گلشیفته فراهانی بازیگر ۳۲ ساله ایرانی گفت: « تبعید، مثل یک کودک مرده است که هرگز فراموش نمی شود. من هرگز متأسف نیستم: برای من افتخار است که این چیز عمیق و فوق العاده را در سن ۲۴ سالگی تجربه کردم. من کشورم را از دست دادم، اما دنیا را به دست آوردم.»
به گزارش سینماسینما،گلشیفته فراهانی، بازیگر ایرانی به زودی در نقش «آنا کارنینا » در پاریس به روی صحنه تئاتر می رود. خبرگزاری فرانسه به این منظور مصاحبه ای با وی انجام داده است.
این بازیگر ایرانی برای نخستین بار از هشت سال پیش که ایران را ترک کرد، در تئاتری در پاریس به ایفای نقش « آنا کارنینا » می پردازد، زن قهرمانی که به گفته خود گلشیفته، « مانند او » بهای سنگینی برای آزادی خود پرداخت.
این نمایش از ۱۲ مه تا ۱۲ ژوئن در سالن تئاتر « دو لا تامپت » ، نزدیک پاریس با کارگردانی گائتان واسار روی صحنه میرود. آنا کارنینا قهرمان تراژیک رمان لئو تولستوی، نویسنده نامدار روسی است.
گلشیفته با لبخند گفت : « بازی در این نمایش برای من بازگشت به ریشه های عمیقم است.»
گلشیفته فراهانی در سال ۲۰۰۸ با بازی در فیلم « مجموعه دروغها » ساخته ریدلی اسکات، در کنار لئوناردو دی کاپریو در سطح بینالمللی مطرح شد. او اولین بازیگر زن ایرانی بعد از انقلاب اسلامی است که توانست در یک فیلم هالیوودی ایفای نقش کند. گلشیفته پیش از بازی در این فیلم به همراه پدرش بهزاد فراهانی، بازیگر و کارگردان ایرانی به تئاتر و سینما مشغول بود.
شهرت بین المللی ناگهانی او پس از بازی در فیلم « مجموعه دروغ ها » خشم نظام جمهوری اسلامی را برانگیخت. وی که به خاطر نداشتن حجاب در این فیلم و بازی در کنار دی کاپریو مورد انتقاد قرار گرفت، ممنوع الخروج و گذرنامه اش توقیف شد، اما توانست از ایران خارج شود و تصمیم گرفت در تبعید زندگی کند.
گلشیفته فراهانی -۳۲ ساله- گفت: « تبعید، مثل یک کودک مرده است که هرگز فراموش نمی شود. من هرگز متأسف نیستم: برای من افتخار است که این چیز عمیق و فوق العاده را در سن ۲۴ سالگی تجربه کردم. من کشورم را از دست دادم، اما دنیا را به دست آوردم.»
فیلم های سینمایی زنجیره وار ادامه داشته ، اما تئاتر از صحنه هنرهای نمایشی محو شده بود.
مونولوگ های طولانی آناکارنینا، نزدیک بود او را فراری بدهد. پشتکار گائتان بود که مشکلات را برطرف کرد.
وی افزود: « نقش آنا بسیار سنگین و فوق العاده است و همه چیز را در بر می گیرد.»
گائتان واسار این بازیگر ایرانی را به صورت اتفاقی انتخاب نکرده است: اقتباس این نمایش از روی رمان تولستوی بر محوریت مسئله رهایی زنان قرار گرفته است که گلشیفته در ایران، نمادی از آن به شمار می رود.
این قهرمان داستان تولستوی، متأهل و مادر یک پسر شش ساله، پیش از آن که از قراردادهای اجتماعی سرپیچی کند، ابتدا با عشق خود برای یک افسر جوان می جنگد. گلشیفته می گوید: « آنا سازش نمی کند و حتی کار به جایی می رسد که تصمیم می گیرد خودسوزی کند. قدرت از افرادی مانند او می ترسد.»
گلشیفته گفت: « من همیشه دلم می خواهد (به کشورم) برگردم. اما همه آنچه که مانع بازگشت من می شود، آنجاست. گاهی فکر می کنم که در تبعید می میرم و ایرانی های مقیم پاریس مرا در گورستان « پر لاشز » پاریس دفن خواهند کرد.»
وی در مورد بازگشت به صحنه تئاتر گفت: « احساس می کنم که با تئاتر به ریشه های عمیق خود بازمی گردم. پدر من که کمی سوسیالیست و چپ گراست همیشه می گوید که ما در خدمت مردم هستیم و اینجا در این سالن نمایش همین اتفاق می افتد.»
این بازیگر ایرانی برای نخستین بار از هشت سال پیش که ایران را ترک کرد، در تئاتری در پاریس به ایفای نقش « آنا کارنینا » می پردازد، زن قهرمانی که به گفته خود گلشیفته، « مانند او » بهای سنگینی برای آزادی خود پرداخت.
این نمایش از ۱۲ مه تا ۱۲ ژوئن در سالن تئاتر « دو لا تامپت » ، نزدیک پاریس با کارگردانی گائتان واسار روی صحنه میرود. آنا کارنینا قهرمان تراژیک رمان لئو تولستوی، نویسنده نامدار روسی است.
گلشیفته با لبخند گفت : « بازی در این نمایش برای من بازگشت به ریشه های عمیقم است.»
گلشیفته فراهانی در سال ۲۰۰۸ با بازی در فیلم « مجموعه دروغها » ساخته ریدلی اسکات، در کنار لئوناردو دی کاپریو در سطح بینالمللی مطرح شد. او اولین بازیگر زن ایرانی بعد از انقلاب اسلامی است که توانست در یک فیلم هالیوودی ایفای نقش کند. گلشیفته پیش از بازی در این فیلم به همراه پدرش بهزاد فراهانی، بازیگر و کارگردان ایرانی به تئاتر و سینما مشغول بود.
شهرت بین المللی ناگهانی او پس از بازی در فیلم « مجموعه دروغ ها » خشم نظام جمهوری اسلامی را برانگیخت. وی که به خاطر نداشتن حجاب در این فیلم و بازی در کنار دی کاپریو مورد انتقاد قرار گرفت، ممنوع الخروج و گذرنامه اش توقیف شد، اما توانست از ایران خارج شود و تصمیم گرفت در تبعید زندگی کند.
گلشیفته فراهانی -۳۲ ساله- گفت: « تبعید، مثل یک کودک مرده است که هرگز فراموش نمی شود. من هرگز متأسف نیستم: برای من افتخار است که این چیز عمیق و فوق العاده را در سن ۲۴ سالگی تجربه کردم. من کشورم را از دست دادم، اما دنیا را به دست آوردم.»
فیلم های سینمایی زنجیره وار ادامه داشته ، اما تئاتر از صحنه هنرهای نمایشی محو شده بود.
مونولوگ های طولانی آناکارنینا، نزدیک بود او را فراری بدهد. پشتکار گائتان بود که مشکلات را برطرف کرد.
وی افزود: « نقش آنا بسیار سنگین و فوق العاده است و همه چیز را در بر می گیرد.»
گائتان واسار این بازیگر ایرانی را به صورت اتفاقی انتخاب نکرده است: اقتباس این نمایش از روی رمان تولستوی بر محوریت مسئله رهایی زنان قرار گرفته است که گلشیفته در ایران، نمادی از آن به شمار می رود.
این قهرمان داستان تولستوی، متأهل و مادر یک پسر شش ساله، پیش از آن که از قراردادهای اجتماعی سرپیچی کند، ابتدا با عشق خود برای یک افسر جوان می جنگد. گلشیفته می گوید: « آنا سازش نمی کند و حتی کار به جایی می رسد که تصمیم می گیرد خودسوزی کند. قدرت از افرادی مانند او می ترسد.»
گلشیفته گفت: « من همیشه دلم می خواهد (به کشورم) برگردم. اما همه آنچه که مانع بازگشت من می شود، آنجاست. گاهی فکر می کنم که در تبعید می میرم و ایرانی های مقیم پاریس مرا در گورستان « پر لاشز » پاریس دفن خواهند کرد.»
وی در مورد بازگشت به صحنه تئاتر گفت: « احساس می کنم که با تئاتر به ریشه های عمیق خود بازمی گردم. پدر من که کمی سوسیالیست و چپ گراست همیشه می گوید که ما در خدمت مردم هستیم و اینجا در این سالن نمایش همین اتفاق می افتد.»
منبع: تابناک
برچسبها: گلشیفته فراهانی
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- «آلفا»؛ فیلمی ناامیدکننده از دو زاویه
- سهم سینمای ایران از اکران در غرب؛ فقط فیلمهای زیرزمینی
- با دلایل اعلام نشده؛ پروژه دیزنی درباره ایران متوقف شد
- مهرداد فرید : مسئولان آستان قدس می گفتند که چرا ازخواهر گلشیفته استفاده کرده اید؟
- داوران جشنواره برلین معرفی شدند/ گلشیفته فراهانی در لیست
- تاریخ فراموش نمیکند، شما هم فراموش نکنید/ درباره گلشیفته فراهانی و کنایههای مجددش به اصغر فرهادی
- آیا اظهار نظر وزیر ارشاد درباره ریحانه پارسا و گشت ارشاد، مشکلات بقیه فیلمها را هم حل میکند؟
- خسرو معصومی: عملکرد شورای پروانه ساخت سلیقهای است
- ویدئویی از مصاحبه با بهزاد فراهانی برگرفته از تاریخ شفاهی موزه سینما
- دروغ گفتن یا دروغ نگفتن، مسئله تنها این نیست/ نگاهی به «جدایی نادر از سیمین»؛ به مناسبت دهمین سالِ اکرانش
- نغمه های عرب/ تصویری از یک جامعه رها شده و بیمسئولیت
- ماجرای عجیب خود آزاری مدیران تلویزیون
- پروژه جدید گلشیفته فراهانی/ ایفای نقش یک مهاجر سوری
- کوتاه درباره فیلم «نجات» ساخته سم هارگریو/ بازیهای رایانهای در سینما
- تریلر فیلم Extraction با بازی گلشیفته فراهانی منتشر شد + ویدئو
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- از استعفای اعتراضی جعفر پناهی تا تقابل با هیاتمدیره؛ پشت پرده اختلافات صنفی سینماگران
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی
- فیلم کوتاه «شامیر» نامزد بهترین فیلمبرداری جشنواره امریکایی شد
- درمان از نگاهی دیگر؛ وقتی سرطان، بازیگر صحنه زندگی میشود
- گاو خشمگین ۴۵ ساله شد
- «زیر درخت لور»؛ تصویری از انزوا و شکاف عاطفی
- «جستوجو در تنگنا»؛ انگار این همه چیزی باشد که از شهر و دیوارهایش به میراث بردهایم
- حمید طالقانی درگذشت
- فیلمـکنسرت «برندگان اسکار موسیقی» روی صحنه میرود
- معرفی برگزیدگان نوزدهمین جشنواره بینالمللی «سینماحقیقت»
- آکادمی داوری اعلام کرد؛ فهرست نامزدهای اولیه جوایز اسکار ۲۰۲۶/ نامزدی فیلمسازان ایرانی در دو بخش
- با رای منتقدان مجله IndieWire؛ آخرین ساخته جعفر پناهی در میان بهترینهای ۲۰۲۵
- شورای بازبینی فیلمهای سینمایی موافقت کرد؛ صدور پروانه نمایش برای پنج فیلم سینمایی
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- «پیکار با پیکر»؛ پیکری در پیکار
- «غریزه»؛ عشق پرشور نوجوانی، عبور از ممنوعهها
- رابطه ظرف و مظروف
- «محکوم»؛ آغازی برای پایان
- میراثِ کودکی
- بازیگر «پاریس تگزاس» در فیلم تازه نادر ساعیور
- اکران نسخه مرمت شده یکی از فیلمهای مهم داریوش مهرجویی
- این فیلم انعکاس واقعیتهای زندگی آدمهاست/ لیلا حاتمی: حواس کسی به «قاتل و وحشی» نیست
- «ارس، رود خروشان» روایت فاتحان شهرهای رفته بر باد است
- اکران و نقد نمایندهی کانادا در اسکار در سینما اندیشه
- نگاهی به مستند «زیر درخت لور»؛ بیانیهای هنری درباره شکلی از رنج جمعی
- «پیکار با پیکر»؛ وقتی که سخن هرودوت بهانه فیلم میشود
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- یک جایزه و دو تقدیر برای فیلمسازان ایرانی در جشنواره الیمپیای یونان





