پایگاه خبری تحلیلی سینماسینما

دبیر اجرایی جشنواره بین المللی فیلم کن در مصاحبه‌ای درباره سیاست انتخاب فیلم‌های بخش رقابتی‌، حضور حداقلی کارگردانان زن در جشنواره امسال‌، ممنوع نبودن سلفی و… توضیح داد.

به گزارش سینماسینما، «تیری فرمائو» دبیر باسابقه جشنواره بین‌المللی فیلم کن در مصاحبه‌ای درباره ابعاد گوناگون شصت‌ونهمین دوره از این رویداد سینمایی توضیح داد.

**امسال ۱۸۶۹ فیلم از سراسر جهان متقاضی حضور در جشنواره کن بودند اما تنها چهار کارگردان برای اولین بار به بخش رقابتی آمده‌اند؛ پاسخ شما به کسانی که معتقدند در بخش رقابتی کن همواره نام‌های تکراری حضور دارند چیست؟

همیشه از کارگردانان یکسانی دعوت نمی‌کنیم. درست است امسال برادران «داردن» و «کن لوچ» به جشنواره بازگشته‌اند اما اولین باری است که «آلن گیرادی» در بخش رقابتی فیلم دارد و «نیکل گارسیا» و حتی «خاویر دولان» نیز همیشه پای ثابت کن نبوده‌اند. این دومین‌باری است که «دولان» به بخش رقابتی آمده و ما تازه واردهایی از برزیل، رمانی و آلمان را نیز در فهرست رقابتی امسال داریم.

درعین حال، کن،‌ کن است نمی‌توان انتظار داشت موزه لوور آثار قدیمی خود را بردارد تا کلکسیون جدید ایجاد کند. مثل این است که بگوئیم بیائید از شر«مونالیزا» خلاص شویم که در این صورت موزه «لوور» وجود نخواهد داشت. جشنواره کن به کارگردانان بزرگ و مولف اختصاص دارد. زمانی «فلینی» «آنتونیونی» و «برگمن» و بعد از آن در دهه ۱۹۷۰ «تارکوفسکی» بودند، امروز کارگردانان مولف هستند که مرتبا به جشنواره دعوت می‌شوند.

در جام جهانی راگی بهترین بازیکنان را وارد زمین مسابقه می‌کنند. ما نیز در جشنواره کن که جام جهانی سینماست بهترین فیلم‌ها را انتخاب می‌کنیم. اگر برای تماشای المپیک بروم، می‌خواهم مسابقه «یوسین بولت» را تماشا کنم نه کسی که هر یکشنبه با سگش برای دویدن بیرون می‌رود. همه ۱۸۶۹ فیلمی که به جشنواره ارسال شده بود با عشق عمیق به سینما ساخته شده‌اند اما مجبورم انتخاب کنم و نمی‌توان برای احیای بخش رقابتی فیلم‌های درجه B انتخاب شود.

**چرا در جشنواره امسال برخی فیلم‌های مطرح چون «ناکتوراما» ساخته «برنارد بونلو» و «اسنودن» ساخته جدید «الیور استون» حضور ندارند؟

تنها درباره فیلم‌هایی صحبت می‌کنم که جشنواره انتخاب کرده است. فیلم «اسنودن» را دیده‌ام و فیلم واقعا خوبی است و به طرز فوق‌العاده‌ای تکمیل کننده مستند «سیتیزن فور» است. تمایل داشتیم، این فیلم در کن حضور داشته باشد اما تهیه کنندگان این فیلم برای اسکار هدف‌گذاری کرده‌اند و بر این اساس نمایش در کن برای فیلم خیلی زود بود، این یک استراتژی متفاوت است اما به آن احترام می‌گذارم.

یک سوال همیشگی این است که چرا امسال هم کارگردانان زن در بخش رقابتی جشنواره حضور حداقلی دارند؟

از میان ۴۹ فیلمساز‌، ۹ سینماگر زن هستند که ۲۰ درصد از فیلم‌ها را به خود اختصاص می‌دهند. چند درصد از فیلمسازان جهان را زنان تشکیل می‌دهند؟ براساس جدیدترین گزارش تنها ۷ درصد. چهار سال است که در جشنواره کن این موضوع را مطرح می‌کنم اما آنچه در جشنواره می‌بینیم پیامد است،‌ نه علت. در مدارس فیلمسازی‌، دانشگاه‌ها و کمپانی‌های تولید فیلم نیاز به کار بیشتری برای توجه به زنان است و ‌آن موقع نتایج آن را خواهیم دید.

**یکی از خبرنگاران در نشست خبری پیرامون حضور نه چندان پررنگ فیلم‌هایی از خاورمیانه در جشنواره امسال پرسش کرد، چرا این گونه است؟

امسال فیلم‌های زیادی از دنیای عرب متقاضی حضور در جشنواره نبودند اما کیفیت آنها بالا بود و با توجه به این که فیلم‌های چندان زیادی از این منطقه نیست اما خاورمیانه حضور قدرتمندی در جشنواره امسال دارد. امسال فیلم‌هایی از مصر(برخورد)، فلسطین(امور شخصی) و اسرائیل (آنسوی کوه‌ها وتپه‌ها) را داریم، در این بخش از جهان تغییراتی در حال روی دادن است.

**برخی جشنواره‌های سینمایی چون «تورنتو» و «ترایبکا» سریال‌های تلویزیونی را به جشنواره می‌آورند آیا کن چنین تصمیم ندارد؟

نه‌، تلویزیون در حال گذر از دوره‌ای بسیار درخشان است و شاهد سریال‌های با کیفیت فراوانی از لحاظ بازیگری و میزانسن هستیم اما آنها همچنان تلویزیون باقی می‌مانند، در کن تمرکز ما روی سینماست. سینما اولین مدیومی بود که از تصاویر متحرک استفاده کرد و پس از آن تلویزیون و اینترنت روی کار آمدند. ما بزرگترین جشنواره سینمایی در دنیا هستیم و در اینجا می‌خواهیم روی سینما تمرکز کنیم. این هفته جشنواره‌ای تحت عنوان «Series Mania» در پاریس آغاز می شود و علاقه‌مندان برای تماشای سریال‌های درجه یک به آنجا مراجعه کنند، اما ما می‌خواهیم روی سینما تمرکز کنیم. در حاشیه جشنواره می‌توانیم یک یا دو چیز را به نمایش بگذاریم اما وقتی می‌توانیم یک فیلم نمایش دهیم چرا باید سریال‌های تلویزیونی نمایش دهیم.

آیا دوباره گرفتن عکس سلفی روی فرش قرمز ممنوع است؟

من هیچگاه سلفی را ممنوع نکردم و چنین قدرتی ندارم. من یک پلیس نیستم. فقط گفتم، فکر می‌کنیم گرفتن سلفی احمقانه است اما خودم را تنها دیدم. هیچ کس از من حمایت نکرد و هیچ رسانه‌ای با من موافق نبود. تنها «آلمادوار» و «کن لوچ» با من موافق بودند و گفتند: “حق باتوست. این کار احمقانه، زشت ونوعی وحشی گری معاصر است”. چند خبرنگار نیز با من موافق بودند و جشنواره کن را رویدادی درجه یک و برازنده می‌دانستند. سلفی واقعا خیلی شیک و برازنده نیست. اینکه ستاره خودت باشی چه معنایی دارد؟

**سال گذشته درباره اظهار نظر افراد درباره فیلم‌ها در توئیتر انتقاد کردید. نظر شما در این باره چیست؟

من از توئیتر انتقاد نکردم. گفتم تفاوت فراوانی میان یک مقاله نوشتاری و یک توئیت ۸۰ کاراکتری وجود دارد. من با عشق و یادگرفتن از سینما، تماشای فیلم و خواندن درباره سینما بزرگ شدم. خداروشکر افرادی چون «آندره بازن»، «فرانسوا تروفو» ،«سرگی دانی»، «راجر تیلور» و «برتنارد تاورینه» بودند که درباره سینما می‌نوشتند و از آنها لذت می‌بردم. در عین حال عاشق خواندن یادداشت‌های «سلزنیک» و همچنین خاطرات «الیا کازان» و «برگمن» بودم. توئیت چیزی فوری و گذراست و چنین عمقی ندارد.

شصت‌ونهمین جشنواره فیلم کن از تاریخ ۱۱ می (۲۲ اردیبهشت) با حضور «جورج میلر»، کارگردان استرالیایی فیلم «مکس دیوانه: جاده خشم» در راس هیات داوران رقابتی و با نمایش فیلم «کافه سوسایتی» جدیدترین اثر «وودی آلن» آغاز به کار خواهد کرد و تا ۲۲ می (دوم خرداد) ادامه خواهد داشت.