کوثری میگوید: کار کردن با کارگردانانی مانند مادرم، آقای فرهادی و سایر اساتید… به هر بازیگری کمک زیادی میکند و این کمک باعث میشود بازیگر بهترین بازیاش را انجام دهد.
به گزارش سینماسینما، در سالهای اخیر باران کوثری به یکی از بازیگران شاخص زن سینمای ایران بدل شده است. بازیگری که بدون توجه به جایگاه سینمایی خانوادهاش، با زحمت فراوان سعی کرده به جایگاه یک بازیگر خوب در سینمای ایران دست پیدا کند.
کوثری معتقد است؛ کار کردن با کارگردانانی مانند مادرش، اصغر فرهادی و دیگر اساتید سینما به هر بازیگری کمک میکند تا راه نرفته را با تلاش کوتاهتر کرده و به نقطه طلایی کار یک بازیگر نزدیک شود. گفتگوی کوتاهی با این بازیگر انجام شده است:
به نظر میرسد دوره پر فراز و نشیبی را در دهه اخیر سپری کردهاید. از فضای نوجوانی و جوان عاشق پیشه تا یک زن خانهدار ایرانی آنهم با حساسیتهای خاص هر یک از این افراد و جایگاهها. نظرتان درباره این دوره چیست؟
به دوره گذار اعتقادی ندارم. به نظرم نوع نقش این تغییر را میطلبیده است. مثلا پارسال فیلم «کوچه بینام» به من پیشنهاد شد و سال بعد «هفت ماهگی». پس لزوم نوع نقش است که شرایط را ایجاد میکند.
در فیلم «کوچه بینام»، برای مردم شخصیت شما، یک دختر کاملا نوستالژیک و ملموس بود. شخصیتی که مابهازاهای زیادی در جامعه ایرانی دارد. چگونه به این شناخت درست از نقش رسیدید؟
بدون حضور یک گروه خوب؛ یک بازی خوب اتفاق نمیافتد. هم هاتف علیمردانی این اعتماد را به من کرد و هم حضور افراد باتجربهای مثل فرهاد اصلانی و آقای محمود کلاری و گریم فوقالعاده ایمان، در این روند تاثیر گذاشت. آقای علیمردانی در زمان دورخوانی متن اصرار زیادی به تمرین داشت. به خاطر اینکه او برخی شخصیتها را براساس واقعیت و شناخت واقعی خود از آنها نوشته بود. من مدت زیادی را با مابهازای بیرونی نقش میگذراندم و کمکهای زیادی از هاتف گرفتم اما این به آن معنا نیست که ادایش را درمیآوردم بلکه یعنی کمک میگرفتم تا خواستههایش را درک کنم و سعی کنم آنها را در شخصیت موردنظر جا بدهم. اگر همه فیلمها در مرحله پیشتولید، دوران تمرین و حتی تحقیق را گذرانده باشند، مطمئنا همه بازیگران در این فیلمها به نتیجهای مشابه آنچه من در کوچه بینام تجربه کردم؛ میرسند.
در روند رو به رشد شما کارگردانها چه تاثیری داشتند؟
حتما کارگردان تاثیر زیادی روی شناخته شدن و موفقیت یک بازیگر دارد. مشخصا فکر میکنم کار کردن با کارگردانانی مانند مادرم، آقای فرهادی و سایر اساتید… به هر بازیگری کمک زیادی میکند و این کمک باعث میشود بازیگر بهترین بازیاش را انجام دهد. البته کارگردانهای جوانی هستند که به خاطر زبان مشترک و دغدغههای مشترک خود با بازیگران تازهکار یا جوان میتوان با آنها راحتتر کار کرد. مثلا رضا درمشیان و هاتف علیمردانی و خیلیهای دیگر. وقتی با این کارگردانان به یک حرف مشترک میرسیم، میتوانیم ریسک هم بکنیم و چه بسا که ریسک هم موفق از آب درمیآید.
باتوجه به اینکه فضای غالب فضای سینمای ایران؛ اجتماعیست. آیا ازنظر بازیگری حس فراتری از این قالب در شما نمود دارد؟
ترجیح بازیگر این است که نقشهای مختلفی بازی کند. اما اگر میبینید سینمای اجتماعی در این دوره کمی زیادتر و پرنگتر شده؛ به خاطر این است که نیاز روز جامعه مسایل اجتماعی شده. جامعه ما امروز دنبال شناخت چیزهاییست که خود را با آنها روبرو میبیند. هر روز پدیدهها؛ رفتارها و موضوعات خاصی در بین گروههای مختلف اجتماعی خود را نشان میدهد و هنوز سینمای ایران دنبال شناخت و معرفی آنها به مخاطب خود است. سینمای ایران هنوز موضوعات بکری در جامعه ایران سراغ دارد که به آنها نپرداخته است. دغدغه فیلمساز و محبوبیت فیلم در میان مردم هم از بطن نیازهای جامعه میآید. من در شرایط فعلی از این نوع سینما لذت میبرم چون به نظرم نیاز اصلی اجتماع است. اما تعدادی از فیلمها هم هستند که به اسم سینمای اجتماعی تولید میشوند بدون آنکه هیچیک از مولفههای سینمای اجتماعی دغدغهمند را رعایت کرده باشند. فیلمهایی که میخواهند دیده شوند اما در واقع یک رونوشت و یک سیاه مشق از سینمای اجتماعی دهه ۶۰ و ۷۰ هستند و برای من خیلی عجیب است که هنوز برخی از ما از دیدن چنین فیلمهایی هیجانزده میشویم آنهم وقتی نسخههای باکیفیتتر آن را قبلا داشتهایم. من هم بدم نمیآمد که فضای سینمای ایران به گونهای بود که میشد شخصیتهای غیررئالیستی یا جنس بازیگریهای دیگر را امتحان کرد اما گویا هنوز ما باید با شخصیتهای رئال بیشتر کار کنیم تا ابتدا اطراف خودمان را بشناسیم. هنوز در میان قشرها و گروههای مختلف اجتماعی هستند افراد واقعی که سینمای ایران آنها را کشف نکرده است. در این شرایط بازگشت به گذشته یا گام گذاشتن در دیگر قالبهای سینمایی بیآنکه تغییر و هدف مشخصی در خود داشته باشند؛ خیلی توجیهپذیر نیست.
و سوال آخر اینکه آیا موافق هستید که سینما ایران در مرحله پوستاندازیست و آیا این سینما در آینده شرایط متفاوتی را تجربه خواهد کرد؟
به نظرم هر دورهای میتواند زمان پوستاندازی باشد به معنای اینکه جامعه به واسطه نیازهایش جنس جدیدی از سینما را میطلبد. به دلیل وجود امکانات برای فیلمسازی، هر کسی میتواند خودش را کارگردان خطاب کند. از نگاه من لزوما چسباندن چند عکس به هم به معنی کارگردانی نیست. کارگردان بودن یعنی شناخت فضا، قصه و.. .به خاطر همین این روزها خیلیها در این سوتفاهم بهسر میبرند که کارگردانند در شرایطی که اینطور نیست.
منبع: ایلنا
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- انتشار نسخه ویژه نابینایان «شیر شاه» با صدای باران کوثری
- «گیج گاه» نامزد سه جایزه جشنواره پالرمو شد
- گفتگو با عادل تبریزی کارگردان «گیجگاه»/ سینمای ایران هیچ مراقبتی از هنرمندان واقعی خود نمیکند
- اکران «شهر خاموش» در سینماهای فرانسه
- تقدیر ویژه پالم اسپرینگز از فیلم کوتاه ایرانی
- معرفی برگزیدگان چهاردهمین جشن منتقدان/ جوایز اصلی به «آتابای» رسید
- فیلمبرداری «چرا گریه نمیکنی؟» به پایان رسید
- فیلم کوتاه «همیشه کسی گم میشود» با بازی باران کوثری تولید شد
- ستارههای هوای ابری/ نگاهی به فیلم «بی همه چیز»
- نمایش«همهوایی»؛ خاطرههای باورکردنی، قصههای پذیرفتنی
- هویت فروپاشیده/ نگاهی به فیلم «بیهمه چیز»
- فیلمبرداری «سه جلد» به پایان رسید
- انتشار نسخه ویژه نابینایان «کریمر علیه کریمر» با صدای باران کوثری + تیزر
- فیلمبرداری فیلم «احمد به تنهایی» به پایان رسید
- فصل اول «ملکه گدایان» در ایستگاه پایانی
نظر شما
پربازدیدترین ها
- تحلیل رسانههای فرانسوی از حضور فیلم رسولاف در بخش مسابقه کن/ یک انتخاب سیاسی
- سینماسینما/ گفتوگو با کن لوچ درباره «بلوط پیر» و دیگر چیزها/ امید، فعالیتی سیاسی است
- محاکمه در خیابان/ نگاهی به تازهترین قسمت سریال «افعی تهران»
- نسخهی آزادیِ لانتیموس/ نگاهی به فیلم «بیچارگان»
- ۳ جایزه جشنواره مسکو به «آه سرد» رسید
آخرین ها
- پایان فیلمبرداری «خالد» در زیگورات
- معرفی آثار راه یافته به بخش فیلمنامه جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی
- امیر جدیدی، منصور بهرامی میشود
- زیر پوست شهر/ نگاهی به سریال «افعی تهران»
- هیات داوران جشنواره فیلم کن معرفی شدند/ گلادستون، کورئیدا و بایونا در فهرست
- هفته دوم «مجنون آن لیلی» هم به سانس فوقالعاده رسید/ «فین جین» پرمخاطب ترین نمایش عمارت نوفللوشاتو شد
- حسام منظور به سراغ دراکولای برام استوکر میرود
- بزرگداشت بهرام شاه محمدلو برگزار میشود
- جایزه جشنواره هندی برای «انتقام تیرهروزان»
- بستههای مکالمه پرتخفیف همراه اول بهمناسبت روز ملی خلیجفارس
- به تو هم سخت میگذرد؟/ نگاهی به فیلم «منطقه تحت نظر»
- معرفی پروژه جدید کارگردان «باربی»؛ گرتا گرویگ «نارنیا» را میسازد
- معرفی داوران جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی
- اختتامیه دومین دوره جشنواره «عروسکخونه»/ پیشکسوتان و فعالان عرصه کودک به سمت احیای نمایشهای عروسکی میروند
- عسگرپور: از جانب مدیران کم تسلطِ سطحینگر، مورد حمله قرار میگیریم که شما از فروش فیلمها خوشحال نیستید/ از کجا به کجا رسیدیم!
- پخش سریال «حشاشین» در ایران ممنوع شد
- همراه اول حامی برگزاری ششمین رویداد ایران اکسپو
- حضور معاون وزیر حملونقل و زیرساخت ترکیه در غرفه همراه اول
- محاکمه در خیابان/ نگاهی به تازهترین قسمت سریال «افعی تهران»
- جایزه بزرگ جشنواره کازابلانکای مراکش به «برندهها» رسید
- ۲ انیمیشن ایرانی به جشنواره معتبر انسی راه یافتند
- «رُخ» بهترین مستند جشنواره فیلم مسکو شد
- «آوای ابرها» به جشنواره کاریبتونز کلمبیا راه یافت
- ۳ جایزه جشنواره مسکو به «آه سرد» رسید
- خانواده قاتل از «بیبدن» شکایت میکنند؟
- فوت کارگردان فرانسوی برنده نخل طلا و سزار/ لوران کانته درگذشت
- نسخهی آزادیِ لانتیموس/ نگاهی به فیلم «بیچارگان»
- نکوداشت اکبر زنجانپور در نوزدهمین «شب کارگردان»
- حضور همراه اول در بزرگترین نمایشگاه فناوری ترکیه
- معرفی همراه اول بهعنوان کارفرمای برتر سلامتمحور