گلشن گروور یکی از بازیگران شناخته شده سینمای هند که چندی پیش در فیلم «سلام بمبئی» محصول مشترک ایران و هند ایفای نقش کرده، در یکی از گفتوگوهایی که انجام داده به نکات جالبی اشاره کرده است.
به گزارش سینماسینما، این بازیگر در مصاحبهای که به تازگی از او منتشر شده به جایگاه ویژه سینمای ایران در هند اشاره کرده است و پرداختن به مفاخری چون خیام، حافظ و فردوسی به عنوان ریشههای مشترک فرهنگی را سوژههای مناسبی برای ساخت محصولات مشترک میان ایران و هند دانسته است.
یکی از بدمنهای معروف سینمای هند که در فیلمهای هالیوودی و اروپایی نیز به ایفای نقش پرداخته است، در مدت حضورش در ایران نظرات جالبی درباره ایران و سینماگرانش داده؛ او حتی در برنامه «هفت» محمدرضا گلزار بازیگر اصلی «سلام بمبئی» را با بازیگرانی چون تام کروز و برد پیت مقایسه کرده است.
گلشن گروور در گفتوگویی که یکروز پس از ورودش به تهران داشته است از عدم نمایش فیلمهایی هندی که به فرهنگ ایرانی نزدیک هستند در سینماهای ایران گله میکند و درباره محبوبیت برخی فیلمهایش مثل «شلیک به چشم» از جاگ ماندرا در ایران میگوید: «خیلی خوشحالم که اینقدر در اینجا مطرح هستم، این مسئله را در گفتگو با دوستانی که ملاقاتشان کردم متوجه شدم. ایرانیها خیلی ریزبین هستند و خیلی با حساسیت و وسواس فیلم تماشا میکنند و در بدو ورودم میگویم این انرژی که از مردم ایران در همین یکروز گرفتم را خیلی دوست داشتم.»
«بچههای آسمان» مجیدی مثل اشعار حافظ است
این بازیگر هندی در ادامه درباره اینکه چرا زودتر از این فیلم مشترکی میان ایران و هند ساخته نشده میدهد، نظر جالبی میدهد: «مشکل لجستیکی همیشه وجود دارد. باید بگویم همینطور که سینما میتواند عامل اصلی پیوند دو ملت باشد، باید افرادی که دست اندرکار سینما هستند مشکلات لجستیکی را حل کنند. ایجاد بازارهای مشترک جهانی قطعا به نفع هر دو کشور خواهد بود. همین بازار مشکلات لجستیکی ما را حل خواهد کرد. البته در تولید محتوا باید ریشههایمان را مد نظر قرار بدهیم.»
او حرفهایش درباره ریشههای فرهنگی و آشنایی با فرهنگ ایران را اینطور تکمیل میکند: «دیوانهوار عمر خیام را دوست دارم و شاهنامه فردوسی را چندین بار خواندهام. به نظرم هر انسان کاملی که ریشههای مشترک چند کشور تاجیکستان، افغانستان، پاکستان و هند و ایران را درک میکند مستقل از اینکه چه مذهبی دارد برای خوب زندگی کردن باید یک بار اشعار سعدی را بخواند. خوب این همان ریشههای مشترکی است که من از آن حرف میزنم و گرنه فیلم مدرن ساختن نمیتواند سبب تقویت ریشههای مشترک شود. چون ما در هند فیلمهای مدرن بیشماری میسازیم. آنچیزی که باید محصول مشترک سینمای هند و ایران باشد همان چیزهایی است که گفتم. حافظ، فردوسی عمر خیام.»
گروور از میان فیلمهای ایرانی که به آنها علاقه دارد به یکی از آثار شاخص مجید مجیدی اشاره میکند و میگوید: «تصور میکنم هر انسانی با هر فرهنگی، با هر زبانی و در هر تمدنی که زندگی میکند یکی از ده فیلمی که باید قبل از مردن ببیند فیلم «بچههای آسمان» مجید مجیدی است من بارها بارها بارها این فیلم را تماشا کردهام. اصلا نمیتوانم زیبایی این فیلم را توصیف کنم. مثل اشعار حافظ است.»
گروور با اشاره به اینکه نمیداند مقصر فاصله فرهنگی میان دو کشور ایران و هند کیست، درباره تمایل هر دو طرف برای ساخت آثار مشترک اینطور میگوید: «مطمئن باشید بالیوود در چندین پروژه قصد این همکاری مشترک را داشته است. مسئولان اجرایی شما هم همیشه در صدد پیوند دو ملت بودهاند، اما نمیدانم اشکال کار کجاست؟ دائما شرایط را محک زدهایم اما زمینه اصلی فراهم نشده.» او همچنین قربان محمدپور و جواد نوروزبیگی سازندگان «سلام بمبئی» را انسانهایی باهوش، صادق و صبور توصیف میکند.
اگر ایرانیها اراده کنند هر بازیگر هندی که بخواهند در فیلمشان حاضر میشود
در بخش بعدی این گفتوگو سوال عجیبی مطرح میشود که پاسخ و واکنش گروور به آن تامل برانگیز است، او در جواب به این سئوال که «هراس نداشته که حضور در یک فیلم ایرانی به رویه کاریاش لطمه بزند؟» توضیح داده که اولین بازیگر هندی است که از بالیوود به هالیوود رفته و بعد از آن هم همچنان در بالیوود فعالیت میکند و در واقع مسیر بالیوود به هالیوود را ساخته است، بعد از او هم بازیگران هندی چون پریانکا چوپرا، آمیتا باچان، نصرالدین شاه، آنیل کاپور، عرفان خان، آنوپام کر، فریدا پینتو و خیلیهای دیگر سر از هالیوود در آوردهاند و بعد میگوید: «برای بازیگر حرفهای اصلا کشور مقصد مهم نیست من همیشه دنبال چالشهای جدیتری بودم، دنبال کشفهای جدیدی بودم. حضور در یک فیلم ایرانی برای من یک کشف و چالش تازه بود. ضمن اینکه یادتان باشد شما اگر بخواهید در هند فیلم بسازید مشکلی برای انتخاب بازیگر نخواهید داشت. ایرانیها آنقدر در میان هنرمندان هندی صاحب جایگاه ویژهای هستند که شما اگر اراده کنید هر بازیگری که دلتان بخواهد در فیلم شما حضور پیدا خواهد کرد.»
او در ادامه توضیحاتش باز هم بر وجود مشکلات لجستیکی در این سالها تاکید و نسبت به سوالی که مطرح شده انتقاد میکند: «مردم هند برای فرهنگ ایرانی و مردم ایران احترام فراوانی قائل هستند. در واقع شما سوال خوبی نپرسید که من در مارکت بین المللی صدمه میبینم، من افتخار می کنم در فیلمی بازی کردم که عوامل آن ایرانی هستند، اما نکته مهم این است که ارزش برخی فیلم ایرانی از فیلمهای بینالمللی بیشتر است.»
او در ادامه به شوخی به این موضوع اشاره میکند که حاضر بوده به هر قیمتی در «سلام بمبئی» حاضر شود به شرطی که غذای ایرانی بخورد و در افتتاحیه فیلم در تهران حضور داشته باشد و ادامه میدهد: «البته شوخی است و آروزی بالاخره برآورده شد و ایران را دیدم. باور کن اصلا دوست ندارم بخوابم. دوست دارم با مردم ایران خوب معاشرت داشته باشم و تهران را خوب تماشا کنم. مردم دوست داشتنی و هیجانانگیزی دارید.» او همچنین از زیبایی تهران تعریف میکند و آن را زیباتر از شهر میلان ایتالیا میداند.
گروور در پایان این گفتوگو درباره تازهترین فیلمش میگوید: «بدمن را آماده نمایش دارم. با این انرژی که در مردم ایران دیدم دوست دارم که این فیلم را حتما در ایران نمایش بدهیم. قطعا با همکاری که در «سلام بمبئی» اتفاق افتاد این مسیر همکاری ادامه پیدا خواهد کرد. البته امیدوارم ریشه های مشترکمان مثل حافظ ،فردوسی و…. را فراموش نکنیم.»
منبع: آی سینما
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- اعتراض کارگردان «سلام بمبئی» به تغییرات فیلمش در تلویزیون
- انتقاد تند باشگاه خبرنگاران از فیلمهای تگزاس ،سلام بمبئی و…/با رقص مایکل جکسون می خواهند پول در بیاورند
- کارگردان «سلام بمبئی» به سراغ یانگوم رفت/ بازی لی یونگ آئه در یک فیلم ایرانی
- مجوز ساخت «دختر شیطان» قربان محمدپور در هند صادر شد
- محمدپور: «سلام بمبئی» فروخته شد
- رایزنی برای حضور شادمهر عقیلی در فیلم «دختر شیطان»
- کارگردان «سلام بمبئی» به دنبال مجوز «دختر شیطان»
- «سلام بمبئی» در شبکه نمایش خانگی توزیع می شود
- فروش چهارمیلیاردی فیلم قاسمخانی/ آخرین هفته اکران فیلم های زمستانی
- «خوب، بد، جلف» در دو روز اول اکران چقدر فروخت؟
- فروش هفتگی سینمای ایران/ صدرنشینی سلام بمبئی در هفته اول بهمن
- فروش هفتگی سینمای ایران/ «سلام بمبئی» همچنان در صدر با وجود افت گیشه
- کمتر از ۷ میلیارد خرج«سلامبمبئی» شد / ارسال بیش از ۲۰ فیلمنامه برای سرمایهگذار «سلام بمبئی»
- جدول فروش هفتگی سینمای ایران/ فروش خوب «هفت ماهگی»
- واکنش به مخدوش کردن سردر سینماهای نمایش دهنده «سلام بمبئی»
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی
- فیلم کوتاه «شامیر» نامزد بهترین فیلمبرداری جشنواره امریکایی شد
- درمان از نگاهی دیگر؛ وقتی سرطان، بازیگر صحنه زندگی میشود
- گاو خشمگین ۴۵ ساله شد
- «زیر درخت لور»؛ تصویری از انزوا و شکاف عاطفی
- «جستوجو در تنگنا»؛ انگار این همه چیزی باشد که از شهر و دیوارهایش به میراث بردهایم





