گاهی فکر می‌کنم چه اتفاقی می‌افتد که بعضی همکاران ما در برخی رسانه‌ها تا این اندازه با موضعی خصمانه و منفی از هیچ تلاشی برای تخطئه یک رویداد مهم بین‌المللی که در کشور خودمان برگزار می‌شود، دریغ نمی‌کنند. چرا دلمان نمی‌خواهد یک جشنواره آبرومند در کشورمان داشته باشیم؟ چرا کمک نمی‌کنیم این جشنواره مسیر بهترشدن را طی کند؟ گاه طوری برخورد می‌شود که انگار این جشنواره در یک کشور دشمن برگزار می‌شود و ما موظفیم به هر قیمتی علیه آن بنویسیم، سرکوبش کنیم و حتی به‌دروغ کم‌رونق جلوه‌اش دهیم. گاهی در تمایلات ملی آدم‌ها می‌شود شک کرد و می‌شود از این میزان حقد و حسد شگفت‌زده شد. جشنواره جهانی فیلم فجر این روزها در تهران در حال برگزاری است. روزانه بالغ بر چهار‌هزارنفر در پردیس چارسو در رفت‌وآمدند، غالب آثار ایرانی که برای نخستین‌بار به نمایش درمی‌آیند بین ۸۰ تا صددرصد ظرفیتشان پر شده‌اند، بیش از ۱۰ فیلم خارجی بدون حتی یک صندلی خالی روی پرده رفته‌اند، بارهاوبارها مسئولان چارسو ناچار شدند صندلی‌های پرتابل وارد سالن کنند تا تعداد بیشتری از علاقه‌مندان بتوانند از فیلم‌ها استفاده کنند، چندین سئانس فوق‌العاده داشته‌ایم و همه اینها در حالی است که داریم درباره فیلم‌های خارجی حرف می‌زنیم. این استقبال از فیلم‌هایی که به‌راحتی در شبکه غیررسمی می‌توانند در دسترس قرار گیرند، برای جشنواره‌ای بین‌المللی بسیار جالب توجه است. دوستانی که تنها در کار شمردن صندلی‌های خالی هستند، چرا درباره سالن‌های پر و صندلی‌های اضافه حرف نمی‌زنند؟ چرا درباره ورک‌شاپ‌های پروپیمان و درجه‌یک حرف نمی‌زنند که با ازدحام بی‌سابقه و کیفیت بالا برگزار می‌شوند؟ چرا درباره پیوند جشنواره با دانشگاه سخنی نمی‌گویند؟ چرا درباره اینکه در روز بالغ بر پنج‌هزارنفر به کاخ وارد می‌شوند چیزی نمی‌گویند؟ چرا سینماگران مطرح و طراز اولی که در کاخ حاضر می‌شوند و از شیوه و کیفیت برگزاری اظهار شگفتی می‌کنند را نادیده می‌گیرند؟ چرا سوابق میهمانان خارجی جشنواره را انکار می‌کنند؟ چطور برنامه‌ریزی استفاده حداکثری از حضور میهمانان خارجی را نمی‌بینند؟ چرا با ادبیاتی سخیف، زیر پونز نقشه به‌دنبال چین و آمریکا و آلمان و ایتالیا و فرانسه و هند و ده‌ها کشور دیگر می‌گردند؟ چطور ازدحام و استقبال‌ها را نمی‌بینند؟ اصلا چرا همه عادت کرده‌ایم با ازدحام و زیر دست‌وپاماندن فیلم ببینیم تا اسم جشنواره را بگذاریم پرشور؟ اگر با آرامش و احترام و نظم فیلم ببینیم و از برنامه‌ها استفاده کنیم بهمان نمی‌چسبد؟ اگر حاشیه و جنجال مزاحم دورمان نباشد، معذب می‌شویم؟ سی‌وچهارمین جشنواره فیلم فجر به گواه آنها که انصاف را فراموش نکرده‌اند، اعم از اهل رسانه و هنرمندان و علاقه‌مندان، یک اتفاق غرور‌آمیز برای سینمای ماست. تلاش شده با ایجاد یک فضای مفید، آرام و توأم با احترام، از همه جهات استانداردهای یک جشنواره جهانی مراعات شود. بی‌شک کم‌وکاستی هم دارد ولی این آغاز راه یک جشنواره درست‌ودرمان در ایران است؛ جشنواره‌ای که بشود به آن بالید حتی اگر حاشیه‌سازان و کارشکنان نخواهند.
منبع: شرق
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- یک یادداشت در هفت پرده
- آنها که «علت مرگ: نامعلوم» را توقیف کردند باید پاسخگو باشند!
- چند کلمه دربارهی فساد و فحشا و ابتذال و «کیک محبوب من»
- به بهانه تغییر رییس سازمان سینمایی/ باید مدیران را پاسخگو کنیم
- جشنواره اسپانیایی به «دوربین فرانسوی» جایزه طلایی داد
- «شامیر» به سیبری میرود
- بررسی مشکلات فیلمنامهنویسی درگفتوگوی کیوان کثیریان با شادمهر راستین و مهران کاشانی/ سانسور مشکل اساسی سینمای ایران
- سینمای مستقل و آینده سینمای ایران بررسی شد؛ سینمای مستقل آزادی، سلطه ناپذیری، عشق و ارزش زن را بازتاب میدهد
- ضرورت توجه به سینما مستقل در ایران بررسی می‌شود
- یادداشت کیوان کثیریان؛ کلی آیهی یأس و یک آرزو/ درباره انتخاب وزیر ارشاد دولت چهاردهم
- صدداستان ۳؛ انتشار ۳ داستان کوتاه با صدای طوفان مهردادیان
- فرهنگ کجای زندگی نامزدهای انتخابات است؟
- دیپلم افتخار جشنواره ارمنستانی برای «دوربین فرانسوی»
- یک خروجِ تاریخی، رهایی بخش و ناگزیر/ درباره سینما پس از شهریور ۱۴۰۱
- در برنامه خط فرضی مطرح شد؛ سیاست و جنسیت، دوایر ممنوعه اصلی در فیلم‌های کمدی
نظر شما
پربازدیدترین ها
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
- نگاهی به «عروج» به بهانه زادروز لاریسا شپیتکو/ لحظه روبرو شدن با «خود»
- «بیگانه» کامو مقابل دوربین کارگردان فرانسوی میرود
- چهره تلخ عشق یک سویه/ نگاهی به فیلم «در دنیای تو ساعت چند است؟»
- حقایقی درباره فیلم یک تکه نان به بهانه پخش آن از شبکه نمایش
آخرین ها
- یک واکنش دیرهنگام؛ بیانیه آکادمی داوری در پی خشونت علیه برنده اسکار
- پس از ۴ دهه برگزاری در یوتا؛ جشنواره ساندنس به کلرادو میرود
- فرشته سقوط کرده/ نگاهی به فیلمنامه «هیات منصفه شماره ۲» با بررسی عناصر مشترک درامهای دادگاهی
- «داستان سلیمان»؛ یک داستان واقعی از هزاران پناهجوی جهان
- «یک نبرد پس از دیگریِ» دیکاپریو کوتاهتر شد!
- یک عشق بی رحم،مجازات اعدام را در بریتانیا لغو کرد
- اکران آنلاین «زودپز» در شبکه نمایش خانگی
- نتفلیکس با «صد سال تنهایی» به یک رمان کلاسیک «غیرقابلاقتباس» جان میبخشد
- «ذهن زیبا»؛ اتفاقی زیبا در تلویزیون
- اسرائیل، کارگردان برنده اسکار را بازداشت کرد
- یک جایزه برای مجری اسکار؛ کونان اوبراین، جایزه مارک تواین را گرفت
- برای دستاوردهای یک دهه فعالیت حرفهای؛ بالاترین تجلیل سینمایی بریتانیا از تام کروز
- داوری فیلمساز ایرانی در جشنواره مورد تایید اسکار
- نگاهی به «اکنون»/ هنرِ شنیدن
- «بیگانه» کامو مقابل دوربین کارگردان فرانسوی میرود
- «روایت ناتمام سیما» قاچاق شد/ علیرضا صمدی: خواهش می‌کنم نسخه غیرقانونی را نبینید
- نقدچیست؟ منتقدکیست؟
- نوروز موسیقایی با فیدیبو؛ برنامه فستیوال موسیقی «گوشه» اعلام شد
- دارن آرونوفسکی میسازد؛ اقتباس سینمایی از رمان «کوجو»
- «بیصدا حلزون»؛ تلخی میان تصمیم و تسلیم
- «سلب مسئولیت»؛ کابوسی پنهانشده پشت نور
- خبرهای اختصاصی سینماسینما از جشنواره کن؛ مجیدی و فرهادی نمیرسند/ در انتظارِ روستایی، پناهی، مکری، کاهانی و اصلانی
- اختصاصی سینماسینما- کنفرانس خبری؛ ۱۰ آوریل/ احتمال حضور جارموش، لینکلیتر، اندرسن، مالیک و برادران داردن در جشنواره کن
- تبعات کرونا و اختلافات حقوقی با برادران وارنر؛ اعلام ورشکستگی شرکت تولیدکننده فیلم‌های «ماتریکس» و «جوکر»
- به هر سازی رقصیدیم غیر از ساز دل خویش/ این بهاریه نیست، نامهای است برای امیروی امیر نادری
- تفاوت ساعت «۶ صبح» و «۵ عصر»
- پوستر بخش ۱۵ روز کارگردانان جشنواره کن منتشر شد
- یادداشت علیرضا داود نژاد برای مهدی مسعود شاهی
- هدیه نوروزی سوینا؛ انتشار نسخه ویژه نابینایان «پدرخوانده (۲)» با صدای فرهاد اصلانی
- یک جایزه دیگر برای «دانه انجیر معابد»/ برندگان جوایز فیلم آسیایی معرفی شدند
