اظهارات جالب محمدحسین فرحبخش پیرامون گروه سینمایی هنر و تجربه که در ماهنامه هنر و تجربه چاپ شد.
به گزارش سینماسینما، فرحبخش در این یادداشت آورده است:
فیلمهایی مانند «سوتهدلان»، «نفرین»، «قیامت عشق»، «شازده احتجاب» و… فیلمهایی هستند که بهطور طبیعی به جریان هنر و تجربه تعلق دارند و نیازی وجود ندارد که یک گروه سینمایی برای فیلمهای هنر و تجربه تشکیل شود. فیلمهای هنر و تجربه هم باید مانند سایر فیلمها بهطور عمومی و سراسری اکران شوند. تشکیل این گروه سینمایی یک بدعت است و در آن هر فیلمی با کیفیت پایین نشان داده میشود. من بسیاری از این فیلمها را دیدهام و بالای ۹۰ درصد این فیلمها آثار قابل اعتنایی نیستند و اکران آنها بر پرده سینما خجالتآور است. بسیاری از این فیلمها نه تماشاگر دارند و نه تجربهگرا هستند، بلکه برآمده از توهمات شخصی است. ما در عمده این آثار چه تجربه نویی میبینیم؟
نمیشود به این بهانه که مثلا آثاری مانند فیلمهای عباس کیارستمی اکران نمیشوند، یکسری فیلم را به یک شکل و تحت عنوان هنر و تجربه اکران کرد. فیلمهای کیارستمی هیچ موقع کنار نمیماند. من به سینمای کیارستمی علاقه دارم و به نظرم هنر و تجربه واقعی آثار اوست. متاسفانه در این سینما یک کیارستمی واقعی وجود دارد و بقیه بدلی هستند. اگر فیلمهای کیارستمی پخشکننده خوب داشت، حتما در اکران موفق میبود. سینمای ایران به واسطه کیارستمی در دنیا شناخته شده است و جزو افتخارات سینمای ما محسوب میشود. همانطور که آثار فرهادی برای ما افتخارات زیادی به همراه داشته است. چطور میشود سینمایی که در همه جا موفق است، در اکران ناموفق باشد؟ حتما اگر آثار کیارستمی پخشکننده خوبی میداشت، در اکران هم موفق میشد. من نهتنها امروز -که بر اثر درگذشت کیارستمی و جو مردهپرستی همه حامی او شدهاند- بلکه همیشه مدافع سینمای عباس کیارستمی بودهام.
مجید برزگر، شهرام مکری و محسن امیریوسفی فیلمسازان موفقی هستند که اگر هنر و تجربهای هم وجود نداشت تا این آثار را اکران کند، در اکران عمومی موفق میشدند. قرار نیست بهخاطر این فیلمسازها یک لشکر به راه انداخته شود و یک عده به دنبال آن به راه بیفتند. نمیشود ۲۰۰هزار آدم آورد تا ۳ نفر خروجی داشته باشد. قبل از انقلاب هم فیلمهای هنری و تجربی زیادی ساخته میشد و در چرخه مرسوم پخش و اکران میشد. آن جریان حرکت طبیعی خودش را داشت و نیازی به گروه هنر و تجربه وجود ندارد. اساسا هنر و تجربه باری را از دوش سینمای ما برنداشته است.
اکران فیلمهای مستند در هنر و تجربه چه لزومی دارد؟ جای نمایش مستند تلویزیون و جشنواره است. فیلمهای مستند فیلمهای خوبی هستند و من به آنها علاقه دارم، اما نمایش مستند باید هدفمند باشد. متاسفانه شرایط متحجرانه صدا و سیما باعث شده است بسیاری از فیلمها در جایگاه اصلی خودشان اکران نشوند. در این صورت میتوان این مستندها را در جشنوارههای مختلف به نمایش گذاشت. اکران مستند بر پرده سینما لزومی ندارد.
ماهنامه هنر و تجربه
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- داوران ایرانی معرفی شدند؛ افتتاح جشنواره جهانی فیلم فجر با فیلمی از عباس کیارستمی
- فوت بازیگر فیلم عباس کیارستمی/ احمد احمدپور درگذشت
- نگاهی به «پیرپسر» و تطابق آن با جهان سینمای کیارستمی/ اول به پیرامون، بعد به دوردستها
- «خانه دوست کجاست؟» یک فیلم صلح طلب است
- پرونده جنجالی عباس کیارستمی در «طعم عباس»
- «خانه دوست کجاست» در تازهترین قسمت سینماماجرا
- نمایش «طعم گیلاس» در قزاقستان
- در بخش ۱۰ فیلم برتر؛ «کلوزآپ» عباس کیارستمی در جشنواره ایدفا اکران میشود
- کیارستمی در آثار خود بیشتر به دنبال راه حل بود/ فرم برای کیارستمی همیشه اهمیت داشت
- معرفی نامزدهای دریافت گیلاس طلای جشنواره فیلم عباس کیارستمی
- افسون «کلوزآپ»/ یادداشت محمد حقیقت به مناسبت زادروز عباس کیارستمی
- در مراسم نکوداشت «عباس کیارستمی» مطرح شد: کیارستمی آبرودار واژه کار بود/ فیلمسازی کیارستمی در مسیر عکاسی او است
- رونمایی از پوستر اولین جشنواره بینالمللی فیلم کوتاه عباس کیارستمی
- باشگاه سینمایی «جاده ابریشم» برگزار میکند؛ بزرگداشت عباس کیارستمی در پاریس
- معرفی هیات داوران اولین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه عباس کیارستمی
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- در اندوه فقدان چهره شاخص موج نو سینمای ایران؛ بازتاب جهانی درگذشت بهرام بیضایی
- با موافقت شورای پروانه فیلمسازی؛ پروانه ساخت سینمایی برای ۷ فیلمنامه صادر شد
- در پاسداشت استاد بیبدیل هنرهای نمایشی ایران/ بیضایی، تاریخ و علامت تعجب
- در سوک سیاوش که از شاهنامه رفت
- یادبود بهرام بیضایی؛ ایرانی بودن بار بزرگی است بر دوش ما
- بریژیت باردو درگذشت
- برای رفتن غریبانه شیرین یزدانبخش؛ وصیتی به مثابه گلایه
- «کفایت مذاکرات» و خندههایی که از دل موقعیت میآیند
- «پرهیجان: نبرد برای اوبر»؛ چطور میتوانیم آرزوی شکستِ نجاتبخشمان را داشته باشیم؟
- درباره بازیگران زن مولف سینمای ایران/ ترانه علیدوستی؛ آخرین بازیگر زن مولف
- درباره اهمیت خواندن فیلمنامه اشغال بیضایی پس از جنگ ۱۲ روزه /بیگانه آزادی نمی آورد
- بهرام بیضایی درگذشت
- «موبهمو»؛ خط به خط، نفس به نفس، چهره به چهره
- در بیست و چهارمین دوره جشنواره؛ ۱۴ اثر از سینماگران ایرانی در داکا نمایش داده میشود
- از ۱۰ دیماه؛ «مرد خاموش» به سینماها میآید
- «بامداد خمار»؛ در منزلت فرودستی
- در ستایش سینمای بیچیز؛ همه چیز داشتن در عین بی چیزی
- آیین پایانی یازدهمین دوره انتخاب آثار برتر ادبیات نمایشی / گزارش تصویری
- شیرین یزدانبخش درگذشت
- افسانهای در حبس؛ سرنوشت «چریکه تارا»
- اقتباس بهمثابه ابزار فهم جامعه/ از روایت تراژیک تا روایت عاشقانه
- «دیدار بلوط»؛ بازگشتی به شکوه یک خاطره
- اشغال بهرام بیضایی وزمانه پس از جنگ ۱۲ روزه/به بهانه ۵ دی سالروز تولد بهرام بیضایی
- «سامی»؛ روایتی انسانی از جنگ بیپایان
- سینمای مستقل ایران را به رسمیت بشناسید
- گیشه سینما در دست کمدیها/ دو فیلم جدید اکران شدند
- اعلام بودجه فرهنگ و هنر در سال ۱۴۰۵
- مصوبهای برای حذف وزارت فرهنگ؛ مصوبه «سیاستهای صوت و تصویر فراگیر»؛ تعارض با جمهوریت
- «بابا پیکاسو»؛ در چنبره عواطف، حرمان و جداافتادگی
- «شمعی در باد»؛ جسورانهترین فیلم نیمه اول دهه هشتاد
