سینماسینما، الناز راسخ: «ترومای سرخ» کمی به مفهوم و ترکیب این دو واژه بیاندیشیم. تروما یا شوک، آسیبی روحی است که به یکباره از طرف دیگری بر آدمی وارد می شود. شدت تاثیر این جراحت های روحی تا مدت ها در انسان باقی می ماند و در گذار از این مرحله، فرد تجربه های متفاوتی را از سر می گذراند. اما چرا سرخ؟
فیلم با مصرعی از نیما آغاز می شود. “زردها بیهوده قرمز نشده اند”. اما این زردی چیست که قرمز شدنش برای او ارزش محسوب می شود؟ و سرخی وامدار چه مفهومی است که اگر همچون پیراهنی بر تن بنشانی اش، تو را از دیگران متمایز می سازد؟ اگر زردی را استعاره ای بر زندگی بدون عشق بدانیم، بی شک عشق رنگ سرخی است که بر گونه های آن می نشیند و حلاوت و گرمایی به آن می بخشد که با بودنش هر لحظه از زندگی چون بومی است که یک نقاش مکتب امپرسیونیسم خلق کرده است.
با این تفاسیر ترومای سرخ دردش جانکاه تر و جراحتش عمیق تر خواهد بود. و این جراحت جانکاه درست در پایان است که بر آدمی همچون پیکانی فرود می آید و آغازی دیگر را برایش رقم می زند.
اسماعیل میهن دوست مخاطب را در یک سفر حجمی در خط زمان با خود همراه می کند. این سفر از یک خاطره جمعی در شهر تهران می گوید که تا همیشه تاریخ حضورش کنار تندیس میدان فردوسی حس خواهد شد. یاقوتی که ذره ذره چون آبی راه خود را در مسیر داستانی باز می یابد تا به کشف رازی منجر شود. و این راز برملا شدن جایگاه مسلخ گونه عشقی است که زن از آن بی خبر بوده و با تمام صداقت و سادگی انسان گونه اش هر سال به میعادگاه آن می رود. در این شهر قصه هر آدمی گره به عشق خورده است. عشق هم درد نان می آورد و هم درد جان. شک را در درون زنی پای ریزی می کند. مردی را به جنگ دنیا می برد تا آجر به آجر روی هم بگذارد و سرپناهی برای عشق خود سازد و یا …
قهرمان زن دست ما را می گیرد و از لایه های مختلف این شهر تو در تو عبور می دهد و در هر نقطه ای از این شهر پرده ای از جلوی چشمان ما بر می دارد. با وجود تیرگی ها رخدادها را با شعر و موسیقی به خوردمان می دهد تا مبادا ترک بردارد خاطر روشن ما!
سخن کوتاه می کنم و سوار بر ارابه ای خود را می رسانم به امامزاده ای که هرچه هست آنجاست. تمام رازها آنجا برملا خواهد شد. مکان امن و ایمن. سینه ای محبوس از حرف های ناگفته و رازهای ناشنیده. نذر عاشقی به خاک خفته و فانوس نیمه ای که کسی نمی داند زین پس روشنایی اش را کسی هست که زنده نگاه دارد؟ و یاقوت و چشمانی که باز کسی به شنیدنشان ننشست، حرف هایی که مجالی برای بازگویی نیافت و بغضی که تا همیشه در چشمان یاقوت جای گرفت.
سیلی محکمی که این حقیقت بر صورت زن بر جای می گذارد، گویی او را از خواب و خفتگی سالها می رهاند. اما در ساعات اولیه بیداری همیشه تو گنگ و گیجی و نمیدانی چه در خواب دیده ای و اکنون باید چه کنی و چه تعبیری بر آنچه که در خواب دیده ای برگزینی؟! به فال نیکش بگیری و به روشنی ها بیاندیشی و ادامه دهی یا فال بد زنی و افسرده با زخمی که بر جانت نشسته، همانجا بر تخت بمانی.
سوال ها در ذهن باقی می ماند. زن می رود. بغض جا خشک می کند. عشق تازه قوت می گیرد. رابطه ها باز تعریف می شوند. اما قضاوت گذشته در هاله ای از ابهام در اذهان ما پنهان می شود.
انسان هم وحدت ذرات است و هم کثرت حالات. اگر بخواهی می توانی این وحدت و کثرت را در کلام و نگاه تک تک آن آدم ها بیابی، اگر بخواهی!
