سینماسینما، مترجم: امیر سلیمانی؛
ساموئل ال. جکسون، یکی از برجستهترین بازیگران سینمای جهان، در گفتوگویی با AP Entertainment هنگام تبلیغ فیلم جدیدش «درس پیانو» که از شبکه نتفلیکس پخش میشود، دیدگاه صریح خود را درباره نامزدی جوایز اسکار بیان کرد. او که تنها یکبار در دوران حرفهای خود برای فیلم «داستان عامهپسند» (Pulp Fiction) در سال ۱۹۹۵ نامزد جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل شد و همان سال این جایزه را برد، نامزدی اسکار را چندان مهم نمیداند. البته جکسون در سال ۲۰۲۱ جایزه افتخاری آکادمی اسکار را نیز دریافت کرد.
او در این مصاحبه با خنده گفت: «ما به اندازه کافی در این حرفه بودهایم که وقتی مردم میگویند: «نامزد شدن افتخار بزرگی است»، بدانیم این حرف درست نیست. نه، برنده شدن افتخار است. وقتی نامزد میشوید، مردم ممکن است بگویند: «آره، یادمه!» یا شاید هم بیشتر افراد فراموش کنند. معمولاً این یک رقابت است که شما داوطلبانه واردش نشدهاید.»
او افزود: «وقتی نامزد میشوید، مردم ممکن است بپرسند: «اون فیلمی که برایش نامزد شدی چی بود؟ اسمش چی بود؟» و بعد از پایان مراسم، حتی یادآوری اینکه چه کسی برنده شد برای خیلیها سخت میشود.»
نگاه جکسون به اسکار؛ از نقد تا پذیرش مسیر شخصی
ساموئل ال. جکسون سال گذشته در گفتوگویی با The Times اشاره کرد که معتقد است باید در سال ۱۹۹۵ جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل را برای «داستان عامهپسند» میبرد، نه مارتین لاندو برای فیلم «اد وود». او همچنین در مصاحبهای با Vulture اشاره کرد که در سال ۱۹۹۶ و برای بازی در درام حقوقی «زمانی برای کشتن» (A Time to Kill) به کارگردانی جوئل شوماخر، از فرصت کسب نامزدی اسکار محروم شده است.
او در این باره گفت: «هرگز اجازه نمیدهم اسکار معیاری برای موفقیت یا شکست من بهعنوان یک بازیگر باشد. معیار موفقیت من، خوشحالی من است: آیا از کاری که انجام میدهم راضی هستم؟ من برای گرفتن مجسمهها فیلم بازی نمیکنم. وقتی به من میگویند: «اگه این فیلم رو بازی کنی، اسکار میبری»، جوابم اینه: نه، مرسی. ترجیح میدم نیک فیوری باشم یا نقش میس ویندو رو بازی کنم و یک شمشیر لیزری دستم بگیرم.»
اولویتهای جکسون؛ فیلمهایی برای مردم، نه اسکار
جکسون تأکید کرد از این که نقشهایی را کنار گذاشته که ممکن بود برایش اسکار بیاورد، پشیمان نیست. او ترجیح میدهد در فیلمهایی بازی کند که مردم از دیدنشان لذت ببرند و بهواسطه آنها از روزمرگیهایشان فاصله بگیرند. او افزود: «من کسی هستم که مردم برای دیدن دیوانگیام یا برای شنیدن اینکه چند بار کلمه مادر… را به کار میبرم، به سینما میآیند. هر چیزی که آنها را به سینما بکشاند، خوب است.»
ساموئل ال. جکسون در ادامه گفت: «من از این که نقش کسی را بازی کنم که دیالوگهایش روی تیشرتها چاپ شود، راضی هستم. بازیگرانی هستند که در تمام دوران حرفهایشان هیچکس حتی یک دیالوگ از آنها را به خاطر نمیآورد. اما مردم برای دیدن فیلمهای من میآیند تا ببینند چقدر دیوانه بازی در میآورم.»
«درس پیانو»: اثر جدید جکسون
جدیدترین فیلم ساموئل ال. جکسون با عنوان «درس پیانو» هماکنون از نتفلیکس در دسترس است. این اثر، فرصتی دیگر برای جکسون است تا بار دیگر مهارتهای بازیگریاش را به نمایش بگذارد، هرچند خودش تأکید دارد که مسیر حرفهایاش را بر اساس معیارهای شخصی و رضایت خود پیش میبرد، نه دنبال کردن جوایز و افتخارات.
منبع: Variety
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- یک چرخش استراتژیک بزرگ؛ نتفلیکس برای خرید برادران وارنر، وارد مذاکرات انحصاری شد
- اظهار نظر تند جیمز کامرون؛ فیلمهای نتفلیکس نباید به جوایز اسکار راه یابند
- با حضور اما کورین و اولیویا کولمن؛ یوروس لین «غرور و تعصب» را میسازد
- «روزی روزگاری در هالیوود۲» در نتفلیکس با کارگردانی دیوید فینچر
- نتفلیکس با «صد سال تنهایی» به یک رمان کلاسیک «غیرقابلاقتباس» جان میبخشد
- دارن آرونوفسکی میسازد؛ اقتباس سینمایی از رمان «کوجو»
- نتفلیکس «صد سال تنهایی» را وفادارانه و شیوا اقتباس کرده است
- آموختههایی از پشت صحنه «صد سال تنهایی»/ آیا مارکز از نتیجه اقتباس راضی میشد؟
- غولی که دنیای سرگرمی را میبلعد/ آیا درآمد نتفلیکس در سال جدید بیشتر از ۴۰ میلیارد دلار میشود؟
- بررسی سریالهای پربیننده ۲۰۲۴/ سریال در عصبانیترین حالت ممکن
- غوغای فصل جدید یک سریال؛ «بازی مرکب» روی دست «چهارشنبه»
- بر اساس اعلام سامانه نمایش آنلاین نتفلیکس؛ کمک ۵۲ میلیون دلاری «صد سال تنهایی» به کلمبیا
- ترجمه اختصاصی سینماسینما/ ۱۷ فیلم برتر برای تماشای آنلاین در آذر ۱۴۰۳؛ از «بیتلجوس ۲» تا «ماریا»
- فصل دوم «بازی مرکب» از ۲۶ دسامبر (۶ دی ماه) عرضه میشود
- ترجمه اختصاصی سینماسینما/ ادای احترامی شایسته با اقتباس نتفلیکس به گابریل گارسیا مارکز
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- حقایقی درباره فیلم سرب ساخته مسعود کیمیایی به بهانه نمایش آن از تلویزیون
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
آخرین ها
- «بابا پیکاسو»؛ در چنبره عواطف، حرمان و جداافتادگی
- «شمعی در باد»؛ جسورانهترین فیلم نیمه اول دهه هشتاد
- مهتاب ثروتی و مرجان اتفاقیان به «خاکستر خیال» پیوستند
- «جزیره آزاد»؛ خداوندگار خودخوانده جزیره آزاد
- جیمز کامرون: از سلطه هوش مصنوعی میگریزم/ «آوارتار۳» و شروع افتخارآمیز اکران
- بازیگر آمریکایی خودکشی کرد
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت





