سینماسینما، منیژه بهارلو
سه اثر در ماه های اخیر از سه روش نمایش، به تماشاگران عرضه شده که مفهوم محوری «حق انتخاب» یا «حق زندگی» را می توان در آنها دید و درباره اش به بحث پرداخت: «دومینو» در تلویزیون (شبکه سه، اثری مستند)، «خونریزی» (در جشنواره سینماحقیقت، اثری مستند) و «بی همه چیز» در (اکران عمومی، اثری سینمایی و داستانی). این حقوق انتخاب و زندگی، از مباحث جدی زندگی بشری است که در تعامل با حقوق اجتماعی یا اصول زندگی دینی و انسانی، پیامدهای متفاوتی را به جا می گذارد.
مستند «دومینو» به پدیده سال های اخیر در جامعه ایرانی یعنی نگهداری سگ در خانه و خانواده پرداخته است و در سیری پژوهشی و مستند، نکات متفاوت و ناگفته ای برای درصد قابل توجهی از مردم که از این رابطه انسان ایرانی با سگ در خانه به صورت کلی تصویری دارند، بیان شده است. در این اثر نشان داده شد که عده ای «حق انتخاب» دارند که این حیوانات را نزد خود نگه دارند ولی با این انتخاب، «حق زندگی» از وجوهات مهمتری از جامعه انسانی و طبیعت ایرانی، به نحوی که در این مستند بیان شده بود، گرفته شده است. نوعی ارزشگذاری مطرح می شود که حقوق فردی اولویت دارد یا حقوق اجتماعی؟ این سگ ها در موارد قابل توجهی، به دلیل رهاشدن در جامعه، هم به انسان حمله کرده اند و هم در جغرافیای اطراف تهران، موجب کاهش گونه هایی از موجودات حیوانی شده و نوعی عدم تعادل زیستی ایجاد کرده به گونه ای که در بلندمدت از سطح درختان اطراف تهران کاسته شده که خود، مشکلات دیگری برای استان های تهران و البرز ایجاد کرده است.
مستند «خونریزی» از ماجرای سقط جنین گفته و به طور کامل، مبتنی بر ریشه یابی این موضوع از ابتدا تا الآن در جامعه امریکاست. اثر، تصویری از ایران ندارد اما آنقدر در بیان اطلاعات و نشان دادن تصاویر بی پروا و تلخ است که خیلی از کسانی را که از تاریخچه آن، که البته خیلی ربطی به افراد امروزی ندارد، و نیز چگونگی سقط جنین خبر ندارند، دچار شوک می کند. «حق انتخاب» سقط جنین دربرابر «حق زندگی» جنین و در بلندمدت اجتماع انسانی، قرار گرفته است. کدام اولویت دارد؟
فیلم سینمایی «بی همه چیز» در اکران عمومی است. «حق انتخاب» به مجرم داستان اجازه داده که «حق زندگی» را نپذیرد. شاید هم پذیرفته؟ اما برداشت عمومی این است که نپذیرفته است. گویا داستان، عذاب وجدان دارنده «حق انتخاب» را اولویت داده بر «حق زندگی»ای که از پیامد آن، می شد در جامعه تماشاگر حاضر در اکران عمومی و سپس اجتماع، استنباط امید و همراهی و همزیستی داشت. یعنی انتخاب فردی دربرابر زندگی آینده عموم، اولویت یافته است. شاید به همین دلیل است که حوزه هنری درخواست اصلاح پایان آن را دارد تا فیلم را در سینماهای خود اکران کند. حوزه هنری از این منظر که جریان غالب در اجتماع، خواهان زندگی هستند و دادن «حق زندگی» را درست می دانند، می خواهد که «حق انتخاب» صاحب دم را اولویت دهد بر «حق انتخاب» قاتل.
در این سه اثر، چگونه باید قضاوت کرد؟ کدام را باید ارزشمندتر دانست؟ آیا اصولا باید بگوییم که بگذاریم بیننده قضاوت کند و ما او را فقط دربرابر یک بزنگاه قرار می دهیم؟ یا نه، باید به صراحت موضع گرفت و بیننده را با قضاوت قطعی به مقصد مورد نظر، سوق داد؟ طبیعی است که در جامعه امروزی، حقوق اجتماعی، می تواند محدودکننده حقوق فردی، تا آنجایی باشد که حق دیگران خدشه دار نشود. دنیای سینما و تصویر، خوب می تواند ما را به تأمل وادارد.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- انتقاد تند پرویز پرستویی از تهیهکننده فیلم «بی همه چیز»/ حیف که خستگی کار در تنمان ماند
- ستارههای هوای ابری/ نگاهی به فیلم «بی همه چیز»
- هدیه تهرانی، نامی در بین مشاهیر بازیگری دنیا/ کوتاه درباره «بی همه چیز»
- فیلمفارسیسازی/ نگاهی به فیلم «بی همه چیز»
- «بی همه چیز»؛ دوگانه عشق و نفرت
- هویت فروپاشیده/ نگاهی به فیلم «بیهمه چیز»
- انتقام و وسوسه/ نگاهی به فیلم «بیهمه چیز»
- گفتوگوی تصویری اختصاصی سینماسینما با جواد نوروزبیگی، تهیهکننده فیلم «بیهمه چیز» (بخش دوم)/ برداشتهای متفاوت از فیلم، نشانه موفقیت آن است
- گفتوگوی تصویری اختصاصی سینماسینما با جواد نوروزبیگی تهیهکننده «بیهمه چیز» (بخش اول)/ حوزه هنری خواستهای داشت که به پایان فیلم آسیب میرساند
- گزارش از گیشه فیلمهای روی پرده/ فروش نیممیلیاردی «بیهمه چیز» در آخر هفته
- در جلسه شورای صنفی نمایش، زمان اکران پنج فیلم مشخص شد
- براساس اطلاعیه شورای صنفی نمایش، چهار فیلم جدید به سینماها میآیند
- ۱۰ فیلم تا ابتدای دی ماه اکران میشوند
- پروانه نمایش سه فیلم صادر شد
- سینمای ایران به کجا میرود؟
نظر شما
پربازدیدترین ها
- وقتی زن تبدیل به «ناموس» میشود/ نگاهی به فیلم «خورشید آن ماه»
- چهره تلخ عشق یک سویه/ نگاهی به فیلم «در دنیای تو ساعت چند است؟»
- اختصاص سینماسینما/ سه فیلم ایرانی در جشنواره فیلمهای برتر سال ۲۰۲۴ مجله تله راما
- گفتوگو با محمد مقدم درباره سینمای مستند/ فیلم مستند، جهانی است ساختگی؟
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- حضورهای بین المللی فیلم کوتاه تامینا
- گلدن گلوب اعلام کرد؛ وایولا دیویس جایزه سیسیل بی دمیل ۲۰۲۵ را میگیرد
- درباره «قهوه پدری»؛ قهوه بیمزه پدری
- «کارون – اهواز» در راه مصر
- اختتامیه جشنواره «دیدار» ۱۷ دی برگزار خواهد شد
- اختصاص سینماسینما/ سه فیلم ایرانی در جشنواره فیلمهای برتر سال ۲۰۲۴ مجله تله راما
- ترجمه اختصاصی سینماسینما/ «مجمع کاردینالها»؛ موفقیت غیرمنتظره در گیشه و جذب مخاطبان مسنتر
- مدیر شبکه نسیم توضیح داد؛ مهران مدیری، جنابخان، فرزاد حسنی و چند برنامه دیگر
- تاکید بر سمزدایی از سینما و جشنواره فجر/ علیرضا شجاع نوری: ادغام جشنوارهی ملی و جهانی فجر سیاسیکاری بود
- ترجمه اختصاصی سینماسینما/ جادوی «شرور»؛ داستانی از دوستی، تفاوتها و مبارزه با تبعیض
- برای پخش در سال ۲۰۲۵؛ پسر شاهرخ خان برای نتفلیکس سریال میسازد
- ترجمه اختصاصی سینماسینما/ «گلادیاتور ۲»؛ بازگشتی باشکوه به کُلُسیوم و سنت حماسههای سینمایی
- اعلام نامزدهای چهلمین دوره جوایز انجمن بینالمللی مستند/ محصول مشترک ایران و انگلیس در شاخه بهترین مستند کوتاه
- اصغر افضلی و انیمیشن «رابینهود» در تازهترین قسمت «صداهای ابریشمی»
- جایزه جشنواره آمریکایی به پگاه آهنگرانی رسید
- چهل و سومین جشنواره فیلم فجر؛ از فرصت ثبت نام فیلمها تا داوری عوامل بخش نگاه نو
- نمایش بچه / گزارش تصویری
- اهمیت «باغ کیانوش» در سینمای کمدی زدهی این روزها
- برای بازی در فیلم «ماریا»؛ نخل صحرای پالم اسپرینگز به آنجلینا جولی اهدا میشود
- اکران فیلم علی زرنگار از اواخر آذر؛ «علت مرگ: نامعلوم» رفع توقیف شد
- مانور آمادگی همراه اول برای رویارویی با بحران؛ تمرینی برای پایداری ارتباطات
- بررسی هزینه و درآمد تولیدات ۳ سال اخیر؛ حساب کتاب فارابی جور است؟
- در اولین روزهای اکران بینالمللی؛ «گلادیاتور۲»، ۸۷ میلیون دلار فروخت
- اعضای شورای سیاستگذاری جشنواره فیلم فجر معرفی شدند
- نامزدی ۲ جایزه آمریکایی برای «دوربین فرانسوی»
- «شهر خاموش» بهترین فیلم جشنواره نوستالژیا شد
- فروغ قجابگلی بهترین بازیگر جشنواره ریچموند شد
- «تگزاس ۳»؛ کمدی از نفس افتاده یا موفقیت تکراری؟
- روایتی از سه نمایشنامه از محمد مساوات روی صحنه میرود
- «کارون – اهواز» در مراکش