سینماسینما، علیاشرفی
فیلم «همه چیز، همه جا، به یکباره» (Everything Everywhere All at Once) فیلم آمریکایی، ساخته دانیل کوآن و دانیل شاینرت در ژانر کمدی-درام است. این فیلم دومین ساخته این دو کارگردان است که در اسکار ۲۰۲۳ موفقیتهایی از جمله بهترین کارگردانی، بهترین فیلمنامه غیراقتباسی را برایشان به ارمغان آورد.
داستان فیلم دربارهٔ یک زن چینی – آمریکایی به نام اِوِلین وانگ است که توسط خدمات درآمد داخلی حسابرسی میشود و متوجه میشود که باید با نسخههای جهان موازی خود ارتباط برقرار کند تا در برابر یک موجود قدرتمند از تخریب چندجهانی جلوگیری کند.
فیلم از همان ابتدا در فضایی کاملاً شلوغ از خانهای بههمریخته آغاز میشود. استفاده از نمای بزرگ (لانگ شات) جزئیاتی از این بههمریختگی را به ما نشان نمیدهد؛ اما در همان نمای اول فضای آشفته فیلمنامه و شخصیتها مشخص میشود. روایت خانوادهای با یک شغل خانوادگی، درگیری خانواده با کسبوکار، مشکلات مالیاتی و مشکل گرایش جنسی فرزند خانواده در ابتدا، روایتی که نوید یک داستان ساده و تکبعدی را به مخاطب میدهد، اما در همان نمای اول کارگردان نشان میدهد موضوع آنقدر هم که فکر میکنیم ساده و تکبعدی نیست. تدوین پیچیده و دکوپاژهای عجیب ما را به سمت داستانی، ورای آن چیزی که دیده میشود میبرد. غیر از روایت ساده ابتدای داستان، ساختار فیلم به سمت جهانهای موازی میرود و تدوین به بهترین نحو آن را نشان میدهد.
جهانهای موازی این فیلم با جهانهای موازی دیگر تفاوتهایی دارد که میتوان از دیدگاه نظریههای فلسفی به آن پرداخت. جهانهای موازی در فیلمهای پیش از این فیلم، علاوه بر حضور مستقل خود، حضوری ضمنی در کنار جهان دیگر و حضوری در ارتباط مستقیم با جهان اصلی را داشتند؛ در بیشتر فیلمهای قبلی هر جهان وجود مستقل داشت و ارتباطی شفاف یا پنهانی با جهان اصلی داشتند؛ اما در این فیلم رابطه مابین جهانها فقط تصویر گذراست که فاصله بسیار دوری از هم دارند و بر هم کنش ندارند. به بیان دیگر اگر جهان موازی فیلمهای علمی–تخیلی دیگر را دال در نظر بگیریم هر کدام مدلولی را نمایندگی میکردند و در جهان خود حضور مستقل داشتند. مدلول معنی حقیقی آن جهان بود که نشانههای آن ما را به سمت مشخصات جدید رهنمود میکرد. اما در این فیلم جهانهای دیگر هیچ حضور مستقلی از خود ندارند و به شکلی گذرا با استفاده از مچ کاتهای سریع مخاطب را نه درگیر میکند، و نه نشانهای به او میدهد. در هم تنیدگی این جهانها با توجه به نداشتن شخصیت مستقل آنقدر زیاد میشود که مخاطب خود را در هزارتوی این جهان گم میکند؛ این گمگشتگی با استفاده از تکنیک مچ کات بیش از پیش میشود. تدوین در این فیلم به بهترین شکل مفهوم فیلم را میرساند و کمکدهنده دکوپاژ عجیب آن است.
در واقع جهانهای موازی این فیلم ابژههایی یا نشانههایی بدون مفهوم هستند و حقیقتی را به دنبال ندارند همانطور که در فلسفه پستمدرن اشاره میشود: هر ابژهای به طرز علاجناپذیر و پویا پیچیده است. پستمدرنها اشاره دارند که پیچیدگی پدیدهها تمامنشدنی نیست، بلکه زاینده، یعنی قابل رشد است. در تفکر پستمدرن حقیقت به دنبال نشانه نمیآید به عبارتی دال، نماینده حضوری مدلول نیست و زنجیرهای از دالها بر جهان حاکم است و هر دال یک نشانه بدون حقیقت و مفهوم مستقل است. حقیقت آنقدر پنهان شده که قابل شناسایی نیست.
ساختار این فیلم هم به همین ترتیب است. نشانههایی که بدون هیچ مدلول پنهانی در پس هم میآیند و قابلاعتماد و اعتنا نیستند؛ جهانهای موازی این فیلم ما را در سرگردانی واقعی یا غیرواقعی بودن آن رها نمیکند، بلکه خود گویا است که تمامی آنها غیرواقعی و گذرا هستند؛ هرچه بیشتر هم به سمت انتهای فیلم میرویم این جهانها در زمانهای کوتاهتری نابود میشوند.
برای مثال تبدیل به سنگ شدن کاراکترها، عروسک شدن، بوزینه شدن و… مفاهیمی بیمفهوم است که مخاطب را فقط در زنجیره دالها گم میکند. البته نباید از این نکته گذشت که در استفاده از آنان کوتاهیها و اشتباهاتی رخ داده است و منظور جذب مخاطب به شدت لحاظ شده، اما در کل قابل قبول است.
این فیلم حتی به تفکرات ساختارگرایان هم اشاره دارد؛ زیرا با استفاده از مچ کات هر تصویری ساختار و بنمایه تصویر بعدی است و اشاره به این فلسفه نیاز به تدوینی این چنینی دارد. استفاده از کاتهای مچ شده و پنهای شلاقی. برای مثال در اواسط فیلم (حدود دقیقه ۹۰) یک مبارزه مابین شخصیت اول و دختر او رخ میدهد که تمام تکنیکها و کاتها، بر اساس صحنه قبلی پیریزی میشود و میبینیم تدوین به چه شکل به ساختارگرایی رسیده و گذرا بودن تمام تصویرها را به ما نشان میدهد. این سرعت کات و اکشنها و حرکتهایی که به صحنه بعدی منجر میشود ما را به سمت فلسفهای که کارگردان سعی در بازگویی آن دارد میبرد.
شخصیت اصلی که یک زن است نقش یک ناجی را برای خاتمه به این جهانهای بیمعنا دارد، در طول روند داستان نیز اشاره به تهی بودن جهان مدرن دارد و انتقاد خود را از جهان مدرن میکند. مانند از بین رفتن محبت، خانواده، رابطههای منزوی و تنهایی مفرط. ناجی در انتها موفق به بازسازی این مفاهیم میشود که این خود تأییدی بر نظریات فلسفی پستمدرن است. در واقع کارگردان بهنوعی پستمدرن را تأیید میکند و راه نجات جهان میداند. پستمدرنی که به دنبال کشف حقیقت کلاسیک نیست، بلکه به دنبال زنجیرهای از نشانهها میگردد.
در انتها باید متذکر شد این اثر قابلیت یک اثر فاخر را با دید زیباییشناسی ایده آلیسم گذشته ندارد، اما در بحث زیباییشناسی پستمدرنیسم حرفهایی میتواند بزند.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- تاریخ اکران فیلم جدید کارگردانان «همهچیز همهجا به یکباره» مشخص شد/ جزئیات در دسترس نیست!
- بازی با سایهها/ نگاهی به فیلم «روزهای عالی»
- «اوپنهایمر»، ضد جنگ نیست؟!
- برگزیدگان اسکار معرفی شدند/ درخشش «همه چیز همه جا به یکباره»
- پایان رایگیری اسکار ۲۰۲۳
- «همه جا همه چیز یکباره» جوایز اسپریت را هم درو کرد
- گام بلند «همه چیز همه جا به یکباره» به سمت موفقیت در اسکار/ برگزیدگان انجمن کارگردانان آمریکا معرفی شدند
- آکادمی اسکار درباره نامزدی مشکوک تصمیم گرفت
- برندگان انجمن ملی منتقدان آمریکا؛ یک پیروزی نادر/ تاد فیلد با «تار» هت تریک کرد
- معرفی نامزدهای اولیه جوایز بفتا ۲۰۲۳/ پیشتازی «در جبهه غرب خبری نیست»
- منتقدان لسآنجلس فیلم برگزیده سال را انتخاب کردند
- ۱۰ فیلم برتر سال به انتخاب موسسه فیلم آمریکا
پربازدیدترین ها
- محمد رسولاف با «دانه انجیر مقدس» به کن باز میگردد
- کارگردان کانادایی که عاشق فرهنگ ایران شد/ ماتیو رانکین: از سینمای ایران تاثیر گرفتهام
- تحلیل رسانههای فرانسوی از حضور فیلم رسولاف در بخش مسابقه کن/ یک انتخاب سیاسی
- فیلم ترنس مالیک به جشنواره کن نرسید/ لیلا حاتمی با مریم مجدلیه به ونیز میرود؟
- سینماسینما/ گفتوگو با کن لوچ درباره «بلوط پیر» و دیگر چیزها/ امید، فعالیتی سیاسی است
آخرین ها
- معرفی همراه اول بهعنوان کارفرمای برتر سلامتمحور
- «در سایه سرو» از جشنواره ایتالیایی جایزه گرفت
- فیلم ایرانی نامزد قدیمیترین جایزه سینمایی اروپا شد
- کیوسکهای دیجیتال نخستین اپراتور سلامت کشور رونمایی و نصب شد
- تحلیل رسانههای فرانسوی از حضور فیلم رسولاف در بخش مسابقه کن/ یک انتخاب سیاسی
- فیلمهای «رکوردزن» و زنگ خطر برای آینده این سینمای محترم!
- «هواخوری» روی صحنه میرود
- تمدید مهلت شرکت در جشنواره «خیمه شب بازی»
- سینماسینما/ گفتوگو با کن لوچ درباره «بلوط پیر» و دیگر چیزها/ امید، فعالیتی سیاسی است
- نسخه ویژه نابینایان «همسر» با صدای مسعود فروتن منتشر میشود
- نمایش «شیرین» کیارستمی در جادوی سینما بنیاد حریری
- آغاز ثبتنام دهمین دوره کارآموزی همراه اول
- تتلو در دادگاه: عذرخواهی میکنم
- مستانه مهاجر داور جشنواره الجزایر شد
- فیلم ترنس مالیک به جشنواره کن نرسید/ لیلا حاتمی با مریم مجدلیه به ونیز میرود؟
- «آقای قاضی» به شبکه دو میآید
- واکنشها به گفتگوی عضو هیئت مدیره نماوا/ شورای صیانت خانه سینمای ایران بررسی میکند
- محمد رسولاف با «دانه انجیر مقدس» به کن باز میگردد
- بستههای همراه اول ویژه حج ۱۴۰۳ اعلام شد
- چرا «سرزمین مادری» فعلا متوقف است؟
- اکران «همسایه شما، زهره» در هنر و تجربه/ پوستر فیلم رونمایی شد
- کمال تبریزی به دبیری جشنواره فیلم اقوام ایرانی نرسید
- معرفی نامزدهای دومین جشنواره «عروسکخونه»
- «ایستاده با گرگ» نامزد دریافت جایزه از جشنواره دهلی نو شد
- کیلین مورفی، بهترین بازیگر مرد آکادمی فیلم و تلویزیون ایرلند/ پیروزی «اوپنهایمر» کامل شد
- شمشیرها برق میزنند/ نگاهی به فیلم «شوگان»
- اردیبهشتِ تئاتر شهرزاد با سه نمایش
- مستندی از «حمید سهیلی» در موزه سینما نمایش داده میشود
- انتشار پوستر «آن دو» با تصویری از لحظه شهادت کاراکتر اصلی
- دبیر هفتمین دوره جایزه پژوهش سال سینمای ایران منصوب شد