سینماسینما، مهگان فرهنگ
«مادران موازی» با عنوان و داستانی که پیرامون داستان دو مادر میگذرد، فقط مربوط به مساله مادرانگی و حتی نگاههای ویژه آلمادوار در سینمایش و حتی جهان زنان نیست. این بار او باز هم به اسپانیا میپردازد. اسپانیایی که برایش مادر است و در این فیلم او نگاه انتقادی و دردناکی به بخشی از تاریخ اسپانیا دارد. اسپانیایی که فقط چند دهه است که از دیکتاتوری فاشیست فرانکو فاصله گرفته، اما این درد و سختیها از حافظه تاریخی مردم این کشور پاک نشده و نخواهد شد.
او وقایع دردناک و تاریخی از جنگ داخلی اسپانیا را به زیرکی در فیلمش نشان میدهد، اگر چه شاید کمی با خط اصلی داستان به راحتی پیوند نمیخورد، اما به عنوان دغدغه او که تا به امروز وجود داشته به وضوح و روشن بیان میشود. چرا که بحث کشتارها و گورهای دسته جمعی دوران فرانکو هنوز برای بسیاری از خانوادهها تمام نشده است. اگرچه ترس از بیان آن نیز وجود دارد. چیزی که برای جانیس هم در فیلم ناتمام مانده است. اشاره به بحثهای ژنتیکی، نسب، میراث گذشتگان، حافظه تاریخی وحتی فمینیسمی که در برخی از آثار او دیده میشود. بحث ژن، نوعی ورود به گذشته است که در فیلم به آن اشارات خوبی میشود. فیلم روایتی از مادر شدن دو زن بدون همسر را دارد که باز به طور اتفاقی و همزمان در بیمارستان باید روزهای آخر را با هم بگذرانند. زنانی که هر دو میدانند فرزندانشان را باید تنها بزرگ کنند.
آلمودوار باز با همان شخصیتهای آشنای آثار قبلیاش از جمله پنهلوپه کروز در نقش جانیس و همچنین حضور روسی د پالما ستاره سینمای اسپانیا و یکی دیگر از بازیگران ثابت آلمودوا در نقش النا، فیلمی با رنگ و بویی زنانهتر میسازد. جهان زنانه، مادرانه، دخترانه و روابط بسیار خاصی که در جهان زنان میتواند رخ دهد در این فیلم دیده میشود. حتی شغل النا، که به دنیای زنان تاکید بیشتری دارد.
حضور آیتانا سانچز خیخون که متولد ایتالیاست و در این فیلم در نقش یک هنرپیشه پرمشغله و در نقش مادر آنا بسیار مناسب است و همچنین آنا که نقش آن را ملینا اسمیت جوان بازی میکند.
ژانوس در اساطیر، خدای آغاز و پایانهاست، خدایی که به گذشته و آینده نگاه دارد. در این فیلم نام پنهلوپه کروز جانیس است و اشارهای به این مفهوم دارد. زنی که عکاس و سرزنده است. به گذشته و تاریخی که نباید برایش سکوت کند نگاه میکند و با آرتور که نقش آن را ایسراییل الجاده بازی میکند، برای هدفی که دارند و پرداختن به گورهای دسته جمعی زمان فرانکو است، تلاش میکند. ضمن اینکه در بحث مادر شدن و حتی مادری کردن و داشتن رابطه با انا دلش میخواهد به آینده بنگرد. او در فیلم هم توان بازی در نقش زنی شکننده را دارد و هم زنی محکم و قوی، زنی که به آنا کمک میکند تا بتواند روزهای آخربارداریاش را بگذراند و حتی پس از دیدار تازه او را به خانهاش میبرد و سعی میکند ظرافتهای زنانگی را به او بیاموزد. اگرچه در ادامه، رابطه هر دو تغییر میکند.
پنه لوپه در این فیلم نقشآفرینی شگفتانگیزی دارد و جوایز ارزنده بسیاری را نیز به دلیل بازیگریاش در این فیلم دریافت کرد.
این فیلم آلمودوار نیز جدا از فیلمهای دیگرش بیتاثیر از ترکیببندیهای تصویری زیبا و آشنا که رنگهای تند و متضاد مانند تابلوهای نقاشیهای و همنشینیهای رنگها در فضاسازی نیست. استفاده از رنگهای پر طراوات، هم در فیلمبرداری و هم در طراحی صحنه، به جلوههای بصری آن افزوده است. او در فیلمهایش به راحتی از کنار جذابیتهای بصری (رنگ و نور) رد نمیشود.
مهمتر از هر چیزحضور مادرید به عنوان شهری با هویت، در فیلم او روشن است. هویت مادرید همیشه برای او دارای اهیمت است. با همه اینها فیلم «مادران موازی» را میتوان به جرات یکی از فیلمهای سیاسی آلمودوار به حساب آورد. او بارها به این مطالب که خیلی از خانوادهها خبری از اجساد خودشان در زمان فرانکو ندارند، اشاره دارد. او در جایی حتی اشاره میکند که اگر حزب سوسیال نتواند به قولی که برای دو روز یادبود برای گرامیداشت قربانیان و تبعید شدگان بپردازد و حزب vox بر سر کار آید، همه این اتفاقها میتواند رنگ و بویی دیگر بگیرد و مطرح نشود و این نگران کننده بوده و هست. اینکه آیا آلمودوار فکر میکند که لایحه حافظه دموکراتیک خیلی دیر ارائه شده است؟ دربارهاش میگوید: مطمئن نیستم که خیلی دیر شده باشد، اما دیر از هرگز بهتر است. او در فیلمش و با پایانی عجیب که دربردارنده اجساد خوابیده در گور و تصویری که از زندهها به صورت خوابیده در گور میدهد، به این بخش تلخ از دوران دیکتاتوری فرانکو اشاره دارد. او به هر حال تلاش خود را برای نشان دادن این واقعیت تلخ تاریخی انجام داده است. در نهایت فیلم او فیلمی خوش پرداخت است.
زان بروکس درباره این فیلم در یک سپتامبر ۲۰۲۱ در گاردین مینویسد: شایسته نیست هیچکس پدرو آلمودوار را به خاطر جاهطلبیهایش در این فیلم سرزنش کند. اگرچه «مادران موازی» دارای ریزبینیها و انسجام «درد و افتخار» نیست اما ویژگیهای سینمایی او را دارد و مشکلات فیلم با فضای فیلم برطرف میشود. چرا که پرداخت خوبی در آن دیده میشود.
او نگاه اجتماعی و انتقادی تند سیاسیاش را در دل یک روایت ساده، عاشقانه و مادرانه همراه با زایش و تولد مطرح میکند. چیزهایی که از گذشته باید باز متولد شود.
منبع:
-www.theguardian.com/film/2021/sep/01/parallel-mothers-review-pedro-almodovar-penelope-cruz-venice-film-festival
-www.theguardian.com/film/2022/jan/22/pedro-almodovar-on-spains-tragic-past-you-cant-ask-people-to-forget
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- ونیز هشتاد و یکم به پایان راه رسید/ اسامی برگزیدگان
- شیر طلای ونیز به آلمادوار رسید
- در حال و هوای جشنواره ونیز/ انتظارها از آلمادوار بالا بود، اما…
- «اتاق همسایه» ساخته میشود؛ جولین مور و تیلدا سوئینتن بازیگران فیلم جدید آلمادوار
- تیم برتون از جشنواره لومیر جایزه گرفت/ عشق به هیولاها و آفرینش
- ایتن هاک و پدرو پاسکال مقابل دوربین آلمادوار/ یک وسترن نیمساعته
- معرفی برندگان پلاتینو/ خاویر باردم و پنهلوپه کروز جایزه گرفتند
- پدرو آلمادوار؛ کارگردانی که فیلم ساختن در او یک نیاز فیزیولوژیکی بود
- روایت پدرو آلمودوار از «رنج و شکوه» / قصهگویی پرشور با ذهن خسته از جهان
- برگزیدگان جشنواره ونیز معرفی شدند/ شیر طلایی به «حادثه» رسید
- مردی که بازیگری برایش یک حرفه نبود، شیوه زندگی بود
- نگاهی به چهار فیلم جشنواره ونیز؛ کمپیون، آلمادوار، نشاط و جیلنهال / گزارش محمد حقیقت از جشنواره ونیز
- معرفی ۱۲ فیلم مهم جشنواره ونیز ۲۰۲۱
- معرفی فیلمهای جشنواره ونیز ۲۰۲۱
- افتتاح جشنواره ونیز با فیلمی از پدرو آلمادوار
نظر شما
پربازدیدترین ها
- وقتی زن تبدیل به «ناموس» میشود/ نگاهی به فیلم «خورشید آن ماه»
- چهره تلخ عشق یک سویه/ نگاهی به فیلم «در دنیای تو ساعت چند است؟»
- اختصاص سینماسینما/ سه فیلم ایرانی در جشنواره فیلمهای برتر سال ۲۰۲۴ مجله تله راما
- گفتوگو با محمد مقدم درباره سینمای مستند/ فیلم مستند، جهانی است ساختگی؟
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- گلدن گلوب اعلام کرد؛ وایولا دیویس جایزه سیسیل بی دمیل ۲۰۲۵ را میگیرد
- درباره «قهوه پدری»؛ قهوه بیمزه پدری
- «کارون – اهواز» در راه مصر
- اختتامیه جشنواره «دیدار» ۱۷ دی برگزار خواهد شد
- اختصاص سینماسینما/ سه فیلم ایرانی در جشنواره فیلمهای برتر سال ۲۰۲۴ مجله تله راما
- ترجمه اختصاصی سینماسینما/ «مجمع کاردینالها»؛ موفقیت غیرمنتظره در گیشه و جذب مخاطبان مسنتر
- مدیر شبکه نسیم توضیح داد؛ مهران مدیری، جنابخان، فرزاد حسنی و چند برنامه دیگر
- تاکید بر سمزدایی از سینما و جشنواره فجر/ علیرضا شجاع نوری: ادغام جشنوارهی ملی و جهانی فجر سیاسیکاری بود
- ترجمه اختصاصی سینماسینما/ جادوی «شرور»؛ داستانی از دوستی، تفاوتها و مبارزه با تبعیض
- برای پخش در سال ۲۰۲۵؛ پسر شاهرخ خان برای نتفلیکس سریال میسازد
- ترجمه اختصاصی سینماسینما/ «گلادیاتور ۲»؛ بازگشتی باشکوه به کُلُسیوم و سنت حماسههای سینمایی
- اعلام نامزدهای چهلمین دوره جوایز انجمن بینالمللی مستند/ محصول مشترک ایران و انگلیس در شاخه بهترین مستند کوتاه
- اصغر افضلی و انیمیشن «رابینهود» در تازهترین قسمت «صداهای ابریشمی»
- جایزه جشنواره آمریکایی به پگاه آهنگرانی رسید
- چهل و سومین جشنواره فیلم فجر؛ از فرصت ثبت نام فیلمها تا داوری عوامل بخش نگاه نو
- نمایش بچه / گزارش تصویری
- اهمیت «باغ کیانوش» در سینمای کمدی زدهی این روزها
- برای بازی در فیلم «ماریا»؛ نخل صحرای پالم اسپرینگز به آنجلینا جولی اهدا میشود
- اکران فیلم علی زرنگار از اواخر آذر؛ «علت مرگ: نامعلوم» رفع توقیف شد
- مانور آمادگی همراه اول برای رویارویی با بحران؛ تمرینی برای پایداری ارتباطات
- بررسی هزینه و درآمد تولیدات ۳ سال اخیر؛ حساب کتاب فارابی جور است؟
- در اولین روزهای اکران بینالمللی؛ «گلادیاتور۲»، ۸۷ میلیون دلار فروخت
- اعضای شورای سیاستگذاری جشنواره فیلم فجر معرفی شدند
- نامزدی ۲ جایزه آمریکایی برای «دوربین فرانسوی»
- «شهر خاموش» بهترین فیلم جشنواره نوستالژیا شد
- فروغ قجابگلی بهترین بازیگر جشنواره ریچموند شد
- «تگزاس ۳»؛ کمدی از نفس افتاده یا موفقیت تکراری؟
- روایتی از سه نمایشنامه از محمد مساوات روی صحنه میرود
- «کارون – اهواز» در مراکش
- رونمایی از پوستر انیمیشن «شنگول و منگول» در آستانه اکران