تاریخ انتشار:۱۳۹۷/۰۷/۰۷ - ۱۸:۳۷ تعداد نظرات: ۰ نظر کد خبر : 97237

امیر پوریا در  اعتماد نوشت :از دیروز، اکران فیلم «مغزهای کوچک زنگ زده» کامل ترین ساخته هومن سیدی شروع شده و گوشه و کنار سینماها، فیلم «شعله ور» جدیدترین ساخته حمید نعمت الله هنوز سئانس های نمایش دارد. دو فیلم اجتماعی به خصوص که شبیه کلیشه های سینمای اجتماعی نیستند و به جای ایجاد کسالت در مخاطب و تکرار تعبیر کهنه «فیلم باید از درد مردم بگوید»، آدم ها و زندگی های عجیبی را در قاب گرفته اند و فضای تازه ای ساخته اند. ذهن ها را به فعالیت می اندازند و آدمی را به فکر فرو می برند که چه شرایطی، چه سرکوب و چه عقده هایی می تواند مبنای رفتارهای غریب شخصیت اصلی هر یک از دو فیلم (به ترتیب با بازی نوید محمدزاده و امین حیایی) باشد؟ اینها در بزنگاهی که سینما را به روانشناسی اجتماعی پیوند می زند، دستاوردی ارزشمند به شمار می رود.
اما اقبال «شعله ور» در اکران و به طور کلی وضعیت استقبال مخاطبان از فیلم هایی که ماهیت اصلی و واقعی سینمای ایران را شکل می دهند، از حد نیاز و انتظار پایین تر بوده است. در حقیقت می توان گفت با وضعیت اقتصادی هولناک و بحران باور نکردنی در تمام لایه های معیشت، ادامه این روند می تواند به توقف و اتمام سینمای درست در کشورمان منجر شود. با اوضاع کنونی، اغلب دفاتر تولید فیلم دریچه ورودی فیلمنامه های خود را به طور کامل بسته اند و به ندرت اگر پروژه ای در مراحل اولیه تولید باشد، بابت آنکه بناست به یکی از همین شبه کمدی های بی جان و بی خاصیت بدل شود، سرمایه گذار جلب کرده است. روی پرده هم تنها همین نوع فیلم ها می فروشند و سال بحران های اقتصادی دارد برای سینما حتی بدتر از عرصه های دیگر رقم می خورد. گوش همه ما هم از آن توجیه قدیمی پر است که ادعا می کنند مردم در این اوضاع نیاز به فراموشی مشکلات شان دارند و از همین روست که فقط به تماشای این به اصطلاح کمدی ها می روند.
نیاز به رها شدن از چنبره گرفتاری های روزمره، امری بدیهی و در همه جای جهان، از پایه های گردش صنعت سینماست. وانگهی این تصور که فیلم باید حتی در قالب کمدی صرفا کالایی یکبار مصرف باشد و به محض اتمام زمان نمایش، چیزی از لطف و نمک و لذت تماشای دقایق مفرح آن در یاد تماشاگر نماند و هیچ شوخی شیرینی نداشته باشد که بتوان دوباره نقل کرد، سخیف انگاشتن قالب متعالی کمدی است. اینکه در این گونه مباحث انتقادی به نظر می رسد به جدل با ذات کمدی برخاسته ایم، تنها یک خطای دید است. اصل این است که کمدی بااصالت می تواند لذتی ماندگارتر از زمان نمایش و بازی های فکاهی گذرا و بی رمق داشته باشد. در نتیجه، اگر تماشاگر در این روزگار توان فرسا برای همان فراموشی از مشکلات خود، به تماشای مسائل و تصویرهایی بنشیند که فقط سطح حس های او را قلقلک نمی دهند و به واقع ذهنش را درگیر می کنند، سرگرم شدن را به معنایی واقعی تر تجربه خواهد کرد و در عملکردی انسانی و فرهنگی برای جلوگیری از اتمام سینما در ایران، شریک خواهد شد. نشستن به تماشای دو فیلم «شعله ور» و «مغزهای کوچک زنگ زده»، گوشه ای پرنور از همین عملکرد خواهد بود.

برچسب‌ها:

لینک کوتاه

مطالب مرتبط

نظر شما


آخرین ها