به عنوان مهمان اقدام به پخش این قسمت از آن کردند. پیمان جبلی طوری میگوید: «این برنامه ۵۲ قسمت داشته و ۵۲ مهمان در آن حضور داشته‌اند. چند نفر از این موضوع دلگیر شدند. من هم تذکر دادم.» که انگار سایر قسمت‌های پخش شده، ایرادی ندارد و دلگیری این چند نفر محل اعراب است و تذکرش هم به دلیل همین دلگیری آنهاست.
احتمالاً اگر این چند مورد دلگیری وجود نداشت، نه تذکری از سوی رئیس سازمان داده می‌شد و نه این بخش از برنامه مورد انتقاد قرار می‌‌گرفت. تعداد تماشاگران هم آنقدر زیاد و همه‌گیر نیست که مثل حالا جنجالی بیافریند و باعث اعتراض شود. کسی چه می‌داند، شاید سازندگان برنامه حتی به دلیل پرداخت متفاوت به مرگ و انذار از آن از سوی مدیران شبکه مورد تقدیر هم قرار می‌‌گرفتند.
روز گذشته همچنین ویدیویی از واکنش منفی مریم رزاقی‌آذر، چهره ماندگار پزشکی به این هدیه منتشر شد که از مجری خواست آگهی تحریم را پاره کند. حتی اگر تعداد دلگیری‌های مهمانان به همین دو مورد خلاصه شود، سازندگان و دست‌اندرکاران این برنامه باید از پخش آن عذرخواهی کنند و عواقب کار خود را گردن بگیرند نه اینکه این عذرخواهی یا تذکر محدود به پیمان جبلی رئیس رسانه شود.
حدود ۶ سال پیش رامبد جوان که در آن دوران اجرای خندوانه را بر عهده داشت در فایل صوتی که بدون اجازه او در فضای مجازی منتشر شده بود در دفاع از یکی از همکاران خود به صفر کشکولی بازیگر نقش‌های فرعی سینما اشاره کرد که تا اندازه‌ای توهینآمیز بود. انتشار این فایل صوتی جنجال و حواشی بسیاری برای او پدید آورد که در نهایت مجری «خندوانه» کشکولی را به برنامه خود دعوت، مقابل او تعظیم کرد و جلو دوربین این برنامه که در آن دوره چندین میلیون تماشاگر را پای خود می‌نشاند به عذرخواهی رسمی از کشکولی پرداخت؛ طوری که این حرکت رامبد جوان کشکولی را به گریه انداخت.
مجری «خندوانه» در این برنامه گفت: «من در خانواده‌ای بزرگ شدم که به من احترام را گوشزد کرده و بچه سینمایی هستم که به من تربیت را یاد داده است. قصد هیچ‌گونه توهینی را نداشتم و از شما می‌خواهم که سخنان من را از سر بی‌تجربگی و ناراحتی بدانید. عذرخواهی بابت خطایی که کردیم خیلی خوب است و باید در جامعه رواج پیدا کند. خیلی نیکو است که مسئولین و مدیران کشور ما این کار را انجام دهند و اگر به هر دلیلی نمی‌توانند کاری را که قول داده‌اند، انجام دهند، عذرخواهی کنند. من هم تمامی کسانی را که در فضای مجازی به من توهین کردند، می‌بخشم و برای آن خبرنگاری که امانت‌دار نبود و این فایل صوتی را منتشر کرد، متاسفم».
حال باید دید دست‌اندرکاران این برنامه و ایده‌پردازانش که همین حالا احتمالاً مدعی‌اند این جنجال‌ها برنامه‌ریزی شده است و برای برنامه‌‌ای که ۶ بار بازپخش شده نیازی به عذرخواهی وجود ندارد، حاضرند از مهمان‌شان به دلیل خلف وعده و عدم وفای به عهد عذر بخواهند و از این ایده و برنامه توهینآمیز خود ابراز پشیمانی کنند؟
