سینماسینما، محدثه واعظیپور
مستند «در جستجوی فریده» (آزاده موسوی و کوروش عطایی) ظاهری ساده و گزارشی دارد، فیلم شرح یک جستجوست. زنی در آستانه ۴۰ سالگی، برای یافتن پاسخ بزرگترین پرسش زندگی خود، به ایران سفر میکند. ایرانِ ما، حالا از منظر فریده که روزگاری به اجبار، سرزمین مادری را ترک کرده، جایی برای کشف و تماشای دوباره است.
«در جستجوی فریده» بدون این که به تطهیر فرد یا جریانی بپردازد، (حتی نسبت به خانوادههایی که فرزندانشان را رها کردهاند، موضعگیری نمیکند) با نمایش احوال جامعه ایرانی (البته طبقه کارگری و پایین جامعه) صمیمیت و گرمایی را نشان میدهد که در تقابل با جهانی است که فریده از آن آمده، برای ما که دوستدار این فضا و جمعهای خانوادگی هستیم، ترسیم این مناسبات همدلی برانگیز است. همچنین طبیعی میدانیم که فریده (که او را در جمع خانواده کوچک اروپاییاش غریبه یافتهایم) جذب این اشکها و لبخندها شود و بخواهد بماند و ریشههایش را در مشهد، به خاک پیوند بزند.
دو کارگردان، با نزدیک شدن به فریده و حضورش در فضاهای مختلف و از طریق گفتار متن، سیمای انسانی را ترسیم میکنند که مهاجرت کرده و از هویت اصلی خود دور شده، در این هجرت ناخواسته (که مثل سرنوشت برای فریده محتوم بوده) بسیاری چیزها از دست رفته است. فیلم، این فقدان و رنج را به خوبی نمایش میدهد. در یکی از دیالوگهای فریده در جمع یکی از خانوادهها میشنویم که «من بسیار گریه کرده و میخندم» این شاید، کلیدی برای ورود به دنیای درونی کودکی باشد که چهره، رنگ مو و پوستش، همواره او را از محیط (حتی خانواده) دور کرده است. فیلم با نمایش این رنج بزرگ، احساس تماشاگرش را درگیر میکند و از این منظر، به اثری دوستداشتنی تبدیل میشود که از قابلیتهای سوژه (فرزندی در جستجوی مادر) نه فقط به عنوان یک عامل اشک انگیز و ملودراماتیک که بیشتر برای طرح یک معضل انسانی استفاده میکند.
«در جستجوی فریده» روندی درست برای روایت دارد، ماجرا در هلند کلید میخورد و قهرمان قصه، به مشهد میرسد و در فضایی متفاوت، خاطراتش را جستجو میکند. در انتها، او دوباره به نقطه آغاز، به خانهاش باز میگردد. دست خالی او، به معنای شکست این پروژه نیست. فریده، در این سفر، جهانی را تجربه کرده که پیش از این نمیشناخته و بعید به نظر میرسد فراموشش کند. در این مسیر، پر اشک و اندوه، تماشاگر با فیلم همراه میشود و زمان را حس نمیکند. در سکانس آزمایشگاه که فیلم تقریبا به پایان راه رسیده، بیننده مانند فریده، در تب و تاب کشف واقعیت است و از گذر زمان و رسیدن به حلقه پایانی این ماجرا، مبهوت است.
«در جستجوی فریده» فیلمی زنانه است، مهری که زنان به فریده نثار میکنند، انعکاسی غریب دارد و به فیلم روح بخشیده. فیلم در ستایش وطن است، بیآنکه ادعایی در این باره داشته باشد، ضدمهاجرت نیست، اما غربت را دوست داشتنی نمیداند. این مستند، بیش از بسیاری فیلمهای سینمای ایران، میهن پرستانه است و وطن را مادر میداند. مادری که آغوش گرمش پناه و مامن و آرامبخش است. «در جستجوی فریده» زیر لایه نخست، به عنوان یک مستند گزارشی، بسیار انسانی است و بدون تاکید روی مسائل شعاری، همزمان به چند پدیده میپردازد. فقر، فرزندخواندگی، غربت، مهاجرت و … پایان فیلم همانی است که باید باشد، زندگی فریده دور از وطن (مادر) ادامه مییابد، او سرزنده آواز میخواند و لبخند میزند، گویی از نو متولد شده است.
![](/wp-content/themes/cinemacinema/img/tel.gif)
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- عشق از راه میرسد/ نگاهی به فیلم «چرا گریه نمیکنی؟»
- پدر، عشق و پسر/ درباره علیرضا داوودنژاد و «در انتهای شب»
- ترانه تنهایی/ نگاهی به فیلم «عامه پسند»
- زیر پوست شهر/ نگاهی به سریال «افعی تهران»
- «در جستجوی فریده» اکران آنلاین میشود
- تقدیر ویژه پالم اسپرینگز از فیلم کوتاه ایرانی
- هممسیر، با عشق و حرمان/ نگاهی به فیلم «تصور»
- آن چشمها شبیه مرگ نبود/ برای حسام محمودی و سفر ناگهانیاش
- از رنجی که میبریم/ نگاهی به مستند «سه نهزارم»
- از راز فیلمهای خانوادگی تا ثبت واقعیت/ نگاهی به دو مستند از مرتضی پایهشناس
- انتشار نسخه ویژه نابینایان «اجارهنشینها» با صدای هوتن شکیبا + تیزر
- انتشار نسخه ویژه نابینایان فیلم «هامون» با صدای پرویز پرستویی + ویدئو
- روایت یا راوی؟/ درباره «در جستجوی فریده»
- از رازها تا دروغها/ نگاهی به فیلم «در جستجوی فریده»
- «در جستجوی فریده» بهترین فیلم مستند جشنواره زنان هرات
پربازدیدترین ها
- یادداشت کیوان کثیریان؛ کلی آیهی یأس و یک آرزو/ درباره انتخاب وزیر ارشاد دولت چهاردهم
- گفتوگوی اختصاصی سینماسینما با نادر ساعیور به بهانه حضور فیلمش در بخش جنبی جشنواره ونیز/ انسان دشواری وظیفه است
- سعید راد درگذشت
- بلوغ طلاق/ به بهانه نمایش دو سریال «افعی تهران» و «در انتهای شب»
- مراسم اکران خصوصی فیلم ساعت ۶ صبح / گزارش تصویری
آخرین ها
- عشق از راه میرسد/ نگاهی به فیلم «چرا گریه نمیکنی؟»
- معرفی فیلمهای سارایوو ۲۰۲۴/ ۵۴ فیلم در ۴ بخش رقابت میکنند
- فیلم استیو مککویین پایانبخش جشنواره نیویورک ۲۰۲۴ شد
- دو جایزه جشنواره ایتالیایی به «سرنوشتِ» ایرانی رسید
- مراسم اکران خصوصی فیلم ساعت ۶ صبح / گزارش تصویری
- «درون بیرون ۲» پرفروشترین انیمیشن تاریخ شد/ عبور از «یخ زده ۲»
- گفتوگو با مدیر جشنواره ونیز؛ سینما همچنان مؤثرترین راه برای اندیشیدن به دنیای معاصر است
- بهترین مستندهای سال در فهرست نهایی جوایز مستند بریتانیا ۲۰۲۴
- مراسم تشییع زنده یاد سعید راد / گزارش تصویری
- ستارهای که عاشق وطنش بود؛ بدرقه سعید راد به خانه ابدی
- واکنش وزیر ارشاد به انتقادات سینماگران از یک مصوبه
- به مناسبت آغاز ششمین سال فعالیت سوینا منتشر میشود؛ نسخه ویژه نابینایان «راتاتویی» با صدای محسن بهرامی
- بلوغ طلاق/ به بهانه نمایش دو سریال «افعی تهران» و «در انتهای شب»
- پدر، عشق و پسر/ درباره علیرضا داوودنژاد و «در انتهای شب»
- اعلام فیلمهای جشنواره ونیز؛ «شاهدِ» ایرانی در بخش افقها
- «مرد نمکی» به مثابه یک جریان بوروکراتیک
- جشنواره درسدن به «پریسان» ۳ جایزه داد
- نمایش «پیانو» در جشنواره «بچههای مارانو»
- سینمای ایران تیرماه امسال ۱۲۰ میلیارد فروخت
- سه نمایش جدید روی صحنه عمارت نوفل لوشاتو
- انتشار قسمت دوم نسخه ویژه نابینایان «هزار دستان» با صدای بهروز رضوی
- گفتوگوی اختصاصی سینماسینما با نادر ساعیور به بهانه حضور فیلمش در بخش جنبی جشنواره ونیز/ انسان دشواری وظیفه است
- فیلمهای بخش هفته منتقدان ونیز معرفی شدند/ فیلم یک سینماگر ایرانی در لیست
- انیمیشن ایرانی نامزد «گل طلایی» چینی شد
- «۱-» در آمریکا رقابت میکند
- سعید راد / گزارش تصویری
- معرفی بازیگران نمایش «رگتیچ»/ آغاز بلیت فروشی
- نمایش و تحلیل فیلم «ساز دهنی» امیر نادری در بنیاد حریری
- سعید راد درگذشت
- انتشار عکس گریم متفاوت رضا عطاران/ «قیف» اکران میشود