«تلقین» (Inception) بدون تردید یکی از شاهکارهای کارنامه هنری «کریستوفر نولان» است. پروژهای سینمایی که این کارگردان مشهور به دلایلی ساخت آن را ۹ سال به تاخیر انداخت.
به گزارش سینماسینما به نقل از اسکرینرنت، به لطف ساخت فیلمهایی چون یادگاری (Memento)، میانستارهای (Interstellar)، دانکرک (Dunkirk) و سهگانه شوالیه تاریکی (Dark Knight)، نولان به عنوان یکی از کارگردانان برجسته دوره مدرن شناخته میشود. فیلم جدید وی با نام انگاشته(Tenet) اگر بتواند با عبور از سد کرونا اکران شود، نگین جدیدی روی تاج این کارگردان مطرح خواهد بود. با وجود داشتن چنین کارنامه پرباری، هنر نولان بیش از همه برای فیلم تلقین با بازی لئوناردو دیکاپریو تحسین شد. در این فیلم دیکاپریو در نقش دام کاب به رویای سوژههای موردنظر خود دستبرد زده و بدین ترتیب اسرار مهم و مورد نیاز سازمانهای جاسوسی و شرکتهای تجاری و چندملیتی را از آنها استخراج میکند.
فیلم تلقین یک ماجراجویی شگفتانگیز در دل حقیقت و لایههای متعدد توهم و خیال است. سکانس به یادماندنی خم شدن نود درجهای خیابان در این فیلم به یکی از صحنههای افسانهای سینما تبدیل شده و با گذشت یک دهه از اکران آن، طرفداران هنوز درباره معمای سکانس آخر مربوط به چرخیدن فرفره بحث میکنند.
ممکن است شوالیه تاریکی موفقترین فیلم نولان باشد اما بدون تردید ایده ناب تلقین یکی از شاخصهای مهم میراث سینمایی وی است. با این حال جالب است بدانید بین شکلگیری ایده اولیه این فیلم تا ساخت آن ۹ سال فاصله افتاد.
عجیب نیست اگر فیلمسازی چند سالی را صرف پیش بردن یک فیلمنامه و خط داستانی کند. نولان حدود ده سال قبل از ساخت چنین فیلمی روی پیشنویسهای اولیه آن کار کرده بود. تفاوت اصلی اینجاست که معمولا وقتی طرح کلی یک پروژه تعیین میشود، کار با فیلمنامهنویسی، انجام مراحل پیش تولید و انتخاب گروه بازیگری آغاز میشود؛ نولان طرح فیلم تلقین را در سال ۲۰۰۱ به کمپانی برادران وارنر ارائه داد اما بعدها اعتراف کرد برای به سرانجام رساندن چنین پروژه بزرگی آماده نیست و به کسب تجربه بیشتر نیاز دارد.
نولان خیلی زود متوجه شد برای ساختن درست فیلمی که عمدتا در ذهن انسان اتفاق میافتد، به بودجه بالایی نیاز است که آن زمان به عنوان کارگردانی که تازه در کار خود شکوفا شده بود، به آن دسترسی نداشت. بنابراین موقتا ایده تلقین را کنار گذاشت و در عوض ساخت فیلم ابرقهرمانی بتمن آغاز میکند (Batman Begins) را شروع کرد. تجربه کار با دیسی برای نولان دو فایده داشت؛ هم دانش و ابزار لازم برای ساخت فیلمهایی در مقیاس بزرگتر از آنچه پیشتر تجربه کرده بود را به دست آورد و هم شهرتی برای خود دست و پا کرد که راه را برای دستیابی به بودجه موردنیاز برای ساخت تلقین هموار میکرد. برخی از فیلمسازان همزمان روی چند پروژه کار میکنند بنابراین اگر کس دیگری بود شاید همزمان با فیلمبرداری شوالیه تاریکی، نوشتن فیلمنامه تلقین را آغاز میکرد اما نولان معمولا در هر زمان تنها روی یک پروژه تمرکز میکند.
افزایش اعتبار این کارگردان در عرصه سینما باعث شد پروژههای متعددی به وی پیشنهاد شود؛ پس از بتمن آغاز میکند درگیر ساخت پرستیژ با بازی هیو جکمن و کریستین بیل شد و پس از آن نیز پروژه شوالیه تاریکی را دست گرفت. تمام اینها بدان معنی بود که تلقین باید باز هم منتظر میماند. در نهایت پس از آن که چند فیلم پرفروش و یک فیلم ابرقهرمان موفق به کارنامه این کارگردان اضافه شد، نولان و کمپانی برادران وارنر سرانجام در سال ۲۰۰۹ کار روی پروژه تلقین را به طور جدی آغاز کردند. این فیلم یک سال بعد یعنی در سال ۲۰۱۰ روی پرده رفت.
شاید در نگاه اول ساختن تلقین در همان اوایل دهه ۲۰۰۰ ایده جالبی به نظر میرسید اما با نگاه به جلوههای بصری تماشایی، ریزهکاری و ظرافتهای به کار رفته در روایت داستان و تمهای علمی-تخیلی عمیق آن به راحتی میتوان تاثیر تجربهاندوزی و استفاده از بودجه بیشتر را در آن تشخیص داد. بدون تردید، فیلم تلقین اگر ۹ سال زودتر از موعد ساخته شده بود تا این اندازه موفق و تاثیرگذار نمیشد.
منبع: ایرنا
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- پس از هفت ماه؛ فیلمبرداری «اودیسه»ی نولان به پایان رسید
- یک سال پیش از اکران؛ بلیتهای آیمکس «اودیسه» از فردا فروخته میشود
- لوگان مارشال-گرین به «اودیسه» پیوست/ کاسمو جارویس از فیلم نولان جدا شد
- آیا «اودیسه»ی نولان موفقیت «اوپنهایمر» را تکرار خواهد کرد؟
- فیلمی با بودجه حدودی ۲۵۰ میلیون دلار؛ «اودیسه» نولان به نیمه راه رسید
- ترجمه اختصاصی سینماسینما/ فیلمِ بعدی نولان، اقتباسی از اودیسه است
- به خاطر نقش برجسته در صنعت سینما؛ کریستوفر نولان و همسرش، شوالیه و بانوی فرمانده شدند
- فیلمی که اطلاعاتش مخفی نگه داشته شده؛ لوپیتا نیونگو به فیلم کریستوفر نولان پیوست
- هانس زیمر: خلق موسیقی برای فیلم «بلیتز» و چالشهای نوای جنگ جهانی دوم
- بر اساس یک نظرسنجی؛ «اوپنهایمر» بهترین فیلم دهه ۲۰۲۰ شد
- به مناسبت دهمین سالگرد ساخت؛ «میان ستارهای» دوباره به سینماها بازمیگردد
- ژاپنیها سرانجام «اوپنهایمر» را تماشا کردند/ واکنشهای متفاوت
- برای خدمات ارزنده به صنعت سینما؛ کریستوفر نولان و اما توماس شوالیه میشوند
- معرفی برگزیدگان اسکار ۲۰۲۴/ «اوپنهایمر» بهترین فیلم شد
- تهیهکنندگان هم به «اوپنهایمر» رای دادند/ تجلیل از اسکورسیزی
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
آخرین ها
- «شمعی در باد»؛ جسورانهترین فیلم نیمه اول دهه هشتاد
- مهتاب ثروتی و مرجان اتفاقیان به «خاکستر خیال» پیوستند
- «جزیره آزاد»؛ خداوندگار خودخوانده جزیره آزاد
- جیمز کامرون: از سلطه هوش مصنوعی میگریزم/ «آوارتار۳» و شروع افتخارآمیز اکران
- بازیگر آمریکایی خودکشی کرد
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود






