سینماسینما، فرهاد خالدی نیک
همه چیز از یک درب شروع می شود. دربی که آرام، آرام باز می شود و توجه ساکنان آسایشگاه را جلب می کند. پدران و مادرانی که ناگفته پیداست مدتهاست چشم انتظار عزیزان شان هستند. این را از نگاه مشتاقانه آن ها به آن درب کذایی می توان فهمید. با ورود اولین ملاقات کنندگان به آسایشگاه، با حال و احوال یکی از ساکنان آن جا همراه می شویم. پیرمردی که با آمدن بچه ها، نوه و البته عشق سابق اش، فیل اش یاد هندوستان می کند. پس از پیرمرد، پیرزنی را می بینیم که به یاد ایام جوانی اش بزک می کند و پذیرای جوانکی عاشق پیشه می شود. پیرمردی دیگر در حین اصلاح صورت، دختران دوقلو اش را می بیند که در مقابلش نشسته اند و بهانه های همیشگی را مطرح می کنند.
به این ترتیب مخاطب در می یابد که در حال تماشای تصورات ذهنی این آدم های تنهای آسایشگاه سالمندان است. این تصورات با ورود عروس و پسر زری خانم در لباس دامادی تکمیل می شود. جایی که یکی دیگر از شخصیت های فیلم، موضوع را متوجه می شود و با خواندن آهنگی شاد، همگان را در این عروسی ذهنی شریک می کند. رقص و پایکوبی پیرمردها و پیرزن ها برای لحظاتی هم که شده، حال و هوایی شاد به فیلم می بخشد. نوعی شادی خاص که در پس آن تلخی و گزندگی آشکاری نهفته است و می تواند مخاطب را دچار بغضی عجیب کند. نمایش دلپذیری از تقابل غم و شادی و مخاطبی که خوب می داند در دل این شادی های ظاهری، غمی نهفته است که به این زودی ها زدوده نخواهد شد.
با ورود پرستار آسایشگاه، دوربین برای لحظاتی هم که شده، ساکنان کهنسال آسایشگاه را رها کرده و با او همراه می شود تا شاهد بسته شدن درب حیاط باشیم. پرستاری که انگار هیچ تصوری از جهان ذهنی مددجویانش ندارد. در لحظه ی بسته شدن درب، دوربین از بالا پدری را نشان می دهد که به همراه فرزندش در کالسکه، از مقابل آسایشگاه رد می شود. پدری که بعید نیست چندی بعد، یکی از ساکنان بی نوای همین آسایشگاه باشد. آسایشگاهی که در پایان بندی فیلم، مجدداً دربش باز می شود تا باز هم رؤیا پردازی های ساکنان آن خانه ی فراموش شده، ادامه داشته باشد.
محمدرضا گلپور با ساخت فیلم کوتاه «ذن» که در جشنواره ای در شنزن چین به عنوان برترین فیلم کوتاه درام برگزیده شده، موفق می شود ضمن خلق شخصیت هایی باورپذیر، تصویری کم و بیش ملموس از فلسفه ذن را برای مخاطب کنجکاو ایرانی عرضه کند. فلسفه ای که شاید به راحتی آن را نتوان در قالب کلمات توضیح داد و با چنین فیلم هایی می توان ایده هایی از این فلسفه و توصیف هایی از آن را منتقل کرد. شاید فیلم کوتاه «ذن» را بیشتر بتوان توصیف این ایده ی فلسفه ذن دانست که می گوید: «ذن در اصل همان هنر تماشای طبیعت و واقعیت درون خود است.» واقعیتی که هر بار به نوعی خودنمایی می کند و به رنگ حقیقت در می آید. حقیقتی که گویی بیشتر مجازی است تا واقعی ولی می تواند تاثیراتی مثبت در حال و هوای درونی فرد بگذارد.
همین که فیلمی موفق می شود در زمانی در حدود یازده دقیقه، مفهومی مهم را به مخاطبش منتقل کند و تاثیری عمیق در او بگذارد، نشان از موفقیت کارگردانش دارد. کارگردانی که با «ذن» نشان داده علاوه بر سینما، مخاطب را هم می شناسد و ما را مشتاق تماشای آثار بعدی اش می کند.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- در یک نشست رسانهای مطرح شد؛ دغدغه کارگردان باید فقط ساخت یک فیلم خوب باشد/ ما در قبال این فرهنگ مسئولیم
- ده فیلم کوتاه اکران آنلاین میشوند
- با معرفی هیات انتخاب و داوری بخش آثار تجربی؛ فیلمهای تجربی راهیافته به سی و نهمین جشنواره فیلم کوتاه تهران اعلام شد
- با معرفی هیات انتخاب بخش آثار داستانی؛ فیلمهای داستانی راهیافته به سی و نهمین جشنواره فیلم کوتاه تهران اعلام شد
- صدور پروانه ساخت غیرسینمایی برای شش فیلم کوتاه داستانی
- پوستر سی و نهمین جشنواره فیلم کوتاه تهران رونمایی شد
- راهیابی فیلم کوتاه voice به دو جشنواره آمریکایی و ایتالیایی
- راهیابی «پِلی بک» به جشنواره فیلم سئول
- گوزن ایرانی در ایتالیا
- فیلمهای کوتاه جشنواره کن معرفی شدند
- فراخوان سی و نهمین جشنواره بینالمللی فیلم کوتاه تهران منتشر شد/ توجه به سینمای بومی با تأکید بر خلاقیت و نوآوری
- مهلت ارسال اثر به سیزدهمین جشنواره ملی دانشجویی «سایه» تمدید شد
- معرفی نامزدهای بخش فیلم کوتاه و مستند چهلمین جشنواره فیلم فجر
- معرفی مستندها و فیلمهای کوتاه راه یافته به جشنواره فیلم فجر
- اکران بسته فیلم کوتاه «چهارراه» در سینماهای هنروتجربه
نظر شما
پربازدیدترین ها
- کارگردان کانادایی که عاشق فرهنگ ایران شد/ ماتیو رانکین: از سینمای ایران تاثیر گرفتهام
- محمد رسولاف با «دانه انجیر مقدس» به کن باز میگردد
- صدور پروانه ساخت سینمایی برای پنج فیلمنامه
- احیای ناپلئون در کن/ نخستین نمایش جهانی نسخه ترمیمشده «ناپلئون به روایت ابل گانس» در جشنواره
- در برنامه «خط فرضی» مطرح شد؛ هنرمند اگر جهانبینی داشته باشد خفه نخواهد شد
آخرین ها
- لیلا حاتمی شاید در ونیز
- «آقای قاضی» به شبکه دو میآید
- واکنشها به گفتگوی عضو هیئت مدیره نماوا/ شورای صیانت خانه سینمای ایران بررسی میکند
- محمد رسولاف با «دانه انجیر مقدس» به کن باز میگردد
- بستههای همراه اول ویژه حج ۱۴۰۳ اعلام شد
- چرا «سرزمین مادری» فعلا متوقف است؟
- اکران «همسایه شما، زهره» در هنر و تجربه/ پوستر فیلم رونمایی شد
- کمال تبریزی به دبیری جشنواره فیلم اقوام ایرانی نرسید
- معرفی نامزدهای دومین جشنواره «عروسکخونه»
- «ایستاده با گرگ» نامزد دریافت جایزه از جشنواره دهلی نو شد
- کیلین مورفی، بهترین بازیگر مرد آکادمی فیلم و تلویزیون ایرلند/ پیروزی «اوپنهایمر» کامل شد
- شمشیرها برق میزنند/ نگاهی به فیلم «شوگان»
- اردیبهشتِ تئاتر شهرزاد با سه نمایش
- مستندی از «حمید سهیلی» در موزه سینما نمایش داده میشود
- انتشار پوستر «آن دو» با تصویری از لحظه شهادت کاراکتر اصلی
- دبیر هفتمین دوره جایزه پژوهش سال سینمای ایران منصوب شد
- صدور پروانه ساخت غیرسینمایی برای ۴ فیلم کوتاه داستانی
- ادامه اجرای «سهخواهر» در تالار مولوی
- یک واقعگرای بیرحم؛ دل تورو درباره میازاکی چه نوشت؟/ سینماییهای فهرست تایم ۲۰۲۴
- راهیابی ۳ فیلم کانون به جشنواره بینالمللی کودکان لکنوی هند
- تمدید فراخوان دومین جشنواره ایده تا محصول صنعت ارتباطات
- فراخوان تأمینکنندگان گوشی همراه
- «هیس» در فستیوال «روسکایا کلاسیکا» روی صحنه میرود
- کنایه کارگردان «آپاراتچی» به تبعات استفاده نکردن از تبلیغات ماهوارهای
- «گالیله» با ۳ اجرا ۳۰۰ میلیون فروخت
- کیانو ریوز در فیلم جدید روبن اوستلوند بازی میکند
- شب تئاتریها برای شمس لنگرودی
- کارگردان کانادایی که عاشق فرهنگ ایران شد/ ماتیو رانکین: از سینمای ایران تاثیر گرفتهام
- صحرا اسداللهی از جشنواره بیروت جایزه گرفت
- «شهرک» به «کازابلانکا» رفت