فرید رحیمی با اشاره به اینکه نمایش «گلن گری گلن راس» سیاستهای غلط نظام سرمایهداری را به چالش میکشد، اعلام کرد در اجرا به متن دیوید ممت وفادار بوده است.
به گزارش سینماسینما، فرید رحمتی کارگردان نمایش «گلن گری گلن راس» که این روزها در تماشاخانه پایتخت روی صحنه است در این باره گفت: این اثر نمایشی نوشته دیوید ممت است که از ۷ آبان ماه اجرای عمومی خود را آغاز کرده و خوشبختانه تا امروز بازخوردهای خوبی از کار گرفتهایم.
او با اشاره به اینکه در اجرای این نمایش کاملا وفادار به متن عمل کرده و هیچ نکته ای از نمایشنامه ممت حذف نشده است، ادامه داد: تلاش ما این بود که در تحلیلهایی که در زمان تمرینها داشتیم فضای نمایشنامه را درک کنیم و به شخصیتپردازی دقیقی که ممت در اثرش به تصویر کشیده است، دست یابیم. نمایشنامه به شدت دیالوگمحور است و در پرده اول شاهد سکون و ایستایی هستیم که در اجرا، نمایش از این ایستایی خارج شده است و دیالوگ ها هم بسیار تو در تو و در هم هستند به این شکل که انگار کاراکترها مشغول صحبت های روزمره اند که این شیوه دیالوگ نویسی از ویژگی های آثار دیوید ممت به حساب می آید و ما نیز تلاش کردیم در تمرین ها به ریتم و ضرباهنگ اثر توجه کرده و مسیری را که نمایشنامه به ما نشان می دهد، کشف کنیم.
او درباره ویژگیهای نمایش بیان کرد: برخی از نمایشنامه ها را می توان به عنوان ابرنمایشنامه شناخت به این مفهوم که هم تاریخ را می شکنند و مربوط به دوره خاصی نیستند و هم دغدغه مند هستند. ابرنمایشنامه ها مرز ندارند و متعلق به جغرافیای خاصی نیز نیستند که نمایشنامه «گلن گری گلن راس» نیز یک ابرنمایشنامه محسوب می شود؛ اثری که سیاست های غلط نظام سرمایه داری و منطق بی رحم پول درآوردن به هر قیمتی را به تصویر می کشد. در این منطق بی رحم انسان ها ریاکارند و برعکس ظاهر مثبتشان در باطن یکدیگر را می درند و پیشرفتشان در گرو پسرفت دیگری است. در این نظام غلط سرمایه داری پولدارها روز به روز پولدارتر و طبقه متوسط و فقیرها فقیرتر می شوند، در این سیستم دزدی های بزرگ رو نمی شوند اما دزدی های کوچک به طرز وحشتناکی مورد توجه قرار گرفته و خرده دزدها به سختی مجازات می شوند.
رحمتی در پایان صحبتهایش درباره داستان نمایش توضیح داد: میچ و موری روسای یک دفتر مشاوره املاک هستند که برای فروش بیشتر مسابقه بی رحمانه ای را بین فروشنده ها برگزار می کنند که در این مسابقه ۲ نفر اول یک کادیلاک برنده می شوند و ۲ نفر آخر اخراج خواهند شد که همین امر باعث شکل گیری رقابت ناعادلانه ای بین کارمندها می شود.
منبع: مهر
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- حقایقی درباره فیلم سرب ساخته مسعود کیمیایی به بهانه نمایش آن از تلویزیون
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
آخرین ها
- «بابا پیکاسو»؛ در چنبره عواطف، حرمان و جداافتادگی
- «شمعی در باد»؛ جسورانهترین فیلم نیمه اول دهه هشتاد
- مهتاب ثروتی و مرجان اتفاقیان به «خاکستر خیال» پیوستند
- «جزیره آزاد»؛ خداوندگار خودخوانده جزیره آزاد
- جیمز کامرون: از سلطه هوش مصنوعی میگریزم/ «آوارتار۳» و شروع افتخارآمیز اکران
- بازیگر آمریکایی خودکشی کرد
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت





