سینماسینما، نوشتهی استفن فاربر، مترجم: ماریا تابعبردبار
ویل اسمیت نقش پدر مصمم ونوس و سرنا ویلیامز را در نگاهی عمیق به سالهای نخستین زندگی این دو فوق ستارهی تنیس به کارگردانی رینالدو مارکوس گرین بازی میکند.
ساخته شدن و بیرون آمدن فیلم شاه ریچارد اثر رینالدو مارکوس گرین- که نمایش جهانی خود را برای اولین بار در چهل و هشتمین جشنوارهی فیلم تلوراید در دوم سپتامبر ۲۰۲۱ شروع کرد- از یک استودیوی بزرگ کمی غیرعادی به نظر میرسد. اگرچه برادران وارنر فیلمهای ورزشی الهامبخش دیگری از جمله درام ساندرا بولاک به نام نقطهی کور را نیز ساخته است، این فیلم جدید دربردارندهی نکات ظریف و پیچیدگیهایی است که احتمالاً بیشتر در نسخههای سینمای مستقل یافت میشوند. فیلم مطمئناً با تأکید بر بازی ویل اسمیتِ برندهی اسکار فروش خوبی خواهد داشت، اما این بازیگر شخصیتی مبهمتر از آنچه انتظار داریم در داستانی که موفقیت و پیروزی یک خانوادهی سیاهپوست را دربردارد، خلق میکند.
ریچارد ویلیامز پدر ونوس و سرنا ویلیامز است که با بر عهده گرفتن نقش مربی و تعلیم دادن به دو دخترش در زمین تنیس، آنها را به موفقیت بیسابقهای میرساند. اگرچه ریچارد آن والد دیوصفتی نیست که در فیلمهایی مانند کولی دیدهایم که اتفاقاً، یکی دیگر از ساختههای برادران وارنر است، او ویژگیهای مشترکی با ماما رز وسواسی دارد که ناامیدیهای خودش را در زندگی فرزندانش ریخت. کولی در نهایت با یک نکتهی مثبت به پایان میرسد و این فیلم هم همینطور. نکتهی خیرهکنندهی فیلم اما تمایل فیلمساز به ایجاد احساس ناراحتی در مخاطب با دیدن تصویر مردی است که به همان اندازه از ناامیدی خودش انگیزه میگیرد که از عشق به فرزندانش. فیلمنامهی زک بیلین به خوبی این نکات ظریف را در خود جای میدهد.
داستان بر موفقیت اولیه ونوس ویلیامز متمرکز است، سرنا بیشتر در پس زمینه قرار دارد و با توجه به اینکه این دو خواهر پس از تقریباً ۳۰ سال حضور در کانون توجهات همچنان بسیار موفق عمل میکنند، فیلم باید جذابیت انکارناپذیری برای تماشاگران داشته باشد. این فیلم فاصلهی زیادی با یک فیلم کامل و بینقص دارد؛ اما موضوع قوی و شخصیتپردازیهای زیرکانه و بازیهای درخشان اشتیاق بیننده را برای دیدن فیلم بیشتر و بیشتر میکند.
ما با ریچارد ویلیامز به عنوان مردی مصمم و کنترلگر آشنا میشویم که برای به رسمیت شناساندن دو دختر جوانش میجنگد، چیزی که او هم برای خودش و هم برای دخترها میخواهد. ویلیامز بارها و بارها در مورد تحقیرهای خود به عنوان مرد سیاهپوستی که در جنوب بزرگ شده صحبت میکند، در حالی که کو کلوکس کلان همچنان یک تهدید به شمار میرود. او که اکنون با همسر و پنج دخترش در کامپتون، کالیفرنیا زندگی میکند، در حالی که برای موفقیت فرزندانش مبارزه میکند، بار سنگینی را روی شانههای خود دارد. شروع فیلم با تصویر ویلیامز در حال مبارزه با شک و تردید سازمان تنیس سفیدپوستان مغرور، سرشار از طنز است، اما با جریانی آشکار از ناامیدی غم انگیز ترکیب میشود. اسمیت برخی از بهترین نقشآفرینیهای خودش را در این صحنههای اولیه انجام میدهد، که ترکیبی از ناامیدی ریچارد، خشم شدید و عشق واقعی به خانوادهاش است.
اگرچه بازی برجسته اسمیت در کل فیلم غالب است، اما او تمام نمایش نیست. آنجانو الیس نیز در نقش مادر دانای دختران میدرخشد، او قدرت و شهامت سرپیچی از همسرش را در زمانهایی مییابد که ریچارد در حال غرق شدن در سفر نفسانیاش است. نقش او به اندازهی نقش اسمیت پر زرق و برق نیست؛ اما او را با گرمی و خرد شایانتوجهی متعادل میکند. جان برنتال هم در نقش مربی باهوش ونوس عالی بازی میکند. او طنز و ترکیبی باورنکردنی از خشم و تسلیم را به نبردهای ناامیدکنندهی خود با ریچارد ویلیامز میآورد که البته تقریباً همیشه در آنها شکست میخورد. سانیه سیدنی در نقش ونوس هم محکم و در عین حال با لطافت بازی میکند؛ اما گاهی اوقات در پس زمینه محو میشود.
فیلم به آرامی ساخته شده است، اما تکراری و طولانی هم هست. گاهی اوقات به نظر میرسد که درگیریهای ریچارد با سازمان تنیس سفیدها تکرار میشود و عناصری در فیلم وجود دارند که با وجود طولانی بودنشان با بیتوجهی وباری به هر جهت با آنها برخورد میشود: مانند نبردهای ریچارد با عناصر جنایتکار در کامپتون.
این فیلم براساس ورود ونوس به تنیس حرفهای در سن ۱۴ سالگی شکل میگیرد و مبارزهی او برای قهرمانی با روشی کلیشهای خاتمه نمییابد. (لازم به یادآوری است که اولین فیلم مجموعهی راکی با شکست راکی بالبوآ در مبارزه خود به پایان رسید و در عین حال در سطح عمیقتری پیروز شد.) شاه ریچارد به برخی از قواعد فیلمهای ورزشی پایبند است، اما زمانی که برخلاف انتظارات بازی کند، خاطرهانگیزتر میشود.
منبع: هالیوود ریپورتر
https://www.hollywoodreporter.com/movies/movie-reviews/king-richard-telluride-2021-1235008117/amp/
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- گیشه سینمای جهان در قبضهی «پسران بد»
- ویل اسمیت در عربستان از پروژه جدید سینمایی خود گفت
- اعتراف بازیگر «روز استقلال ۲»؛ نبودن ویل اسمیت این فیلم را نابود کرد!
- ضیافت آکادمی اسکار برگزار شد/ تام کروز ستارهی مراسم
- پس از اکران خصوصی فیلم «رهایی» صورت گرفت؛ حمایت دوستان و همکاران ویل اسمیت از اکران فیلم جدیدش
- رونمایی از تریلر فیلم جدید ویل اسمیت
- طبق ادعای خودش؛ کریس راک پیشنهاد اسکار برای اجرای مراسم ۲۰۲۳ را رد کرد
- آکادمی اسکار مجازات ویل اسمیت را اعلام کرد/ ممنوعیت از حضور در اسکار برای ۱۰ سال
- ویل اسمیت از عضویت در آکادمی اسکار کنارهگیری کرد
- مضحکه در منظر عام یا انسان ماندن!
- شوخی و تعصب/ درباره ارتباط هویت و شوخی
- ویل اسمیت عذرخواهی کرد/ خشونت در همه اشکالش مخرب است
- فرش قرمز اسکار ۲۰۲۲ / گزارش تصویری
- در قلمرو پادشاهی ویلیامزها/ نگاهی به فیلم «پادشاه ریچارد»
- خاطرات «ویل اسمیت» پرفروش در آمازون شد
نظر شما
پربازدیدترین ها
- فوت خواننده پیشکسوت موسیقی نواحی گیلان/ ناصر مسعودی درگذشت
- نگاهی به فیلم «بیسر و صدا»؛ ایده خلاقانه، مسیر اشتباه
- حقایقی درباره بازمانده ساخته سیف الله داد/ماجرای توقیف فیلم بازمانده به دلیل حجاب!
- بیانیه انجمن بازیگران سینما در واکنش به وقایع اخیر و هتک حرمت هنرمندان/ پژمان بازغی استعفا داد
- «رابین هود»؛ افسانهی شیرین مرد شریف قانون شکن!
آخرین ها
- نگاهی به فیلم سینمایی «سامی»؛ دوربین به مثابه سمفونی برای سفری طولانی
- معرفی برندگان هیئت ملی نقد آمریکا ۲۰۲۵/ «یک تصادف ساده»؛ بهترین فیلم بینالمللی/ «نبردی پس از دیگری» ۵ جایزه گرفت
- ۱۵ اثری که برای فهرست اولیه اسکار فیلم بینالمللی شانس بالاتری دارند
- تأملی بر حضور نوری بیلگه جیلان در جشنواره جهانی فیلم فجر؛ داور غایب
- بیانیه کانون کارگردانان سینما درباره بازداشت سینماگران در مهمانی خصوصی
- واکنش رضا کیانیان به گزارش تاریخ سه هزار ساله زیر چرخ لودرها
- اعلام مستندهای دو بخش از نوزدهمین جشنواره «سینماحقیقت»
- واکنش کانون کارگردانان سینمای ایران به حکم جعفر پناهی
- شروودِ تالار وحدت؛ جایی که ماهان حیدری قهرمانان آینده را پیدا میکند
- تورج اصلانی داور جشنواره ترکیهای شد
- سروش صحت و علی مصفا «بیآتشی» را روایت کردند
- سام درخشانی هم استعفا داد
- نمایش موزیکال «رابین هود» / گزارش تصویری
- حلقه منتقدان فیلم نیویورک منتخبان ۲۰۲۵ خود را اعلام کرد/ «نبردی پس از دیگری»، بهترین فیلم شد؛ پناهی، بهترین کارگردان
- جشنواره جهانی فیلم فجر۴۳؛ در ایستگاه پایانی «درس آموختهها» بهترین فیلم شد/ جایزه ویژه داوران به کارگردان ژاپنی رسید
- «خرگوش سیاه، خرگوش سفید» به چین میرود
- گاتهام ۳ جایزه به «یک تصادف ساده» داد/ «نبردی پس از دیگری» بهترین فیلم جوایز مستقل نیویورک شد
- بیانیه انجمن بازیگران سینما در واکنش به وقایع اخیر و هتک حرمت هنرمندان/ پژمان بازغی استعفا داد
- مصائب افزایش سن ، از جولیا رابرتز تا نیکول کیدمن
- تام استاپارد؛ نویسندهای که جهان را از نو صحنهپردازی کرد
- نگاهی به فیلم «پارتنوپه»؛ زیبایی از دست رفته
- توقیف سکوی پخش «بازمانده» پس از انتشار ویدیوی بدون مجوز
- «سمفونی باران» کلید خورد
- «ناتوردشت» به باکو میرود
- از جدال اندیشه تا لبخند روی ردکارپت
- گفت وگو با کارگردان مستند «مُک» به بهانه حضور آن در جشنواره سینما حقیقت
- «زوتوپیا ۲» رکورددار فروش جهانی سینما شد
- صدای بخش خصوصی را بشنوید؛ هوای آلوده با تعطیلی تئاتر تمیز میشود؟
- «رها» بهترین فیلم اول جشنواره گوا شد
- سنگرم اندازه همان کافه ام بود
