چند شب قبل در یکی از برنامههای خندوانه، شاهد میزانسن و اتفاقات عجیبی میان مجری برنامه (رامبد جوان) و همسر گرامیاش (خانم نگار جواهریان) که به عنوان میهمان شرکت داشت، بودیم. البته نکتهای را برای رفع هرگونه سوءتفاهم عرض کنم. حدود دو سال قبل از رامبد جوان و مانی حقیقی برای شرکت در یک میزگرد مرتبط با سینمای کمدی در مجله «سینما و ادبیات» دعوت کرده بودم. وسط گفتوگو این دو که با هم رابطه گرم و صمیمانهای داشتند، بلند شدند و جلسه را با این توجیه که کار دارند و بیش از این حرفی برای گفتن ندارند، ترک کردند. نگارنده در لید گفتوگو با لحنی آمیخته با طنز به این موضوع اشاره و گلهمندیام را عنوان کردم. تعمدا این موضوع را یادآور شدم تا بگویم اصلا قصد تلافی و حالگیری ندارم. بههرحال سنی از بنده گذشته و قرار نیست از موضعی کینهتوزانه، مقابلهبهمثل کنم. آنچه من را مجبور به نوشتن این یادداشت کرد، اعتمادبهنفس ستودنی و بینظیر این زوج و در نقطه مقابل، موضع کاملا انفعالی تلویزیون در برابر این یکهتازی رسانهای و ژورنالیستی یک مجری است. هر چقدر بخواهیم محبوبیت رامبد جوان و پرمخاطببودن برنامهاش را اصل و مبنا قرار دهیم، باز دلیلی برای نمایش عیان این همه خودشیفتگی نیست. شما تصور کنید در پوشش یک برنامه با موضوعات طنز و کمدی و با هدف خنداندن تماشاگران و مخاطبانی که از خانه و محل کارشان و دیگر اماکن این برنامه را میبینند، یک زوج در برابر دوربین راه به راه به خودشان حال میدهند، از فیلم جدیدی که با هم کار کردهاند و در حال اکران است (نگار) تعریف و برایش تبلیغ مجانی میکنند، تلویحا منتقدان خود را مشتی آدم حسود و عقدهای میدانند و بعد اظهار لطف میکنند و بر همه ما منت میگذارند که به این خودباوری رسیدهاند که حرف مخالفانشان را بشنوند؛ خب، این بدهبستان کلامی شخصی و خانوادگی پرمهر و محبت، چه ارتباطی به این برنامه و اصول محوریاش دارد؟ آن تماشاچیهای بختبرگشته و صبور چه گناهی کردهاند که باید ساکت سر جاهایشان بنشینند و نظارهگر این خوشوبش محفلی باشند و دم نزنند؟نکته سؤالبرانگیز، سیاست یکبام و دوهوای تلویزیون است که گاه اینقدر انعطافپذیر و کفتر جلد میشود و گاه به هیچ صراطی مستقیم نیست. امیدوارم این تصور پیش نیاید که دارم گیر میدهم تا دست و بال رامبد جوان را ببندند، هرچند او زرنگتر از این حرفهاست و خودش گلیمش را از آب بیرون میکشد. برای اجرای عدالت، حالا که این فرصت طلایی و استثنایی در اختیار ایشان و همسرشان گذاشته شد، جا دارد از دیگر زوجهای پیر و جوان و میانسال این عرصه، مثل لیلا حاتمی و علی مصفا، پژمان بازغی و مستانه مهاجر، رؤیا تیموریان و مسعود رایگان، داریوش مهرجویی و وحیده محمدیفر، عاطفه رضوی و حسین پاکدل و… دعوت به عمل آید تا از خوشبختیها و حالوروز خوب و زندگی پرتفاهمشان بگویند، شاید با این رهنمودها کانون خانوادهها گرمتر شود و این زوجهای هنری الگوی خانوادههایی قرار بگیرند که به تیپوتاپ هم زدهاند و دل خوشی از یکدیگر ندارند یا در کانون بحران قرار گرفتهاند و نیاز به مشاوره و فریادرس دارند و خلاصه… حتی حس و انگیزه این را ندارند که ظاهرسازی کنند و بگویند: «ما خیلی باحالیم، بریم بیایم».
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- جواد طوسی : نقد، حافظه زنده یک ملت است
- نمایش و بررسی «شبح کژدم» در موزه سینما
- از پخش پیام صوتی کیمیایی تا حضور گلچهره سجادیه در نمایش «دندان مار»
- نسخه اصلاح و مرمت شده «دندان مار» در موزه سینما نمایش داده میشود
- در موزه سینمای ایران مطرح شد: سینمای دانش بنیان نیاز جدی امروز کشور است
- بررسی «زمانی برای کشتن» در خانه هنرمندان ایران؛ وقتی قانون ناکارآمد است، عدالتخواهی مطرح میشود
- «زمانی برای کشتن» در سینماتک خانه هنرمندان ایران
- در سینماتک خانه هنرمندان ایران مطرح شد؛ تعجب میکنم برخی در جامعه ما توصیه به لیبرالیسم میکنند!/ عدالت ترمیمی تمرین دموکراسی است
- «و عدالت برای همه» در سینماتک خانه هنرمندان ایران/ وکیل مدافعِ یک قاضی
- خانه فیلم طهران گشایش یافت
- در هوای آن مجنونِ عدالتخواه
- «جشنواره آنلاین فیلم کوتاه کشف استعداد» آغاز شد
- همسفر کوچههای عشق/ یادداشت جواد طوسی درباره خسرو سینایی
- انتقاد جواد طوسی از ساخت فیلم های سطحی و بزن برویی
- از پشت عینک دودی
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- در بیست و چهارمین دوره جشنواره؛ ۱۴ اثر از سینماگران ایرانی در داکا نمایش داده میشود
- از ۱۰ دیماه؛ «مرد خاموش» به سینماها میآید
- در منزلت فرودستی
- در ستایش سینمای بیچیز؛ همه چیز داشتن در عین بی چیزی
- آیین پایانی یازدهمین دوره انتخاب آثار برتر ادبیات نمایشی / گزارش تصویری
- شیرین یزدانبخش درگذشت
- افسانهای در حبس؛ سرنوشت «چریکه تارا»
- اقتباس بهمثابه ابزار فهم جامعه/ از روایت تراژیک تا روایت عاشقانه
- «دیدار بلوط»؛ بازگشتی به شکوه یک خاطره
- اشغال بهرام بیضایی وزمانه پس از جنگ ۱۲ روزه/به بهانه ۵ دی سالروز تولد بهرام بیضایی
- «سامی»؛ روایتی انسانی از جنگ بیپایان
- سینمای مستقل ایران را به رسمیت بشناسید
- گیشه سینما در دست کمدیها/ دو فیلم جدید اکران شدند
- اعلام بودجه فرهنگ و هنر در سال ۱۴۰۵
- مصوبهای برای حذف وزارت فرهنگ؛ مصوبه «سیاستهای صوت و تصویر فراگیر»؛ تعارض با جمهوریت
- «بابا پیکاسو»؛ در چنبره عواطف، حرمان و جداافتادگی
- «شمعی در باد»؛ جسورانهترین فیلم نیمه اول دهه هشتاد
- مهتاب ثروتی و مرجان اتفاقیان به «خاکستر خیال» پیوستند
- «جزیره آزاد»؛ خداوندگار خودخوانده جزیره آزاد
- جیمز کامرون: از سلطه هوش مصنوعی میگریزم/ «آوارتار۳» و شروع افتخارآمیز اکران
- بازیگر آمریکایی خودکشی کرد
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف





