سینماسینما، حسین آریانی _ سهیل بیرقی در اولین ساخته اش «من»، که پیش از هر چیزی، فیلمِ لیلا حاتمی بود، در غیاب درام و داستان پردازی متعارف، ساختار روایت را بر موقعیت های تکرار شونده و خُرده پیرنگ ها قرار داد ؛ و چیزی که این موقعیت های تکه تکه و جدا از هم ، را به خوبی به هم پیوند زد و کلیت واحدی را شکل داد ، بازی متفاوت و تاثیرگذار لیلا حاتمی بود.
بیرقی در دومین تجربه فیلمسازی اش، سراغ ایده ای جنجالی و جذابی رفته است. «عرق سرد»، فیلمی استاندارد، خوش ساخت و روان است که از قضا موضوع و مسئله مهمی را مطرح می کند.
«عرق سرد» در بازنمایی داستانی واقعی (روایت ممنوع الخروج شدن کاپیتان تیم ملی فوتسال بانوان توسط همسرش) و طرح معضلی که تا به حال کمتر به آن پرداخته شده، تا اندازه زیادی موفق بوده است.
فیلم اما برخلاف تصور بسیاری، قدرت اصلی خود را از مضمون جنجالی اش نمی گیرد. اینجا هم «عرق سرد» اصلی ترین عنصر یک فیلم یعنی «قصه» را به معنای درستش دارد. بیرقی بر اساس فیلمنامه ای با ساختار کلاسیک، وقایع را به گونه ای واقع گرا، باورپذیر و دراماتیک به تصویر کشیده است.
«عرق سرد» از برخی رفتارهای ریاکارانه دور وبرمان می گوید؛ و از مردمی که گاه فرقِ اندرونی و بیرونشان از زمین تا آسمان است. مجری تلویزیون (یاسر با بازی امیر جدیدی) در بحبوحه اختلافات و در اوج نفرت پراکنی و رفتار انتقام جویانه با همسرش(افروز با بازی باران کوثری)، در صحنه ای جالب و کنایه آمیز در برنامه ای تلویزیونی با لبخندی ملیح برای بینندگان گرامی(!) از عشق و محبت می گوید.
«عرق سرد» تنها به لحاظ مضمون محوری اش، جسورانه نیست؛ بلکه در جزئیات و در پرداختِ صحنه ها هم این جسارت به چشم می خورد ؛ که این مسئله هم می تواند یکی از جذابیت های فیلم باشد.
با نگاهی خالی از شک، بدبینی و توهم توطئه، «عرق سرد» هم مثل فیلمِ«شماره ۱۷ سهیلا»، در برخی از صحنه ها بدون آن که به هنجارها و ارزش های اخلاقی جامعه خدشه ای وارد کند ، برخی از مشکلات و واقعیت های حذف یا کتمان شده ی جامعه در نگاهِ رسمی را، به گونه ای ظریف و ضمنی به تصویر کشیده است.
در صحنه ای تاثیرگذار در خانه یاسر، شکل متفاوت و ناگزیری از روابط میان زن و شوهر را در اوج بحران می بینیم. صحنه های مربوط به افروز و دوستش هم جنبه هایی فراتر از یک دوستی معمول را پیش روی قرار می دهند. چنین صحنه هایی در فیلم بدون اینکه وقیحانه و هنجارشکن باشند مشکل یا پدیده ای فردی یا اجتماعی(و برخی متعلق به همه جوامع بشری و نه فقط ایران) را به خوبی مطرح می کنند.
«عرق سرد» بازی های خوب و یکدستی دارد؛ و بازی ضعیف و غیرقابل قبولی در فیلم نمی بینیم. امیر جدیدی و باران کوثری اختلاف و چالش میان زن و شوهرِ فیلم را بسیار باورپذیر و تاثیرگذار بازی کرده اند. بازیگران نقش های فرعی هم بدون استثناء، خوب هستند از سحر دولتشاهی و نقش آفرینی متفاوت و جذابش در نقش سرپرست تیم فوتسال بانوان تا هدی زین العابدین در نقش دوست و هم تیمی افروز که میان پشتیبانی از او و پیوستن به هم تیمی هایش مردد است؛ و لیلی رشیدی در نقش برون گرای وکیل افروز، که سراسیمه و کُنشگرانه سعی می کند همه راه های ممکن برای پیروز شدن در پرونده (گاهی هم رندانه و بیشتر آسیب رسان به موقعیت افروز و در راستای منافع خودش و دیگران) را امتحان کند.
«عرق سرد» نگاهی منتقدانه به یک ماده قانونی دارد، که دستِ کم در مورد نمونه مطرح شده در فیلم، می توان گفت که عادلانه نیست. در چنین مواردی است که قانون گذار هر چقدر هم که سخت گیر و غیر منعطف باشد و نخواهد یا نتواند در ماده قانونی مورد نظر، تغییرات اساسی ایجاد کند ، حداقل می تواند، بند، تبصره و استثنایی را برای آن ماده قانونی در نظر بگیرد؛ و این دور از دسترس نیست و محقق نخواهد شد مگر با نقد، گفتگو و تضارب آرا پیرامون چنین قانونی در رسانه های جمعی(به خصوص رسانه پُرقدرت و پُر نفوذ سینما).
مخاطبی که به تماشای «عرق سرد» نشسته پیشاپیش و بنا بر پیش فرض ها و تجربیاتِ سینمایی گذشته اش، پایان تلخی برای فیلم متصور است. در سکانس پایانی فیلم هم ، همه چیز برای یک پایان تلخ و تراژیک مهیا است.
در پایان فیلم «افروز» به خاطر اینکه همسرش را دوست ندارد و می خواهد از او جدا شود، بهای گزافی می پردازد. از تیم، خط می خورد و بازی فینال را از دست می دهد؛ و به این ترتیب درست در زمانِ به ثمر نشستن عمری رنج و تلاش و تمرین، همه چیز بر باد می رود.
اما صحنه دیدنی «عرق سرد»، صحنه پایانی آن است؛ جایی که «افروز» در حالی که بغض گلویش را فشرده، در تماسی تلفنی با برنامه زنده و تلویزیونیِ شوهر سابقش، دردهایش را به زبان می آورد؛ و بعد، سَبُک و آرام می شود و لبخندی روی لَبانش می نشیند. این اولین بار بعد از جریان اختلاف با شوهرش است که طعمِ شیرین، اما کوچکی از پیروزی را می چشد. چنین پایانی برخلاف پایانِ تلخِ برخی از فیلم های فمینیستی، زیبا و امید بخش است. و سخن بزرگی را به یاد می آورد که می گفت: «طولانیترین سفرها، با اولین قدم آغاز می شوند.»
