احمد طالبینژاد معتقد است: جمشید مشایخی با ایفای نقش در ژانرها و شخصیتهای مختلف از ناصرالدین شاه و کمال الملک تا یک رفتگر نشان داد چقدر انعطافپذیر و آماده پذیرش نقشهای پیچیده، چند وجهی و بزرگ است اما بهترین راه تجلیل از یک هنرمند این است که تا وقتی زندهاند به آنها نقشهای خوب پیشنهاد شود؛ که در سالهای پایانی عمر مشایخی از وی دریغ شد.
به گزارش سینماسینما، احمد طالبی نژاد درباره سال های فعالیت جمشید مشایخی در سینما گفت: او با ایفای نقش در ژانرها و شخصیتهای مختلف نشان داد که چقدر انعطافپذیر و آماده پذیرش نقشهای پیچیده، چند وجهی و بزرگ است. این نوع بازیگرها، بازیگرهای تیپ نیستند و بنا به کاراکتر متغیر عمل میکنند. به نوعی آنها شخصیت را بازی میکنند و نه تیپ را! کمال الملک یک نقش چند وجهی و پیچیده است یک شخصیتی که هم در دربار بود و هم جزو درباریان محسوب نمیشد او یک هنرمند خلاق بود و مشایخی هم هنرمندانه آن نقش را بازی کرد. در «هزار دستان» وقتی نقش رضا خوشنویس یا رضا تفنگچی را بازی میکند درحالی که این دو نفر یکی هستند او توانست دوگانگی را به درست ترین شکل به نمایش بگذارد.
طالبی نژاد ادامه داد: اکنون افسوس من از این است که چرا فیلمسازان جوان و نسل نو کشور مانند اصغر فرهادی، کیانوش عیاری و امثال آنها به سراغ آقای مشایخی یا حتی آقای انتظامی نرفتند تا ما در سالهای آخر عمر این پیشکسوتان دوباره شاهد یک شاه نقش دیگر از آنها باشیم و خاطره بهتری از آنها در ذهنمان باقی بماند.
او با اشاره به اینکه بهترین راه تجلیل از یک هنرمند این است که تا وقتی زندهاند به آنها نقشهای خوب پیشنهاد داده یا حتی برایشان نقشی نوشته شود تصریح کرد: این اتفاقی است که از آقای مشایخی دریغ شد اما فردی مانند علی حاتمی وقتی میدید یک هنرمندی که خلاق است خانه نشین شده و کار نمیکنند برایش در فیلمهایی که میساخت، نقش میتراشید. فرمانآرا نیز چنین خصلتی دارد و مثلا در فیلم «یک بوس کوچولو» از مشایخی استفاده کرد و حواسش بود که این آدمها را کنار هم جمع کند.
این نویسنده و منتقد سینمایی در پاسخ به اینکه کدام یک از بازیهای جمشید مشایخی ماندگارترین اثر اوست و چه ویژگی شخصیتی در او بارز بوده، توضیح داد: «نفرین» ناصر تقوایی «کمالالملک» و «سوته دلان» بهترین، غیرمتعارفترین و ماندگارترین آثار مشایخی است. آدم مهربانی بود و بیش از حد تواضع به خرج میداد. او عادت داشت شانه دیگران را ببوسد درصورتی که خودش کسی بود که ما باید دست یا شانهاش را میبوسیدیم. از دیگر ویژگیهای او این بود که ایران را بسیار دوست داشت و هربار با شنیدن نام ایران اشک در چشمانش جمع میشد.
احمد طالبینژاد در پایان گفت: مشایخی در بین همنسلان خودش بسیار خوش چهره بود و حضورش در یک فیلم باعث جذابیت آن اثر میشد. سیمای مردانه و جذابی داشت با این حال در سالهای فعالیتاش معمولا نقشهایی را بازی کرد که از سن واقعیاش بیشتر بود. اولین نقش مهمی که در سینمای ایران برعهده گرفت یعنی نقش خان دایی در فیلم «قیصر» با وجود اینکه تنها ۳۵ سال داشت نقش یک پیرمرد ۶۰ ساله را بازی کرد. بر این اساس بازیگر کاریزماتیکی بود و کسی نمیتوانست در مقابل چهره و برخوردش او را ستایش نکند. «یادش گرامی باد»
جمشید مشایخی ۱۳ فروردین از دنیا رفت و فردا ۱۷ فروردین ماه مراسم تشییع او راس ساعت ۹:۳۰ از تالار وحدت برگزار میشود.
منبع: ایسنا
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- گفتوگوی سینمایی نسلها/ نگاهی به مستند «موج نو»
- رونمایی از کتاب زنده یاد جمشید مشایخی / گزارش تصویری
- مراسم یادبود جمشید مشایخی و همسرش در اکران «بریکولاژ؛ زندگی نادر مشایخی» برگزار شد/ مشایخی: موسیقی و شعر از زندگی ایرانیان جدا نشدنی است
- برشهای کوتاه/ سکانسهایی از فیلم «گفت هر سه نفرشان»
- سینما و دههای که شصت بود!
- برشی از مصاحبه با جمشید مشایخی برگرفته از تاریخ شفاهی موزه سینما
- دعوت به مجلس عزاداری/ گفتوگو با احمد طالبینژاد درباره فیلم «شازده احتجاب»
- معیار انتخاب بازیگر در سینما (بخش دوم)
- لوکیشن مقدس/ درباره سقاخانهها در فیلمهای سینمایی
- یکی مسئولیت این ماجرا را بپذیرد
- تاملی بر بازیگران سنتی و مدرن در سینمای ایران/ بخش دوم
- تاملی بر بازیگران سنتی و مدرن در سینمای ایران/ بخش اول
- محمد متوسلانی از جمشید مشایخی میگوید/ خاطراتی از رودخانه و جکوزی
- برای اولین جشن تولد بدون جمشید مشایخی
- شکستی زیبا از ادبیات!/ نگاهی به فیلم «شازده احتجاب»
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی
- فیلم کوتاه «شامیر» نامزد بهترین فیلمبرداری جشنواره امریکایی شد
- درمان از نگاهی دیگر؛ وقتی سرطان، بازیگر صحنه زندگی میشود
- گاو خشمگین ۴۵ ساله شد
- «زیر درخت لور»؛ تصویری از انزوا و شکاف عاطفی
- «جستوجو در تنگنا»؛ انگار این همه چیزی باشد که از شهر و دیوارهایش به میراث بردهایم
- حمید طالقانی درگذشت





