«کن لوچ» فیلمساز کهنه کار که در ماه ژوئن ۸۷ ساله می شود، اذعان کرد که به طور واقع بینانه، ساخت دوبارهی یک فیلم بلند دشوار خواهد بود و احتمالا «بلوط پیر» آخرین فیلم بلند سینمایی او باشد.
به گزارش سینماسینما، «کن لوچ» فیلمساز مطرح انگلیسی پیش از پانزدهمین حضورش در جشنواره کن، در گفتگو با هالیوود ریپورتر، اذعان کرد که «واقعاً، ساخت دوباره یک فیلم بلند برایش دشوار خواهد بود و گفت: «فیلمها چند سال طول میکشد و من تقریباً ۹۰ ساله خواهم شد و قابلیتهایتان رو به کاهش است. حافظه کوتاهمدت شما از بین میرود و بینایی من در حال حاضر بسیار مزخرف است، بنابراین بسیار مشکل است».
البته «لوچ» پیش از این نیز چند بار اعلام بازنشستگی کرده بود. وقتی در سال ۲۰۱۴ فیلم «جیمی هال» را به مسابقه کن آورد، قبلاً اعلام کرده بود که آخرین فیلم بلند او بوده است. اما انتخاب دولت محافظهکار در سال ۲۰۱۵ و کاهش رفاه اجتماعی باعث شد که او در سال ۲۰۱۶ پشت دوربین فیلم «من، دنیل بلیک» (I, Daniel Blake) برود. این فیلم که حملهای جدی به سیستم مزایای بریتانیا است، دومین نخل طلای را برای این سینماگر پس از فیلم «بادی که مرغزار پیچید» در سال ۲۰۰۶ به همراه داشت و به شعاری برای عدالت اجتماعی در سراسر جهان تبدیل شد.
او پس از آن و در سال ۲۰۱۹ فیلم «متاسفیم جا ماندی» را ساخت که حملهای شدید به ماهیت شکننده و مضر اقتصاد گیگ، که از طریق داستان مردی که برای یک سرویس تحویل آمازون کار میکند روایت میشود. «لوچ» پس از نمایش این فیلم در کن دوباره گفت که این فیلم آخرین فیلم او خواهد بود که به کن میآید اما باز هم اینطور نبود.
این سینماگر مطرح امسال و برای پانزدهمین بار با فیلم جدیدش «بلوط پیر» پا به بخش رقابتی کن خواهد گذاشت. «بلوط پیر»، که مانند «من، دنیل بلیک» و «متاسفیم جا ماندی»، در شمال شرقی انگلستان فیلمبرداری شده، حول آخرین میخانه ای می چرخد که در یک دهکده معدنی سابق همچنان خود را سر پا نگه داشته و روزهای سختی را پشت سر گذاشته است اما پس از ورود پناهجویان سوری به کانون تنش تبدیل میشود.
«لوچ» حالا با ۱۵ بار حضور در بخش رقابتی جشنواره کن، رکورددار و قهرمان معتبرترین رویداد سینمایی جهان است. وی اولینبار در سال ۱۹۷۹ با فیلم «جک سیاه» به جشنوارهی کن رفت که جایزهی فیپرشی را دریافت کرد و در سال ۱۹۸۱ با فیلم «نگاهها و لبخندها»اولینبار نامزد نخل طلا شد که دو جایزهی کلیسای جهانی و سینمای جوان را به دست آورد.
این کارگردان سرشناس در سال ۱۹۹۰ با فیلم سیاسی «دستورکار پنهان» بار دیگر نامزد نخل طلای کن شد و اینبار هم دو جایزهی هیاتداوران و کلیسای جهانی را به خود اختصاص داد.
«کن لوچ» در سال ۱۹۹۱ با فیلم «اراذل و اوباش» به جشنوارهی کن رفت و جایزهی فدراسیون بینالمللی منتقدین فیلم را گرفت. پس از آن با فیلم «بارش سنگها» در سال ۱۹۹۳ دوباره نامزد نخل طلا شد و اینبار نیز جایزهی هیاتداوران به وی اعطا شد.
کارگردان ضدجنگ انگلیسی با فیلم «سرزمین و آزادی» در سال ۱۹۹۵ در آستانهی کسب نخل طلا قرار گرفت، اما دو جایزهی فیپرشی و کلیسای جهانی نصیب او شد؛ فیلمهای «نام من جو است» (۱۹۹۸)، «نان و گلهای رز» (۲۰۰۰) و «شانزده سالگی شیرین» (۲۰۰۲) نیز در ادامه در جشنواره کن نامزد نخل طلا شد.
وی در نهایت در سال ۲۰۰۶ با فیلم تحسین شدهی «بادی که به مرغزار میوزد» نخل طلای کن را تصاحب کرد و در سالهای ۲۰۰۹ با فیلم «در جستوجوی اریک» و در سال ۲۰۱۰ با فیلم «مسیر ایرلندی» دوباره نامزد نخل طلا بود و در سال ۲۰۱۲ با فیلم «سهم فرشته» جایزه هیات داوران جشنواره کن را از آن خود کرد و در سال ۲۰۱۴ نیز فیلم «جیمی هال» را به کن برد.
وی در سال ۲۰۱۶ برای دومینبار با فیلم تحسینشده «من، دنیل بلیک» موفق به کسب جایزه نخل طلای بهترین فیلم شد تا نام خود را در میان چند کارگردان معدود سینمای جهان با دو نخل طلا ثبت کند و در سال ۲۰۱۹ هم از «متاسفیم جا ماندی» در کن رونمایی کرد.
از جمله دیگر افتخارات این کارگردان ۸۰ ساله میتوان به دریافت شیر طلای افتخاری ونیز در سال ۱۹۹۴، جایزه بهترین فیلم خارجی جوایز سینمایی سزاز با فیلم «سرزمین و آزادی» در سال ۱۹۹۶ و جایزه یک عمر دستاورد هنری از جوایز فیلم اروپا در سال ۲۰۰۹ اشاره کرد.
منبع: ایسنا
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- سه تفنگدار سینما در کنار هم؛ کن لوچ و یاران به جشنواره فیلم ادینبورگ میروند
- به بهانه نمایش فیلم سپیده فارسی در کن؛ نامه سرگشاده کن لوچ و پل لاورتی خطاب به جامعهی بینالملل سینماگران در حمایت از صلح/ دیگر نمیتوان ادعا کرد که ما نمیدانستیم
- سینماسینما/ گفتوگو با کن لوچ درباره «بلوط پیر» و دیگر چیزها/ امید، فعالیتی سیاسی است
- معرفی برندگان بخشهای جنبی جشنواره کن
- «بلوط پیر» کن لوچ پرونده بخش رقابتی کن ۲۰۲۳ را بست
- زمان برگزاری کنفرانس مطبوعاتی جشنواره کن اعلام شد/ لیست احتمالی فیلمها
- تیم برتون از جشنواره لومیر جایزه گرفت/ عشق به هیولاها و آفرینش
- کن لوچ از حزب کارگر انگلستان کنار گذاشته شد
- اختصاصی/ ضربه محکم کن لوچ به قراردادهای کاری؛ نقد گاردین بر «متاسفم شما را از دست دادیم»
- «کن لوچ» هم به فیلمهای ابرقهرمانی تاخت
- اختصاصی سینماسینما/ در جشنواره کن چه میگذرد؟؛ کن لوچ در دام تکرار
- ارمانو اولمی کارگردان ایتالیایی درگذشت
- پاسخ تند کارگردان سرشناس به سخنان نخست وزیر بلژیک
- کارگردانها خواستار حمایت از سینمای اروپا شدند/ از کن لوچ تا کلود للوش
- «کن لوچ» فیلم انتخاباتی میسازد
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
آخرین ها
- مهتاب ثروتی و مرجان اتفاقیان به «خاکستر خیال» پیوستند
- «جزیره آزاد»؛ خداوندگار خودخوانده جزیره آزاد
- جیمز کامرون: از سلطه هوش مصنوعی میگریزم/ «آوارتار۳» و شروع افتخارآمیز اکران
- بازیگر آمریکایی خودکشی کرد
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
