
هادی داداشی در بانی فیلم نوشت :عادل فردوسی پور در قسمتی از برنامه دوشنبه شب گذشته «نود» سوالی را مطرح کرد که احتمال ندانستن پاسخ آن را با توجه به هوشمندی و زیرکی این مجری محبوب باید در حد صفر تلقی کرد. فردوسی پور پریشب با اشاره به در پیش بودن جام جهانی فوتبال ۲۰۱۸ روسیه، نبود حال و هوای جام جهانی در کشور را عجیب و ابهام آمیز خواند. او شور جام جهانی را در سایر کشورهایی که تیم ملی شان به این رویداد مهم ورزشی راه یافته بالا و گرم توصیف کرد. او حتی پای مصر را هم، احتمالاً به خاطر التهابات سیاسی و اجتماعی اخیری که پشت سر گذاشت، به عنوان شاهد پیش کشید که مردمش در انتظار آغاز جام جهانی از همین حالا چه هیجانی دارند. البته این قیاس او با توجه اینکه مصر پس از ۲۸ سال به جام جهانی فوتبال راه یافته، ولی ایران همین دوره قبلی هم حضور در این رویداد را در برزیل تجربه کرد و در دوره قبلتر یعنی ۲۰۰۶ آلمان هم شرکت داشت. البته نه اینکه حضورهای پیوسته یاد شده، بتوانند ذره ای از شیرینی جام جهانی بکاهند، اما منظور آنکه ایرانیان در دهه گذشته حسابی این طعم شیرین را چشیده اند و خیلی هم جام جهانی ندیده نیستند.
با این حال و در عین توجه به خیل عظیم علاقه مندان پر شور فوتبال در ایران، در مقطع فعلی شاید خیلی هم عجیب نیست که مردم چندان به فکر پرداختن به جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه نیستند.
اگر منظور فردوسی پور رویه بیرونی شهر و فضای محیطی آن باشد که عادل خان باید این مطالبه را از مراکز و نهادهای مربوطه، بویژه شهرداری یا سازمان ورزش و جوانان و فدراسیون فوتبال داشته باشد نه از مردم. اگر منظور او از عدم استقبال از جام جهانی، فضای مجازی باشد هم باز باید به این مجری خرده گرفت که با وجود شناختش از مقتضیات فضای وب و دغدغه های فعلی مردم، زیاد هم عجیب نیست که کسی هنوز در فاصله یک ماه مانده به آغاز رقابتها، به پیشواز آن نرفته.
گشت و گذاری جزئی در شبکه های اجتماعی بی شک نمودی روشن از دغدغه های مردم در مقطع فعلی ارائه می دهد. فردوسی پور حتماً آنقدر آگاه است که بداند امروز افزایش سرسام آور و لحظه ای قیمت دلار، افسار زندگی خیلی از مردم را در دست گرفته و بالا رفتن نرخ تورم شده به مثابه باتومی روی سر آنان. همین دیشب ترامپ از برجام حرف زد که تا زمان تنظیم مطلب حاضر اطلاعی از آن در دست نیست، ولی کیست که نداند تأثیر تصمیم ترامپ در بازار مالی ایران تا چه حد زیاد و منفی خواهد بود.
حال اگر کمی ساده تر به قضیه بنگریم، می شود از فیلتر تلگرام و دانلود فیلترشکن حرف زد، می توان بحث ترافیک دل آزار تهران را پیش کشید، می شود از غلظت بالای گرد و غبار بوشهر، خرمشهر و آبادان نوشت، یا از بحران کمبود آب گفت و هشدارهای نگران کننده ای که مدتهاست کارشناسان در این باره مطرح می کنند و هزار و یک دغدغه فردی و گروهی دیگر.
فردوسی پور اگر به این مسائل واقف باشد، قطعاً نباید برایش دشوار شود تا به درکی از بازخوردهای اجتماعی ایرانیان در قبال ورود غرورآفرین تیم ملی کشورمان به جام جهانی برسد.
جام جهانی هنوز و همچنان جذاب است و بی شک سر وقتش مردم به اندازه کافی از جزییات آن هم جویا شده و تحویلش خواهند گرفت.
این مجری اگر دست به تجاهل زده که هیچ، اما اگر واقعاً در صدد رسیدن به پاسخ روشن برای سوالی است که دوشنبه شب گذشته پرسید، بد نیست نگاهی به این مطلب بیندازد!
برچسبها: جام جهانی, عادل فردوسی پور
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- توضیح روابط عمومی ساترا درباره برنامه عادل فردوسیپور در آپارات
- گزارشگری فردوسیپور ممنوع شد؟/ مدیرعامل فیلیمو فایل صوتی منتشر کرد
- وداع رسمی عادل فردوسیپور با صداوسیما با تیتراژی ۹۰ ثانیهای
- اکران مستند فوتبالی در آستانه جام جهانی
- چرا تلویزیون از مجریانش مراقبت نمیکند؟/ افول ناگهانی ستارههای تلویزیونی؛ همچنان پرسش برانگیز
- آقای جبلی! صراحت بیشتری داشته باشید /یک بار برای همیشه تکلیف ۹۰ را مشخص کنید
- چرا فردوسی پور کنار گذاشته شد؟ محمد سرافراز: مدیر شبکه ۳ خواست خودی نشان بدهد ۹۰ را تعطیل کرد
- مدیر مخالف عادل فردوسیپور از شبکه ۳ رفتنی شد؟/ شبکه ۲ یا سیما فیلم در انتظار فروغی
- وقتی فردوسیپورها نباشند…
- عادل که نباشد علیفر الگو می شود!
- چرا عادل فردوسیپور، محبوبِ سینماگران است
- معرفی برگزیدگان جشنواره بینالمللی فیلمهای ورزشی ایران/ فوتبال ۱۲۰، بهترین برنامه ورزشی از نگاه مردم
- ساترا اجازه پخش برنامه علی کریمی درباره انتخابات فوتبال را نداد
- فردوسیپور عذرخواهی کرد
- آغاز ماراتن جشنواره سی و نهم فجر / گزارش تصویری
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- «ایرانم» علیرضا قربانی به تبریز رسید
- در رثای مردی که از فرهنگ ایران نوشید/ بیضایی؛ دلباخته شاهنامه
- بیضایی در بزنگاه ادبیات کهن و مدرن
- توجه ویژه لوموند به درگذشت بهرام بیضایی
- ایران را می شناخت/یادداشت احمد مسجد جامعی درباره بهرام بیضایی
- به یاد استاد بیضایی؛ صدایی که نه فریاد بود، نه خطابه
- برای بهرام بیضایی/ اسطوره همیشه زنده
- زبان بهمثابه مقاومت؛ در یادِ بهرام بیضایی
- در اندوه فقدان چهره شاخص موج نو سینمای ایران؛ بازتاب جهانی درگذشت بهرام بیضایی
- با موافقت شورای پروانه فیلمسازی؛ پروانه ساخت سینمایی برای ۷ فیلمنامه صادر شد
- در پاسداشت استاد بیبدیل هنرهای نمایشی ایران/ بیضایی، تاریخ و علامت تعجب
- در سوک سیاوش که از شاهنامه رفت
- یادبود بهرام بیضایی؛ ایرانی بودن بار بزرگی است بر دوش ما
- بریژیت باردو درگذشت
- برای رفتن غریبانه شیرین یزدانبخش؛ وصیتی به مثابه گلایه
- «کفایت مذاکرات» و خندههایی که از دل موقعیت میآیند
- «پرهیجان: نبرد برای اوبر»؛ چطور میتوانیم آرزوی شکستِ نجاتبخشمان را داشته باشیم؟
- درباره بازیگران زن مولف سینمای ایران/ ترانه علیدوستی؛ آخرین بازیگر زن مولف
- درباره اهمیت خواندن فیلمنامه اشغال بیضایی پس از جنگ ۱۲ روزه /بیگانه آزادی نمی آورد
- بهرام بیضایی درگذشت
- «موبهمو»؛ خط به خط، نفس به نفس، چهره به چهره
- در بیست و چهارمین دوره جشنواره؛ ۱۴ اثر از سینماگران ایرانی در داکا نمایش داده میشود
- از ۱۰ دیماه؛ «مرد خاموش» به سینماها میآید
- «بامداد خمار»؛ در منزلت فرودستی
- در ستایش سینمای بیچیز؛ همه چیز داشتن در عین بی چیزی
- آیین پایانی یازدهمین دوره انتخاب آثار برتر ادبیات نمایشی / گزارش تصویری
- شیرین یزدانبخش درگذشت
- افسانهای در حبس؛ سرنوشت «چریکه تارا»
- اقتباس بهمثابه ابزار فهم جامعه/ از روایت تراژیک تا روایت عاشقانه
- «دیدار بلوط»؛ بازگشتی به شکوه یک خاطره





