سینماسینما، محسن جعفری راد
۱- محمد کارت نمونه بارز فیلمسازی است که سلسله مراتب را طی کرده تا به اینجا رسیده که برای قسمت اول سریال اولش بتوان امتیازات مثبت نوشت.
کارت، ابتدا در مستندسازی موفق بود و بعد در فیلم کوتاه داستانی و سپس فیلم بلند شنای پروانه را ساخت که جزو بهترین فیلمهای اول چند سال اخیر است و حالا توقع از اولین سریال او بالاست که با اولین قسمتش به نظر میرسد میتوان خوش بین بود.
۲- طبعا برای لو ندادن داستان به نکات کلی بسنده میکنیم. کارت در ادامهی شنای پروانه، باز هم سراغ جنوب شهر رفته ولی این بار با فیلمنامهای پر از جزئیات. شخصیتپردازیهای ملموس با بازیهای به اندازه بخصوص علی شادمان که یک تنه میتواند بار داستان را به دوش بکشد. فضاسازیهای درست و کمتر دیده شده از جنوب شهر، شغلهایی که در جنوب شهر رایج هستند را در فیلمنامه به درستی ترسیم کرده و روایتی که هم ریتم بسیار تندی دارد و هم در شخصیتپردازی، آدمهای همدلی برانگیز خلق کرده است.
۳- اما در اجرا، کارت بهتر از فیلم شنای پروانه کار کرده و تناسب بیشتری بین فرم بصری و بازیها و تدوین دیده میشود که نشان میدهد همه چیز، مهندسی شده جلو میرود. از نورپردازیهای دراماتیک و استفاده بجا و درست از نور طبیعی در شب و روز، لانگ شاتهای مناسب، نماهای نزدیک در خدمت پیشبرد درام و از همه مهمتر استفاده هویتمند از لوکیشن، چه زمین مبارزه باشد در ساختمانهای تنگ و تاریک پایین شهر و چه خیابانهای بالای شهر و اتقاتی که به خوبی به داستان قوام میبخشد.
۴- اما مهمترین نقطه قوت سریال یاغی این است که برعکس اغلب سریالهای نمایش خانگی، از همین حالا گام محکمی برداشته و با شخصیتها و روند داستان، همذات پنداری میکنیم. به جای اینکه از قسمت پنجم یا دهم! تازه معلوم شود داستان درباره چیست! و این همان هوای تازه است. کارت با توجه به کمالگراییاش برای مخاطب جزئیاتی ارائه میکند و گرههایی شکل میگیرد تا مخاطب مشتاق ادامه داستان باشد. دقیقا برعکس سریالهایی مثل دل، گیسو و … که ظاهر خوش رنگ و لعابی داشتند ولی خبری از فردیت قوام یافته در شخصیتها و موقعیتهای جذاب که داستان را جلو ببرد نبود که کارت دقیقا بر عکس با هر سکانس، لایهای به لایههای درامش اضافه میکند.
۵- امیدوارم قسمتهای بعدی هم به قوام قسمت اول باشد. چه سریالها که شروع خوبی داشتند و در ادامه به تدریج از تاثیرگذاری آنها کاسته شد اما به نظر میرسد محمد کارت، کارگردان جاهطلبی باشد و باید منتظر قسمتهای جذابتر باشیم. اگر این گونه شد که طبعا جزو بهترین سریالهای سال خواهد شد.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- هیات داوران مسابقه ملی «سینماحقیقت» ۱۹ معرفی شدند
- رونمایی از کتاب «استادان بزرگ بازیگری و شیوههای آموزش آنها» با ترجمه پیمان معادی؛ پاکدل: مادر سینما، کتاب است/ پیروزفر: آموزش بازیگری فقط انتقال تجربه نیست/ معادی: رونمایی این کتاب جذابتر از لحظات روی فرش قرمز فیلمها بود
- پارسا پیروزفر «خانم شین» را میسازد
- اکران «مست عشق» در ۱۰ کشور اروپایی
- یک موفقیت برای «در انتهای شب»؛ هدی زینالعابدین و پارسا پیروزفر از جشنواره اسپانیایی جایزه گرفتند
- یادبود عباس کیارستمی در «شکوه سینما»/ بیلگه جیلان: کیارستمی روشِ فیلم ساختن را دگرگون کرد
- نوری بیلگه جیلان و سه سینماگر دیگر در تهران مسترکلاس برگزار میکنند
- توضیح ساترا درباره حذف سکانسی از «در انتهای شب» چند روز پس از انتشار
- جدیدترین ساخته آیدا پناهنده با بازی پارسا پیروزفر در شبکه نمایش خانگی
- «گراز» آماده حضور در فستیوالهای جهانی شد
- در جستجوی رویا/ نگاهی به فیلم «بیرویا»
- تقلید زندگی/ نگاهی به فیلم «ارادتمند؛ نازنین بهاره تینا»
- صدور پروانه ساخت برای چهار اثر سینمایی و سه اثر غیرسینمایی
- نسخه ویژه نابینایان «میم مثل مادر» با صدای علی شادمان منتشر میشود
- پیشکسوت کشتی: سریال یاغی خانواده کشتی را آزرده خاطر کرد
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
آخرین ها
- «شمعی در باد»؛ جسورانهترین فیلم نیمه اول دهه هشتاد
- مهتاب ثروتی و مرجان اتفاقیان به «خاکستر خیال» پیوستند
- «جزیره آزاد»؛ خداوندگار خودخوانده جزیره آزاد
- جیمز کامرون: از سلطه هوش مصنوعی میگریزم/ «آوارتار۳» و شروع افتخارآمیز اکران
- بازیگر آمریکایی خودکشی کرد
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود





