گاهی فکر می‌کنم چه اتفاقی می‌افتد که بعضی همکاران ما در برخی رسانه‌ها تا این اندازه با موضعی خصمانه و منفی از هیچ تلاشی برای تخطئه یک رویداد مهم بین‌المللی که در کشور خودمان برگزار می‌شود، دریغ نمی‌کنند. چرا دلمان نمی‌خواهد یک جشنواره آبرومند در کشورمان داشته باشیم؟ چرا کمک نمی‌کنیم این جشنواره مسیر بهترشدن را طی کند؟ گاه طوری برخورد می‌شود که انگار این جشنواره در یک کشور دشمن برگزار می‌شود و ما موظفیم به هر قیمتی علیه آن بنویسیم، سرکوبش کنیم و حتی به‌دروغ کم‌رونق جلوه‌اش دهیم. گاهی در تمایلات ملی آدم‌ها می‌شود شک کرد و می‌شود از این میزان حقد و حسد شگفت‌زده شد. جشنواره جهانی فیلم فجر این روزها در تهران در حال برگزاری است. روزانه بالغ بر چهار‌هزارنفر در پردیس چارسو در رفت‌وآمدند، غالب آثار ایرانی که برای نخستین‌بار به نمایش درمی‌آیند بین ۸۰ تا صددرصد ظرفیتشان پر شده‌اند، بیش از ۱۰ فیلم خارجی بدون حتی یک صندلی خالی روی پرده رفته‌اند، بارهاوبارها مسئولان چارسو ناچار شدند صندلی‌های پرتابل وارد سالن کنند تا تعداد بیشتری از علاقه‌مندان بتوانند از فیلم‌ها استفاده کنند، چندین سئانس فوق‌العاده داشته‌ایم و همه اینها در حالی است که داریم درباره فیلم‌های خارجی حرف می‌زنیم. این استقبال از فیلم‌هایی که به‌راحتی در شبکه غیررسمی می‌توانند در دسترس قرار گیرند، برای جشنواره‌ای بین‌المللی بسیار جالب توجه است. دوستانی که تنها در کار شمردن صندلی‌های خالی هستند، چرا درباره سالن‌های پر و صندلی‌های اضافه حرف نمی‌زنند؟ چرا درباره ورک‌شاپ‌های پروپیمان و درجه‌یک حرف نمی‌زنند که با ازدحام بی‌سابقه و کیفیت بالا برگزار می‌شوند؟ چرا درباره پیوند جشنواره با دانشگاه سخنی نمی‌گویند؟ چرا درباره اینکه در روز بالغ بر پنج‌هزارنفر به کاخ وارد می‌شوند چیزی نمی‌گویند؟ چرا سینماگران مطرح و طراز اولی که در کاخ حاضر می‌شوند و از شیوه و کیفیت برگزاری اظهار شگفتی می‌کنند را نادیده می‌گیرند؟ چرا سوابق میهمانان خارجی جشنواره را انکار می‌کنند؟ چطور برنامه‌ریزی استفاده حداکثری از حضور میهمانان خارجی را نمی‌بینند؟ چرا با ادبیاتی سخیف، زیر پونز نقشه به‌دنبال چین و آمریکا و آلمان و ایتالیا و فرانسه و هند و ده‌ها کشور دیگر می‌گردند؟ چطور ازدحام و استقبال‌ها را نمی‌بینند؟ اصلا چرا همه عادت کرده‌ایم با ازدحام و زیر دست‌وپاماندن فیلم ببینیم تا اسم جشنواره را بگذاریم پرشور؟ اگر با آرامش و احترام و نظم فیلم ببینیم و از برنامه‌ها استفاده کنیم بهمان نمی‌چسبد؟ اگر حاشیه و جنجال مزاحم دورمان نباشد، معذب می‌شویم؟ سی‌وچهارمین جشنواره فیلم فجر به گواه آنها که انصاف را فراموش نکرده‌اند، اعم از اهل رسانه و هنرمندان و علاقه‌مندان، یک اتفاق غرور‌آمیز برای سینمای ماست. تلاش شده با ایجاد یک فضای مفید، آرام و توأم با احترام، از همه جهات استانداردهای یک جشنواره جهانی مراعات شود. بی‌شک کم‌وکاستی هم دارد ولی این آغاز راه یک جشنواره درست‌ودرمان در ایران است؛ جشنواره‌ای که بشود به آن بالید حتی اگر حاشیه‌سازان و کارشکنان نخواهند.
منبع: شرق
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- یک یادداشت در هفت پرده
- آنها که «علت مرگ: نامعلوم» را توقیف کردند باید پاسخگو باشند!
- چند کلمه دربارهی فساد و فحشا و ابتذال و «کیک محبوب من»
- به بهانه تغییر رییس سازمان سینمایی/ باید مدیران را پاسخگو کنیم
- جشنواره اسپانیایی به «دوربین فرانسوی» جایزه طلایی داد
- «شامیر» به سیبری میرود
- بررسی مشکلات فیلمنامهنویسی درگفتوگوی کیوان کثیریان با شادمهر راستین و مهران کاشانی/ سانسور مشکل اساسی سینمای ایران
- سینمای مستقل و آینده سینمای ایران بررسی شد؛ سینمای مستقل آزادی، سلطه ناپذیری، عشق و ارزش زن را بازتاب میدهد
- ضرورت توجه به سینما مستقل در ایران بررسی می‌شود
- یادداشت کیوان کثیریان؛ کلی آیهی یأس و یک آرزو/ درباره انتخاب وزیر ارشاد دولت چهاردهم
- صدداستان ۳؛ انتشار ۳ داستان کوتاه با صدای طوفان مهردادیان
- فرهنگ کجای زندگی نامزدهای انتخابات است؟
- دیپلم افتخار جشنواره ارمنستانی برای «دوربین فرانسوی»
- یک خروجِ تاریخی، رهایی بخش و ناگزیر/ درباره سینما پس از شهریور ۱۴۰۱
- در برنامه خط فرضی مطرح شد؛ سیاست و جنسیت، دوایر ممنوعه اصلی در فیلم‌های کمدی
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- نگاهی به سریال تاسیان؛روزی روزگاری ایران
- معرفی پلتفرمهای هوشمند سلامت همراه اول بهعنوان اپلیکیشنهای برگزیده
- انتقاد سازندگی از گفتوگوی کمال تبریزی با ایسنا/ داوران بر اساس مصلحت رای دادند نه کیفیت
- وداع با صدای ماندگار دوبله؛ بدرقه منوچهر والیزاده به خانه ابدی/ دوبلوری بدون جایگزین
- لوئیس بونیوئل فیلمساز در تبعید و صدو بیست و پنج سالگی
- فوت یک هنرمند پیشکسوت؛ عبدالرضا فریدزاده درگذشت
- شاهپور هنوز هست
- فیلمی در نوبت عید فطر به اکران اضافه نمی‌شود/ اسعدیان: پیشنهاد شورای صنفی نمایش برای بلیت، بیشتر از ۱۰۰ هزار تومان بود
- از دنیای عجیب، اما نه چندان عجیب سینما/ کارگردانانی که نمیتوانند اجاره خانهشان را بدهند
- با دستور وزیر ارتباطات، پروژههای ارتباطی همراه اول در روستاهای استان قزوین افتتاح شد
- جشنواره علیه جشنواره
- جایزه تجلی اراده ملی جشنواره فیلم فجر / گزارش تصویری
- گامی دیگر در جهت حذف سینما از سبد خانوادهها/ افزایش قیمت بلیت؛ ضربه مهلک به سینمای ایران
- مدیرعامل بهمن سبز: چه کسی بلیت ۲۲۰ هزار تومانی پیر پسر را میخرد؟!
- انتقاد صریح کمال تبریزی و علیرضا رییسیان از بهرام رادان
- اعطای تندیس «سازمان سبز برتر» به همراه اول
- پنجمین دوره «طرح پژوهانه همراه» با حمایت از دانشجویان نخبه کلید خورد
- نگاهی به سریال «جانسخت»؛ منتظر غافلگیری بمانیم یا نه؟
- کنسرت نمایش «ژن زامبی» از فردا میآید/بلیت ۵ روز اول به پایان رسید
- «نبض» روی میز تدوین
- نسخه ویژه نابینایان «مادیان» با صدای رعنا آزادیور منتشر می‌شود
- منوچهر والیزاده درگذشت
- ۱۲ نقشی که برنده اسکار شدند اما قرار بود به بازیگران دیگری داده شوند
- آیا باید از اینفلوئنسرها ترسید؟
- با رونمایی احتمالی فیلم در جشنواره کن؛ تام کروز با «ماموریت غیرممکن» خداحافظی میکند
- باید جلوی تصمیمات پشت پرده درباره سینمای ایران گرفته شود/ چه کسی باید مشکل شرعی «قاتل و وحشی» را حل کند؟
- نشان سیف الله داد چه نسبتی با بهرام افشاری و ملیکا شریفی نیا دارد؟
- فانتزیهای سورئال و کمدیهای پیچیده از جنس سروش صحت/نگاهی به فیلم «صبحانه با زرافهها»؛
- فیلم «قاتل»؛ تولدی دوباره
- «زیبا صدایم کن»؛ ملودرامی احساسی
