سینماسینما، بهروز غریبپور
از ابتدای شیوع کرونا بارها راهحلهایی برای پا برجا ماندن تئاتر در دوران پاندمی از سوی پیشکسوتان این حوزه ارایه شد، نمونه این راهحلها استفاده از فضای مجازی، اجراهای آنلاین و برقراری دوباره تلهتئاترها بودند.
طبیعی است که این راهکارها تنها در راستای کمک به تئاتر است تا صدمات وارده به آن را کاهش دهد. زمانی که ما به دنبال جایگزین برای تئاترهای اجرا شده در سالنها باشیم و بتوانیم مجموعهای از آنها را به کار بگیریم، خواهیم توانست آسیبها به این هنر را کم کنیم.
متاسفانه ما سالهاست پدیدهای به نام تلهتئاتر را از تلویزیون حذف کردهایم، اتفاقی که به دوران پیش از کرونا برمیگردد، از این رو با توجه به پتانسیلهای این حوزه باید ساخت تلهتئاتر و پخش آن در دستور کار سیمای جمهوری اسلامی قرار بگیرد.
علاوه بر آن رادیو هم میتواند بسیاری از نمایشها را به صورت رادیویی کار کند اما باید دستمزد به هنرمندان پرداخت کند نه اینکه عنوان کند این فضا را در اختیار هنرمندان قرار میدهد تا از آن استفاده کنند؛ گویی که به آنها صدقهسری میدهد.
ما اگر بودجهای برای تئاتر در نظر نگیریم همچنان شاهد چالشها در این هنر خواهیم بود. مشکل ما این است که در کشور گوش شنوا وجود ندارد و کسی دلش برای تئاتر و هنر نمیسوزد زیرا اگر دغدغهای در این باره وجود داشت، اجماعی بین وزارتخانههای ذیربط و صدا و سیما شکل میگرفت تا تئاتر را در دوران پاندمی و شیوع کرونا در کشور سرپا و زنده نگه دارند.
ما حتی اعتقاد داریم راهکار این مشکل چیزی نیست که مسوولان بخواهند برای آن زمان زیادی بگذارند، آنها میتوانند بودجه در اختیار هنرمندان قرار داده، آزادی عمل بیشتری برای آنان فراهم کنند و درکی از مشکلات خانواده تئاتر داشته باشند.
همین امروز خوانندهای اهل بیرجند که در اپراها از او کمک میگرفتم با من تماس گرفت و گفت ۱۰ سال در تهران تمام تلاش خود را کرده تا به جایی برسد. متاسفانه در این یک سال اخیر، کرونا شرایطی برای او فراهم کرده تا دوباره به شهرستان برگردد و طبیعتا به امید موفقیت در موسیقی در آینده باید همه چیز را از صفر شروع کند.
متاسفانه این اتفاق تنها به این خواننده بااستعداد محدود نمیشود و نمونههای آن در حوزه هنر و تئاتر فراوانند. در گروهی که با آنها کار میکنم، هنرمندان زیادی داریم که در این شرایط بیکار شدهاند.
این در حالی است که اگر یک نهاد یا سازمان نظیر تلویزیون از ما میخواست اپرای عروسکی اجرا کنیم و بودجهای برای اجرای آن تخصیص میداد به رغم مشکلاتی که برایمان وجود دارد اپرا را بازتولید و بودجه آن را بین هنرمندان شرکتکننده تقسیم میکردیم.
یک سال است مو بر زبان ما آمده آنقدر که گفتهایم تلهتئاتر راه بیفتد، اجرای آنلاین از این محدودیتهای سرسامآور خارج شود اما متاسفانه کسی گوش نمیدهد.
من بارها و بارها این سخنان را گفتهام، هر بار به خودم میگویم دیگر در این باره صحبتی نخواهم کرد زیرا معتقدم صحبت تکراری نه تنها فرد را بیارزش میکند بلکه موضوع را هم لوث میکند. با این حال مشکلات پیش روی جامعه تئاتر چنان زیاد است که گمان میکنم این سخن شاید این بار اثر کند.
منبع: روزنامه اعتماد
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- تئاتر در زمانه فناوری غیرمتمرکز و کنشهای اجتماعی ناهمگن/ کاربرانِ متکثر مجوز صادر میکنند
- آزاده صمدی: تئاتر و سینما که پارک نیست!
