
کارگردان مولف دانمارکی که با فیلم «خانه ای که جک ساخت» بعد از هفت سال به جشنواره کن بازگشته، در گفتوگو با سایت سینمایی «سینیوروپا» از واکنش تماشاگران به ساخته جدیدش حرف زده است. لارس فون تریه در اشاره به تماشاگرانی که سالن نمایش فیلم او را ترک کردهاند گفته بعید میداند به قدر کافی از فیلمش بیزار شده باشند. کارگردان دانمارکی همچنین تاکید کرده اگر یک روز قصد کشتن کسی را داشته باشد، آن شخص حتما یک «خبرنگار» خواهد بود.
فون تریه ۶۲ ساله بالاخره بعد از گذشت چند روز از نمایش فیلم جدیدش در بخش خارج از مسابقه جشنواره کن سکوتش را شکست. دوشنبه شب گذشته، نمایش «خانهای که جک ساخت» با واکنش تماشاگران خشمگین فیلم روبرو شد که بعد از تماشای صحنه تیراندازی شخصیت محوری به سر دو کودک، به نشانه اعتراض کاخ جشنواره را ترک کردند و هنگام خروج از سالن به فون تریه و ساخته جدیدش بد و بیراه گفتند. در پایان نمایش فیلم، تعداد تماشاگران حاضر در سالن به نصف رسیده بود.
فون تریه در فیلم جدیدش داستان یک قاتل سریالی را به تصویر کشیده که عمدتا زنان و کودکان را هدف جنایات بیرحمانهاش قرار میدهد. مت دیلن نقش «جک» شخصیت محوری این درام جنایی را ایفا کرده است. کارگردان دانمارکی در تازهترین مصاحبهاش گفته از واکنش تماشاگران به «خانهای که جک ساخت» بسیار راضی است و خیالش آسوده شده است.
فون تریه توضیح داد: «خیلی مهم است که همه آدم را دوست نداشته باشند، چون اگر غیر از این باشد شما شکست خوردهاید. اگرچه مطمئن نیستم به قدر کافی از فیلم بیزار شده باشند. اگر فیلمم زیادی محبوب شود، با این مسئله مشکل خواهم داشت. اما به گمانم تا اینجا میزان استقبال از فیلم درست و منطقی بوده است.»
کارگردان برنده جایزه نخل طلای کن (برای فیلم «رقصنده در تاریکی») شناختش از قاتلهای سریالی را سطحی توصیف کرد و در ادامه افزود: «شناخت من از روانیها چندان زیاد نیست. خودم هم تا به حال کسی را نکشتهام. ولی اگر قرار باشد یک روز مرتکب قتل کسی شوم، احتمالا طرف خبرنگار خواهد بود.»
فون تریه همچنین در اشاره به دوری چند سالهاش از جشنواره کن گفت در طول هفت سال گذشته، آدم به مراتب «متواضعتری» شده است و بخشی از این تحول درونی را ناشی از درمان اعتیادش به الکل عنوان کرد.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- فریاد، فضیلت است/ یادداشتی بر فیلم «داگویل» با نگاهی به پرفورمنس «ریتم صفر» مارینا آبراموویج
- وقتی غم، نفس زندگی را بند میآورد/ نگاهی به فیلم «ملانکولیا»
- بازتولید شهروندانی تودهوار/ «داگویل»؛ روایتی از شهری بی در و دیوار
- لارس فون تریه فصل سوم سریال «قلمرو» را میسازد
- سکانس طلایی/ عنصر جنایت
- از فیلمساز جنجالی دانمارک تجلیل میشود
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- آیین پایانی یازدهمین دوره انتخاب آثار برتر ادبیات نمایشی / گزارش تصویری
- شیرین یزدانبخش درگذشت
- افسانهای در حبس؛ سرنوشت «چریکه تارا»
- اقتباس بهمثابه ابزار فهم جامعه/ از روایت تراژیک تا روایت عاشقانه
- «دیدار بلوط»؛ بازگشتی به شکوه یک خاطره
- اشغال بهرام بیضایی وزمانه پس از جنگ ۱۲ روزه/به بهانه ۵ دی سالروز تولد بهرام بیضایی
- «سامی»؛ روایتی انسانی از جنگ بیپایان
- سینمای مستقل ایران را به رسمیت بشناسید
- گیشه سینما در دست کمدیها/ دو فیلم جدید اکران شدند
- اعلام بودجه فرهنگ و هنر در سال ۱۴۰۵
- مصوبهای برای حذف وزارت فرهنگ؛ مصوبه «سیاستهای صوت و تصویر فراگیر»؛ تعارض با جمهوریت
- «بابا پیکاسو»؛ در چنبره عواطف، حرمان و جداافتادگی
- «شمعی در باد»؛ جسورانهترین فیلم نیمه اول دهه هشتاد
- مهتاب ثروتی و مرجان اتفاقیان به «خاکستر خیال» پیوستند
- «جزیره آزاد»؛ خداوندگار خودخوانده جزیره آزاد
- جیمز کامرون: از سلطه هوش مصنوعی میگریزم/ «آوارتار۳» و شروع افتخارآمیز اکران
- بازیگر آمریکایی خودکشی کرد
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما