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- سه فیلم سینمایی پروانه نمایش گرفتند
- رویاهایمان را ارزان نمیفروشیم/ نگاهی به فیلم «جایی برای فرشتهها نیست»
- «عامهپسند»، اثری فمینیستی است
- «عامهپسند»، زنان علیه زنان
- بیرقی: اگر عامهپسند نباشی جامعه تو را حذف میکند
- فیلمهای سینمایی راهیافته به بخش مسابقه جشنواره ورزشی اعلام شدند
- رونمایی از پوستر «عامه پسند» با تصویر فاطمه معتمدآریا
- فیلمبرداری «عامه پسند» به پایان رسید
- تصویر باران کوثری در «عامه پسند»
- «عرق سرد» در اروپا اکران میشود
- زندگی در غار دموستنس/ نگاهی به فیلم عرق سرد
- حق من/ نگاهی به فیلم «عرق سرد»
- بیرقی «عامهپسند» را با فضای زنانه میسازد
- پهلوانِ خوشبخت/ نگاهی به فیلم «غلامرضا تختی»
- برترین های سینمای ایران در سال ۹۷ به انتخاب منتقدان سینماسینما / بخش هفتم سعید هاشم زاده و یاسمن خلیلی فرد
نظر شما
پربازدیدترین ها
- محمد رسولاف با «دانه انجیر مقدس» به کن باز میگردد
- کارگردان کانادایی که عاشق فرهنگ ایران شد/ ماتیو رانکین: از سینمای ایران تاثیر گرفتهام
- احیای ناپلئون در کن/ نخستین نمایش جهانی نسخه ترمیمشده «ناپلئون به روایت ابل گانس» در جشنواره
- فیلم ترنس مالیک به جشنواره کن نرسید/ لیلا حاتمی با مریم مجدلیه به ونیز میرود؟
- سینماسینما/ گفتوگو با کن لوچ درباره «بلوط پیر» و دیگر چیزها/ امید، فعالیتی سیاسی است
آخرین ها
- تحلیل رسانههای فرانسوی از حضور فیلم رسولاف در بخش مسابقه کن/ یک انتخاب سیاسی
- فیلمهای «رکوردزن» و زنگ خطر برای آینده این سینمای محترم!
- «هواخوری» روی صحنه میرود
- تمدید مهلت شرکت در جشنواره «خیمه شب بازی»
- سینماسینما/ گفتوگو با کن لوچ درباره «بلوط پیر» و دیگر چیزها/ امید، فعالیتی سیاسی است
- نسخه ویژه نابینایان «همسر» با صدای مسعود فروتن منتشر میشود
- نمایش «شیرین» کیارستمی در جادوی سینما بنیاد حریری
- آغاز ثبتنام دهمین دوره کارآموزی همراه اول
- تتلو در دادگاه: عذرخواهی میکنم
- مستانه مهاجر داور جشنواره الجزایر شد
- فیلم ترنس مالیک به جشنواره کن نرسید/ لیلا حاتمی با مریم مجدلیه به ونیز میرود؟
- «آقای قاضی» به شبکه دو میآید
- واکنشها به گفتگوی عضو هیئت مدیره نماوا/ شورای صیانت خانه سینمای ایران بررسی میکند
- محمد رسولاف با «دانه انجیر مقدس» به کن باز میگردد
- بستههای همراه اول ویژه حج ۱۴۰۳ اعلام شد
- چرا «سرزمین مادری» فعلا متوقف است؟
- اکران «همسایه شما، زهره» در هنر و تجربه/ پوستر فیلم رونمایی شد
- کمال تبریزی به دبیری جشنواره فیلم اقوام ایرانی نرسید
- معرفی نامزدهای دومین جشنواره «عروسکخونه»
- «ایستاده با گرگ» نامزد دریافت جایزه از جشنواره دهلی نو شد
- کیلین مورفی، بهترین بازیگر مرد آکادمی فیلم و تلویزیون ایرلند/ پیروزی «اوپنهایمر» کامل شد
- شمشیرها برق میزنند/ نگاهی به فیلم «شوگان»
- اردیبهشتِ تئاتر شهرزاد با سه نمایش
- مستندی از «حمید سهیلی» در موزه سینما نمایش داده میشود
- انتشار پوستر «آن دو» با تصویری از لحظه شهادت کاراکتر اصلی
- دبیر هفتمین دوره جایزه پژوهش سال سینمای ایران منصوب شد
- صدور پروانه ساخت غیرسینمایی برای ۴ فیلم کوتاه داستانی
- ادامه اجرای «سهخواهر» در تالار مولوی
- یک واقعگرای بیرحم؛ دل تورو درباره میازاکی چه نوشت؟/ سینماییهای فهرست تایم ۲۰۲۴
- راهیابی ۳ فیلم کانون به جشنواره بینالمللی کودکان لکنوی هند