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- غریبههای آشنا/ تاملی بر فیلم «هارمونیهای ورکمایستر» ساخته بلا تار
- بدترین فیلمهای ۲۰۱۹، از نگاه منتقدان ورایتی
- جذاب اما نه فوقالعاده!/ نگاهی به فیلم “متری شیش و نیم”
- یک فیلم خیلی خوب ببینید/ نگاهی به فیلم «روسی»
- «اینسرت»/ رئالیسمِ تلخِ بارانی؛ نگاهی به فیلم «سرکوب»
- نمایش و نقد ۲ مستند با موضوع سوریه در کانون فیلم «سینماحقیقت»
- منطق «همه میدانند»/ نگاهی به فیلم «همه میدانند»
- نگاهی به فیلم «قسم»/ اتوبوسی به رسم قسم
- محاکمه در بیابان/ نگاهی به فیلم «قصر شیرین»
- شنیدنِ دوباره یک ترانه عاشقانه شیرین/ نگاهی به فیلم «دوباره زندگی»
- «اینسرت»/ یک فریب شیک؛ یاددداشتی بر فیلم «ایده اصلی»
- ققنوس سوخته/ نگاهی به فیلم «شعلهور»
- «تیغ و ابریشم»/ نگاهی به فیلم «قصر شیرین»؛ یک روایت صمیمی
- «سرکوب»؛ فیلمی در باب سرگشتگی، تنهایی و ناکامی انسان معاصر است
- «قصر شیرین» نمایشِ راهِ ایجادِ علقه و پیوند است/ من اینجا هستم، زیر درخت سیب*
نظر شما
پربازدیدترین ها
- تحلیل رسانههای فرانسوی از حضور فیلم رسولاف در بخش مسابقه کن/ یک انتخاب سیاسی
- سینماسینما/ گفتوگو با کن لوچ درباره «بلوط پیر» و دیگر چیزها/ امید، فعالیتی سیاسی است
- فیلم ترنس مالیک به جشنواره کن نرسید/ لیلا حاتمی با مریم مجدلیه به ونیز میرود؟
- محاکمه در خیابان/ نگاهی به تازهترین قسمت سریال «افعی تهران»
- ۳ جایزه جشنواره مسکو به «آه سرد» رسید
آخرین ها
- بستههای مکالمه پرتخفیف همراه اول بهمناسبت روز ملی خلیجفارس
- به تو هم سخت میگذرد؟/ نگاهی به فیلم «منطقه تحت نظر»
- معرفی پروژه جدید کارگردان «باربی»؛ گرتا گرویگ «نارنیا» را میسازد
- معرفی داوران جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی
- اختتامیه دومین دوره جشنواره «عروسکخونه»/ پیشکسوتان و فعالان عرصه کودک به سمت احیای نمایشهای عروسکی میروند
- عسگرپور: از جانب مدیران کم تسلطِ سطحینگر، مورد حمله قرار میگیریم که شما از فروش فیلمها خوشحال نیستید/ از کجا به کجا رسیدیم!
- پخش سریال «حشاشین» در ایران ممنوع شد
- همراه اول حامی برگزاری ششمین رویداد ایران اکسپو
- حضور معاون وزیر حملونقل و زیرساخت ترکیه در غرفه همراه اول
- محاکمه در خیابان/ نگاهی به تازهترین قسمت سریال «افعی تهران»
- جایزه بزرگ جشنواره کازابلانکای مراکش به «برندهها» رسید
- ۲ انیمیشن ایرانی به جشنواره معتبر انسی راه یافتند
- «رُخ» بهترین مستند جشنواره فیلم مسکو شد
- «آوای ابرها» به جشنواره کاریبتونز کلمبیا راه یافت
- ۳ جایزه جشنواره مسکو به «آه سرد» رسید
- خانواده قاتل از «بیبدن» شکایت میکنند؟
- فوت کارگردان فرانسوی برنده نخل طلا و سزار/ لوران کانته درگذشت
- نسخهی آزادیِ لانتیموس/ نگاهی به فیلم «بیچارگان»
- نکوداشت اکبر زنجانپور در نوزدهمین «شب کارگردان»
- حضور همراه اول در بزرگترین نمایشگاه فناوری ترکیه
- معرفی همراه اول بهعنوان کارفرمای برتر سلامتمحور
- «در سایه سرو» از جشنواره ایتالیایی جایزه گرفت
- فیلم ایرانی نامزد قدیمیترین جایزه سینمایی اروپا شد
- کیوسکهای دیجیتال نخستین اپراتور سلامت کشور رونمایی و نصب شد
- تحلیل رسانههای فرانسوی از حضور فیلم رسولاف در بخش مسابقه کن/ یک انتخاب سیاسی
- فیلمهای «رکوردزن» و زنگ خطر برای آینده این سینمای محترم!
- «هواخوری» روی صحنه میرود
- تمدید مهلت شرکت در جشنواره «خیمه شب بازی»
- سینماسینما/ گفتوگو با کن لوچ درباره «بلوط پیر» و دیگر چیزها/ امید، فعالیتی سیاسی است
- نسخه ویژه نابینایان «همسر» با صدای مسعود فروتن منتشر میشود