سینماسینما، ایلیا محمدینیا
در یکی از روزهای کارگاه تخصصی آواز استاد شجریان یکی از هنرجویان از بازخوانی آثار قدما و در کل آثار سایر خوانندگان پرسید. استاد گفت اگر اثری از منظر تکنیکی و ساختاری در حوزه تصنیف و آواز ایراداتی داشت اما در عین حال در حافظه موسیقایی مردم به هر دلیلی جایگاه ویژهای پیدا کرده بود و مردم دوستش داشتند حق بازخوانی ندارید چرا که با این کار به تصویر ذهنی مخاطب در مواجهه با آن اثر لطمه می زنید. بعد، از اذان موذنزاده اردبیلی یاد کرد که جایگاهی ویژه در نزد مردم دارد و بهتر است هیچگاه بازخوانی نشود.
برنامه نود و عادل فردوسیپور بی شک بی ایراد نیست شاید بارها و بارها منتقدش بودیم اما یادمان نرود بیست سال مردم دنبالش کرده اند و دوستش دارند. سخت است در رسانه ای فراگیر همچون تلویزیون برای مدتی طولانی برنامه ای بسازید که به تکرار نیفتد. مهم نیست که سالها برنامه ای را کش بدهید مثل برنامه ورزش و مردم اما می دانیم که سالها بود و هست که جذابیتش را از دست داده بود مهم این است که هر برنامه حرف های تازه داشته باشید و برنامه نود عادل فردوسیپور داشت.
این که کج سلیقگی و لجبازی مدیران تلویزیون مسبوق به سابقه است. و بر هیچ کس پوشیده نیست امر تازه ای نیست. قصه ربنای استاد شجریان که یادتان هست.
جناب فروغی
نمی خواهم بگویم حق ندارید برنامه نود را تعطیل کنید. مدیرید و صاحب اختیار و همه کاره شبکه سوم ، دارای قدرت بی حد و حصر و گویا پرنفوذ و بی علاقه به علاقهمندی مردم و اقتدارگرا و کاملا احساساتی.
اما حق ندارید حافظه تصویری مردم را با ادامه ساخت نود با گروه و مجری دیگری مخدوش کنید.
بگذارید برنامه نود با عادل فردوسیپور برای او و مردم ما بماند.
ان شاءالله که می توانید.
جناب فروغی
می دانم برایتان مهم نیست برنامه ای بیست سال دوام داشته باشد و در پی این همه سال نه از کیفیتش کم شده باشد و نه از میزان علاقهمندی مردم به آن.
می دانم برایتان مهم نیست که بیست سال دوام یک برنامه تلویزیونی را شاهد باشیم که سلامتش را حفظ کند.
لطفا به جای برنامه نود اگر دلتان خواست برنامه صد یا دویست و.. بسازید.
اما باز تکرار می کنم بگذارید برنامه نود برای مردمی که دوستش دارند با عادل فردوسی پور بماند.
می توانید؟
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- «ارس، رود خروشان» روایت فاتحان شهرهای رفته بر باد است
- «پیکار با پیکر»؛ وقتی که سخن هرودوت بهانه فیلم میشود
- «مثل یک بهمن»؛ روایت خنیاگری که صدای یک قوم اصیل شد
- به یاد آرش کوردسالی؛ فیلمساز نجیبی که جوانمرگ شد
- از انیمیشنی ناتوان در جذب مخاطب تا ایدههایی هدر رفته و با ساختار تکراری
- یک کمدی شیرین و یک فیلم که فقط کام را تلخ میکند
- «موسی کلیم الله» بیگ پروداکشن ناامیدکننده
- یک کمدی کمرمق، یک داستان واقعی و فیلمی که نامش آن را لو میدهد
- یادداشتی بر «بچه مردم» و «اسفند»/ از روایت دلنشین و شیرین تلخیها تا فیلمنامه چشم اسفندیار
- نقد «صنم» و «آنتیک»/ از چرایی حضور یک فیلم در جشنواره تا اثری که محترم ماند
- توضیح روابط عمومی ساترا درباره برنامه عادل فردوسیپور در آپارات
- گزارشگری فردوسیپور ممنوع شد؟/ مدیرعامل فیلیمو فایل صوتی منتشر کرد
- نقد و بررسی بلندترین پلان-سکانس سینمای مستند ایران
- نمایش «شیرین» کیارستمی در جادوی سینما بنیاد حریری
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی





