پایگاه خبری تحلیلی سینماسینما

سینماسینما: در آستانه روز ملی سینما، نویسندگان سایت سینماسینما آثار برتر منتخب خود در سینمای ایران را معرفی می‌کنند.

نویسندگان سینماسینما ۱۰ فیلم منتخب خود از بین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران را معرفی کرده‌اند و برای اولین انتخاب خود شرح کوتاهی نوشته‌اند.

هفتمین سری از این مجموعه به حمید باباوند و محسن جعفری راد اختصاص دارد که در زیر می‌خوانید:

حمید باباوند

۱. کلوزآپ، عباس کیارستمی 

۲. خیلی دور، خیلی نزدیک، رضا میرکریمی 

۳. پری، داریوش مهرجویی 

۴. روسری آبی، رخشان بنی‌اعتماد 

۵. رخ دیوانه، ابوالحسن داودی

۶. از کرخه تا راین، ابراهیم حاتمی‌کیا 

۷. شهر زیبا، اصغر فرهادی 

۸. گبه، محسن مخملباف 

۹. من ترانه ۱۵ سال دارم، رسول صدرعاملی

۱۰. تنگه ابوقریب، بهرام توکلی 

درباره کلوزآپ 

کلوزآپ قدرت‌نمایی یک کارگردان است بی‌آن که با فخرفروشی بیننده‌اش را برنجاند.

فیلم به شدت کنایه‌آمیز است: محسن مخملباف گفته بود حاضر نیست حتی در لانگ‌شاتی کنار امثال کیارستمی بایستد اما در کلوزآپ کنار او قرار گرفته است. خانواده‌ای که شکایت از یک نفر را به دادگاه برده؛ حاضر است جلوی دوربین کیارستمی همه‌ی اتفاقات رنج‌آورش را بازسازی کند. مجرمی که تازه از زندان خلاص شده است؛ حاضر است جلوی دوربین چهره‌اش را به نمایش بگذارد. کلوزآپ تصویری واقعی است از رویایی که انسان با اختراع دوربین و خلق سینما تا امروز دنبال آن می‌گردد. کیارستمی جادوی سینما را به تصویر کشیده است.

محسن جعفری راد

۱. هامون، داریوش مهرجویی

۲. کلوز آپ، عباس کیارستمی

۳. درباره الی، اصغر فرهادی

۴. ناخدا خورشید، ناصر تقوایی

۵. دونده، امیر نادری

۶. نفس عمیق، پرویز شهبازی

۷. چند کیلو خرما برای مراسم تدفین، سامان سالور

۸. پرسه در مه، بهرام توکلی

۹. مستند اون شب که بارون اومد، کامران شیردل

۱۰. مستند ملف گند، محمود رحمانی

درباره هامون

نگاه فلسفی و اگزیستانسیالیستی داریوش مهرجویی با نشانه شناسی های مختلف، کاملا در فیلم نمود عینی دارد. حمید هامون میان سنت و مدرنیته، میان امیال روشنفکری و تلخی فزاینده زندگی روزمره دچار از خود بیگانگی و به نوعی فروپاشی درونی شده است. فضاسازی منحصر به فرد مهرجویی، بازی سرشار از جزییات خسرو شکیبایی و فرم بصری غنی فیلم جزو برگ برنده های آن هستند. اما از همه مهمتر تاویل پذیری مد نظر مهرجویی و نگاه هرمنوتیک است که هامون را به یک فیلم کالت بدل ساخته است. ضمن این‌که فیلم طبعا ما به ازای بیرونی و منطبق بر امر واقع، داشته و دارد و شاید یکی از دلایل همذات پنداری با آن همین باشد.