بابک حمیدیان در نامه ای خطاب به ابراهیم داروغه زاده دبیر جشنواره فیلم فجر نسبت به داوری ها انتفاد کرد.
به گزارش سینماسینما، بابک حمیدیان، بازیگر سینمای ایران در یادداشتی نوشت: آقای دبیر جشنواره که هر سال انسان پیچیدهتری میشوید و هر سال فاصلهتان را از ما بیشتر میکنید، شما و جشنوارهتان سال قبل با ترس مطلق و البته غیرقانونی دو سیمرغ را برای بازیگر نقش اصلی زن این فستیوال در نظر گرفتید، اما هنوز جرأت پیدا نکردید تا نامهای بزرگ را کنار نامهای کوچک ما قضاوت نکرده و از این ستونهای بیرقیب تنها تحت عنوان یک عمر فعالیت هنری تقدیر کنید.
اعتمادآنلاین| بابک حمیدیان- جناب آقای دبیر جشنواره ۳۷، سلام و خسته نباشید. اینجانب بابک حمیدیان، شهروند ۲۰ ساله سینما، تئاتر و بعضاً بهخطا تلویزیون هستم. در این مجال کوتاه نیازی نمیبینم که از تنوع و تفاوت نقشهایم در سینمای حرفهای ایران حرفی به زبان بیاورم، اما در عین حال باید یادآوری کنم که در نسل خودم بدون شک یکی از منعطفترین، پرتنوعترین و پردغدغهترینها هستم و با ادعای کامل از «به وقت شام» تا «مسخرهباز» را قابل تدریس میدانم که البته لذت آن را با کسی تقسیم نخواهم کرد. بماند نامهایی که در رکابشان بودم، از کیانوش عیاری تا عبدالرضا کاهانی بگیرید تا احمدرضا درویش، رخشان بنیاعتماد و نخبگان دیگر. و بماند که شبهروشنفکران و قاضیان غیرحرفهای سینما چگونه من را به وصل بودن به ایدئولوژیهای خاص متهم کردند. نسل من یاد گرفته در این روزگار کج، ناصادق و ویران چگونه دوام بیاورد.
آقای دبیر، متاسفم برای هیأت داوران شما در جشنواره ۳۵ که اسم بزرگ و باشکوه بانو ثریا قاسمی را با عنوان کوچک نقش مکمل زن آغشته کرد. متأسفم برای هیأت داوران شما در جشنواره ۳۶ که اسم بزرگ و باشکوه جمشیدخان هاشمپور را با عنوان کوچک نقش مکمل مرد آغشته کرد. و متأسفم برای هیأت داوران شما در جشنواره ۳۷ که باز هم برای خلاصی خود از قضاوت حرفهای، اسم بزرگ و باشکوه عالیجناب علی نصیریان را با عنوان کوچک نقش مکمل مرد آغشته کرد.
آقای دبیر جشنواره که هر سال انسان پیچیدهتری میشوید و هر سال فاصلهتان را از ما بیشتر میکنید، شما و جشنوارهتان سال قبل با ترس مطلق و البته غیرقانونی دو سیمرغ را برای بازیگر نقش اصلی زن این فستیوال در نظر گرفتید، اما هنوز جرأت پیدا نکردید تا نامهای بزرگ را کنار نامهای کوچک ما قضاوت نکرده و از این ستونهای بیرقیب تنها تحت عنوان یک عمر فعالیت هنری تقدیر کنید.
آقای دبیر، پیشنهاد میکنم که ما، نامهای کوچک سینما، فرش زیر پای پیشکسوتان مهجورمانده سینما شویم و مثلا یک «مدرسه پیرمردها»ی ۲ بسازیم تا هم برایمان خاطرهبازی شود و هم از خجالت قافله بزرگان موسپید و بینیاز سینمای ایران درآییم و یا هزار پیشنهاد دیگر برای دعوت از این بزرگان در فیلمهای سال جدید. اینگونه شاید هیأت داوران شما، بیش از این متحمل سختی قضاوت نشوند! من و ما، باز هم خواهیم جنگید. نگران نباشید.
این جشنواره سالهاست که در حوزه تخصصی من یعنی بازیگری همواره نوک بینی خود را نگاه میکند و هرگز روند حرفهای و رشد یک بازیگر را در طول سال و سالیان بررسی نمیکند و به خاطر همین ویژگی همواره قابل پیشبینی و پیشگویی است. میدانم امسال تمام شما تنلرزه دارید که موجب خوشحالی علی نصیریان شوید اما دریغ از این کوه هشتادوسه ساله که وقتی قدم برمیدارد ردی از طلا از خود بر جای میگذارد. آقای نصیریان عزیز، من اگر امروز هم از بازیگری در سینما خداحافظی کنم رد نفس شما روی صورتم باقی خواهد ماند.
منبع: اعتمادآنلاین
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- ای مرگ بیا که زندگی کشت مرا؛ سریال «ازازیل» و آغازی بر یک پایان
- چهل سال غریب/ نگاهی به فیلم «غریب»
- متن قربانی اجرا/ نگاهی به فیلم «غریب»
- فرصت از دست رفته/ نگاهی به فیلم «مغز استخوان»
- «مغز استخوان»؛ فاقد هسته مرکزی دراماتیک
- «خاتون» و زنده کردن حس وطن پرستی
- بهروز شعیبی: «روز بلوا» در کارگردانی و روایت قصه، تجربهای متفاوت برایم بود
- حامد بهداد و لیلا حاتمی در فیلم سینمایی «پیر پسر» بازی میکنند
- شاهرخ فروتنیان و بابک حمیدیان در سریال «خاتون» بازی میکنند
- راز نهفته، نگفته باقی ماند!/ نگاهی به فیلم «چ»
- برترین بازیگر مرد سال ۹۸ (۴)/ بابک حمیدیان، علی شادمان
- از پوستر روز بلوا رونمایی شد
- «پیر پسر» به تهیهکنندگی بابک حمیدیان و دو فیلم دیگر پروانه ساخت گرفتند
- به بهانه اکران عمومی «مسخرهباز»/ بابک حمیدیان، نابغه مطرود!
- «مغز استخوان» با بهروز شعیبی و بابک حمیدیان کلید خورد
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی
