ابوالفضل پورعرب با بیان اینکه ستاره بودن در حرفه بازیگری باید تعریف شود، گفت: مردم تصمیم میگیرند چه کسی در فضای سینما و تلویزیون ستاره شود و در آسمان سینمای ایران ستاره وجود ندارد.
به گزارش سینماسینما، بازیگر سریال «زیرزمین» درباره ستاره بودنش در عرصه سینما و تلویزیون اظهار کرد: ستاره شدن ربطی به فضای مجازی و صحبتهای خود فرد ندارد. بازیگر کارش بازی کردن است و فیلمی را بازی میکند. این مردم هستند که تصمیم میگیرند چه کسی ستاره شود و ستاره شدن یک بازیگر فقط و فقط به مردم مربوط است. دوستانی که الان ستاره سینما و تلویزیون هستند خیلی سختی کشیدند و فقط با صرف بازی کردن، ستاره نشدند. این را هم بگویم در آسمان سینمای ایران ستاره وجود ندارد. همچنین خود من هم هیچوقت ستاره نبودم و فقط بازیگر بودم. سوپراستار و ستاره بودن باید تعریف شود.
بازیگر سریال «زیرزمین» از نحوه ورودش به عرصه بازیگری گفت: سال ۶۰ وارد تلویزیون شدم و چهار سال در برنامه «سینما تئاتر» بهعنوان دستیار کارگردان کار کردم. بعد یک تئاتر کار کردم که دو سال طول کشید. من به سینما فکر نمیکردم چون احساس میکردم موضوع محالی است. خودم را آزار نمیدادم و فکر میکردم سینما قد و قواره و پتانسیل خودش را میخواهد. فیلم «مرز» را که به من پیشنهاد دادند، یک نقش کوتاهی داشتم که مدتها خوابم نمیبرد و آخرش هم بازی نکردم.
پورعرب درباره فعالیت کاری خود در این روزها گفت: در حال حاضر در سریال «۸۷ متر» کیانوش عیاری بازی میکنم که سریال اجتماعی و خانوادگی خوبی است.
بازیگر فیلم سینمایی «عروس» در واکنش به اینکه با بازی در این فیلم توانست گیشه آن روزهای سینما را به دست بگیرد، گفت: اگر من اینقدر مهم بودم و بازتاب بازیگری من اینقدر اهمیت داشت، در موقع بیماریام یک سر به من در بیمارستان میزدند. بیماری سرطان شوخی نیست که به ما بیتوجهی بشود. من نگفتم هیچوقت بازی نمیکنم اما فقط در کارهای دوستانم بازی میکنم. دلیلش هم این نیست که نمیتوانم بازی کنم بلکه شیرینی سینما و آن عطش فیلم بازی کردن برای من کم شده است.
پورعرب از بیمهریهای همکارانش نیز گله کرد و گفت: خسته شدهام از بس شنیدم که من ایدز دارم، بیماری خاص دارم و … حتی هیچکدام از همکاران من در دوران بیماریام از من دلجویی نکردند و حتی خبر مرگ من پخش و خیلی باعث آزردگی خاطرم شد. در این سینما خیلی تلاش کردم و خیلی جاها پشیمان شدم ولی نمیتوانستم به خانوادهام بگویم که من اشتباه کردم که وارد عرصه بازیگری شدم.
او ادامه داد: آن دوران که فعالیت بیشتری میکردم دلم میخواست یکی مانند ابوالفضل پورعرب بیاید تا از او صحبت شود و کمکم از شهرت ترسیدم. من برای این همه حادثه به دنیا نیامده بودم و آرامش بیشتری در زندگی میخواستم. بعضی وقتها تیزر فیلمم که در گذشته بازی کردم پخش میشود؛ اما هیچ اسم و تصویری از من نیست و همه این مسائل برای من ناخوشایند است.
پورعرب درباره حضورش در فیلم «عروس» توضیح داد: وقتی با بهروز افخمی درباره فیلم سینمایی «عروس» صحبت کردم، به من گفت جسارت را در تو میبینم و بعد فیلمنامه «عروس» را به من داد. ابتدا از قبول این کار ترسیده بودم اما با خودم گفتم از پس این کار برمیآیم. بعد از دو یا سه ماه، قرارداد «عروس» را بستم که قراردادم در آن موقع ۳۰ هزار تومان بود. نیکی کریمی را از خودم حرفهایتر میدیدم چون ایشان یک فیلم قبل از من بازی کرده بود و کمتر از من دلهره داشت. بهروز افخمی با من صحبت کرد و خیلی به من کمک کرد.
این بازیگر در پایان گفت: فیلم سینمایی عروس برای من یک تعصب است. اصلاً به شهرت فکر نمیکردم و دوست نداشتم آدم مشهوری بشوم و این حجم از جنجال را در خودم نمیدیدم.
منبع: ایسنا
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- بزرگداشت کیانوش عیاری با نمایش «شبح کژدم»
- یادداشت «کیانوش عیاری» در سوگ ناصر تقوایی
- نسخه اصلی «خانه پدری» آنلاین اکران شد
- یک نمایش برای «خانه پدریِ» کیانوش عیاری
- از راههای رفته/ چیزهایی که نباید میگفتم!
- واکنش کیانوش عیاری به قاچاق فیلم «کاناپه»؛ از نمایش غیرقانونی اثرم ناراضی هستم
- نوبت فیلم کیانوش عیاری شد؛ انتشار نسخه قاچاق از فیلم توقیفی «کاناپه»
- مجوز ساخت سینمایی برای ۶فیلمنامه صادر شد
- کیانوش عیاری در بیمارستان بستری شد
- تقدیم «ترانهای عاشقانه برایم بخوان» به کیانوش عیاری/ سینما دارای یک زبان مشترک است
- سرنوشت نامعلوم سریال کیانوش عیاری/ چرا تلویزیون ۸۷ متر را گردن نمیگیرد؟
- نشست «بررسی ارتباط میان کتاب و سینما»؛ کیانوش عیاری: نمیدانم اگر سینما نباشد باید چه کار کنم؟
- نگاهی به کارنامه فیلمسازی کیانوش عیاری
- «بودن یا نبودن» و تبدیل خشونت به امید/ عیاری نمونهای از عیار شرافت در سینمای ایران است
- عیاری یک شگفتی در سینمای ایران است/ کیارستمی و عیاری پیش از هنر سینما، خود را کشف کردند
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی
- فیلم کوتاه «شامیر» نامزد بهترین فیلمبرداری جشنواره امریکایی شد
- درمان از نگاهی دیگر؛ وقتی سرطان، بازیگر صحنه زندگی میشود
- گاو خشمگین ۴۵ ساله شد
- «زیر درخت لور»؛ تصویری از انزوا و شکاف عاطفی
- «جستوجو در تنگنا»؛ انگار این همه چیزی باشد که از شهر و دیوارهایش به میراث بردهایم
- حمید طالقانی درگذشت
- فیلمـکنسرت «برندگان اسکار موسیقی» روی صحنه میرود
- معرفی برگزیدگان نوزدهمین جشنواره بینالمللی «سینماحقیقت»
- آکادمی داوری اعلام کرد؛ فهرست نامزدهای اولیه جوایز اسکار ۲۰۲۶/ نامزدی فیلمسازان ایرانی در دو بخش
- با رای منتقدان مجله IndieWire؛ آخرین ساخته جعفر پناهی در میان بهترینهای ۲۰۲۵
- شورای بازبینی فیلمهای سینمایی موافقت کرد؛ صدور پروانه نمایش برای پنج فیلم سینمایی