- تالارهای نمایشی و سینماها چه روزهایی تعطیل است؟
- گزارشی از عملکرد اداره کل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی
- برنامه تعطیلی کلیه سالنهای نمایش اعلام شد
- اعلام تاریخ برگزاری بیست و هفتمین جشنواره تئاتر کودک و نوجوان همدان
- با یاد درگذشتگان؛ سایت انجمن صنفی تئاتر کودک و نوجوان رونمایی شد
- چراغ تالارهای نمایشی تهران روشن شد؛ آغاز بهار تئاتر با فاطمه معتمدآریا
- «دیدارو» در خانه هنرمندان ایران رونمایی شد؛ تماشای تئاتر به شیوه واقعیت مجازی به حقیقت پیوست
- بیست و هفتمین جشنواره تئاتر کودک و نوجوان به تعویق افتاد
- رقابت ۷ نمایش خیابانی کودک و نوجوان در جشنواره بیست و هفتم
- نگاهی به نمایش «شاعر» / در ستایش دل آگاهی و نکوهشِ کژرفتاری
- آثار حاضر در بخش غیررقابتی جشنواره تئاتر فجر اعلام شد
- درک درستِ یک متن دشوار/ نگاهی به نمایش «هیچ کس جیمی نمیشه»
- جهل و جبر/ نگاهی به نمایش «اون و اراذل کوچه پشتی یا از پیراهن دموکراسی خون میچکد»
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- زبان بهمثابه مقاومت؛ در یادِ بهرام بیضایی
- در اندوه فقدان چهره شاخص موج نو سینمای ایران؛ بازتاب جهانی درگذشت بهرام بیضایی
- با موافقت شورای پروانه فیلمسازی؛ پروانه ساخت سینمایی برای ۷ فیلمنامه صادر شد
- در پاسداشت استاد بیبدیل هنرهای نمایشی ایران/ بیضایی، تاریخ و علامت تعجب
- در سوک سیاوش که از شاهنامه رفت
- یادبود بهرام بیضایی؛ ایرانی بودن بار بزرگی است بر دوش ما
- بریژیت باردو درگذشت
- برای رفتن غریبانه شیرین یزدانبخش؛ وصیتی به مثابه گلایه
- «کفایت مذاکرات» و خندههایی که از دل موقعیت میآیند
- «پرهیجان: نبرد برای اوبر»؛ چطور میتوانیم آرزوی شکستِ نجاتبخشمان را داشته باشیم؟
- درباره بازیگران زن مولف سینمای ایران/ ترانه علیدوستی؛ آخرین بازیگر زن مولف
- درباره اهمیت خواندن فیلمنامه اشغال بیضایی پس از جنگ ۱۲ روزه /بیگانه آزادی نمی آورد
- بهرام بیضایی درگذشت
- «موبهمو»؛ خط به خط، نفس به نفس، چهره به چهره
- در بیست و چهارمین دوره جشنواره؛ ۱۴ اثر از سینماگران ایرانی در داکا نمایش داده میشود
- از ۱۰ دیماه؛ «مرد خاموش» به سینماها میآید
- «بامداد خمار»؛ در منزلت فرودستی
- در ستایش سینمای بیچیز؛ همه چیز داشتن در عین بی چیزی
- آیین پایانی یازدهمین دوره انتخاب آثار برتر ادبیات نمایشی / گزارش تصویری
- شیرین یزدانبخش درگذشت
- افسانهای در حبس؛ سرنوشت «چریکه تارا»
- اقتباس بهمثابه ابزار فهم جامعه/ از روایت تراژیک تا روایت عاشقانه
- «دیدار بلوط»؛ بازگشتی به شکوه یک خاطره
- اشغال بهرام بیضایی وزمانه پس از جنگ ۱۲ روزه/به بهانه ۵ دی سالروز تولد بهرام بیضایی
- «سامی»؛ روایتی انسانی از جنگ بیپایان
- سینمای مستقل ایران را به رسمیت بشناسید
- گیشه سینما در دست کمدیها/ دو فیلم جدید اکران شدند
- اعلام بودجه فرهنگ و هنر در سال ۱۴۰۵
- مصوبهای برای حذف وزارت فرهنگ؛ مصوبه «سیاستهای صوت و تصویر فراگیر»؛ تعارض با جمهوریت
- «بابا پیکاسو»؛ در چنبره عواطف، حرمان و جداافتادگی
