ایلیا سلیمان کارگردان شناخته شده فلسطینی با دریافت جایزه قلب افتخاری جشنواره سارایوو مورد تقدیر قرار گرفت.
به گزارش سینماسینما، سیامین جشنواره فیلم سارایوو از ایلیا سلیمان کارگردان فلسطینی به دلیل سهم برجسته در هنر سینما با اعطای جایزه قلب افتخاری تقدیر کرد که با نمایش منتخبی از آثار این کارگردان نیز همراه میشود.
سلیمان پس از کسب این جایزه گفت: «این زمان مناسبی برای دریافت جایزه قلب سارایوو است، زیرا ما در دوران سختی زندگی میکنیم و باید اجازه دهیم سینما از خشونت جهان بکاهد. ما باید قلب و عشق خود را به اشتراک بگذاریم. وقتی به خانه برگردم، این قلب را پیوند خواهم زد».
سلیمان در سال ۲۰۱۹ میهمان جشنواره سارایوو بود، جایی که فیلم خود با عنوان «این باید بهشت باشد» در بخش فضایباز جشنواره به نمایش گذاشت. این فیلم در جشنواره کن در همان سال جایزه ویژه هیات داوران را دریافت کرد. او همچنین در سال ۲۰۱۶ به عنوان رئیس هیات داوران در جشنواره سارایوو حضور داشت و در سال ۲۰۱۳ نیز میهمان این رویداد سینمایی بود.
جوآن مریانوویچ، مدیر جشنواره سارایوو گفت: «زبان جهانی سینمای سلیمان با ارزشها و احساسات اساسی انسانی صحبت میکند: ترس و امید، خانه و وطن. او با شوخ طبعی و بینش عمیق خود، پیچیدگیهای وجود ما را مرور میکند و با وضوح و ظرافتی بینظیر، پوچیهای زندگی را رو میکند و روح و هویت فلسطین را با سبکی منحصر به فرد به تصویر میکشد. اکنون، در تاریکترین زمانها در سرزمین مادریاش، آثار او بهعنوان چراغی برای درک متقابل عمل میکند و قدرت داستانسرایی برای القای گفتوگوهای معنادار را به ما یادآوری میکند».
این کارگردان در گفتگویی با هالیوود ریپورتر گفت: «هنرمند فلسطینی بودن شما را در موقعیتی بیگانه نسبت به جهان قرار میدهد، زیرا از وحشتی که در فلسطین روی میدهد و دولتهایی که از آن وحشت حمایت میکنند، متعجب هستید.»
اما در میان تاریکی، او به طرز شگفت انگیزی به امکان تغییر و هنر به عنوان نوعی مقاومت امیدوار است و میگوید: «هنر بسیار کندتر از گلوله حرکت میکند. ما ممکن است شاهد تغییر در طول زندگی خود نباشیم، اما انباشت تولید فرهنگی که الهام بخش افراد آزادتر است، ممکن است در نهایت به نوعی نتیجه دهد».
سلیمان درباره هدف خود از فیلمسازی نیز توضیح داد: «فکر میکنم حداقل کاری که میتوانم انجام دهم تولید لذت از طریق سینما برای ساختن لحظاتی لذت بخش است که تماشاگران بتوانند آن را به اشتراک بگذارند، و این حس تسلی خاطر را به ما بدهند که برخی از ما هنوز آنجا هستیم و به دنبال شرارت نیستیم. فکر میکنم وقتی مردم از زندگیشان لذت میبرند، کمتر مضطرب میشوند و شاید نسبت به خود و دیگران خشونت کمتری داشته باشند. من زن و شوهری را می بینم که با احساس گرسنگی فیلم من را ترک می کنند، این خوشحال کننده است زیرا این بدان معناست که آنها از شام خود لذت می برند. نکته این نیست که آنها درباره فیلم صحبت می کنند یا صحبت نمی کنند. نکته احساسی است که از سینما بیرون میآورند و در حواس مختلفشان نفوذ میکند و میخواهند این لذت را گسترش دهند. می دانم که این مسئله فلسطین را حل نمی کند، اما همیشه این احساس را دارم که چیزی اضافه میکند».
ایلیا سلیمان در سال ۱۹۶۰ در ناصره به دنیا آمد و از سال ۱۹۸۱ تا ۱۹۹۳ در نیویورک زندگی کرد. زمانی که در ایالات متحده آمریکا بود، دو فیلم کوتاه اول خود با عنوان «مقدمه ای بر پایان یک مشاجره» و «ادای احترام با ترور» را کارگردانی کرد و جوایز متعددی را از آن خود کرد.
سلیمان در سال ۱۹۹۴ در اورشلیم مستقر شد، جایی که کمیسیون اروپا مأموریت ایجاد یک گروه فیلم و رسانه در دانشگاه بیرزیت را به او سپرده بود. سلیمان نخستین فیلم بلند خود را با نام «تواریخ یک ناپدید شدن» ساخت که برنده جایزه بهترین فیلم اول جشنواره فیلم ونیز در سال ۱۹۹۶ شد. در سال ۲۰۰۲ نیز فیلم «مداخله الهی» ساخته او برنده جایزه هیات داوران و جایزه بین المللی منتقدان فیپرشی در جشنواره کن و همچنین جایزه بهترین فیلم خارجی در جوایز فیلم اروپا شد.
در سال ۲۰۰۷، او به عنوان یکی از ۳۵ کارگردان فیلم «هر کس سینمای خودش» انتخاب شد که یک فیلم جمعی برای شصتمین سالگرد کن بود. فیلم بلند بعدی او «زمانی که میماند» هم در سال ۲۰۰۹ در رقابت رسمی جشنواره کن حضور داشت.
در سال ۲۰۱۲، او فیلم کوتاه «دفترچه خاطرات یک مبتدی» را که بخشی از فیلم گروهی با عنوان «۷ روز در هاوانا» بود، به پایان رساند که در بخش نوعی نگاه کن نمایش داده شد. آخرین فیلم بلند سلیمان «این باید بهشت باشد»، جایزه ویژه هیات داوران و فیپرشی جشنواره کن ۲۰۱۹ را به خود اختصاص داد.
ایلیا سلیمان به عنوان عضو هیات داوران در جشنوارههای متعددی از جمله کن و ونیز شرکت کرده است. او در سال ۲۰۲۰ توسط وزارت فرهنگ فرانسه برای دریافت نشان هنر و ادب تقدیر شد و سلیمان در سال ۲۰۲۲ جایزه آکادمی فیلم اروپا در سینمای جهان را دریافت کرد.
ایلیا سلیمان در حال حاضر به عنوان مشاور هنری موسسه فیلم دوحه مشغول به کار است.
منبع: ایسنا
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- حقایقی درباره فیلم سرب ساخته مسعود کیمیایی به بهانه نمایش آن از تلویزیون
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
آخرین ها
- مصوبهای برای حذف وزارت فرهنگ؛ مصوبه «سیاستهای صوت و تصویر فراگیر»؛ تعارض با جمهوریت
- «بابا پیکاسو»؛ در چنبره عواطف، حرمان و جداافتادگی
- «شمعی در باد»؛ جسورانهترین فیلم نیمه اول دهه هشتاد
- مهتاب ثروتی و مرجان اتفاقیان به «خاکستر خیال» پیوستند
- «جزیره آزاد»؛ خداوندگار خودخوانده جزیره آزاد
- جیمز کامرون: از سلطه هوش مصنوعی میگریزم/ «آوارتار۳» و شروع افتخارآمیز اکران
- بازیگر آمریکایی خودکشی کرد
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
