پایگاه خبری تحلیلی سینماسینما

رییس انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران در پی حواشی بوجود آمده برای فیلم «لامینور» داریوش مهرجویی و حذف آن از اکران نوروزی با وجود داشتن پروانه نمایش متنی را منتشر کرد.
به گزارش سینما سینما ،‌جعفر گودرزی در این متن که نوشته است : “آن طور که من متوجه شده و در جریان قرار گرفته ام، مشکل فیلم “لامینور” اصلاح و حذف چند پلان و تک خوانی زن فیلم است.
اما مساله اساسی تر اینکه فیلم “لامینور” آخرین ساخته استاد داریوش مهرجویی علی رغم داشتن پروانه نمایش باز هم مورد بازبینی برای صدور پروانه نمایش مجدد قرار گرفته و به مشکل جدیدی برخورده که این اتفاق در نوع خودش جالب و نوبر است.
متاسفانه مشکل اساسی این است که سینمای ما و خصوصا مسوولانش از گفتگو و دیالوگ که از ارکان سینماست به شدت دورند و حتی راه و رسم گفتگو و دیالوگ را هم نمی دانند و برای همین در هر مساله ای سینما را وارد بحران تازه ای می کنند و بعد کاسه چه کنم، چه کنم دستشان می گیرند و فقط نظاره گر می شوند.
مسوولان سینمایی ،اگر فیلم “لامینور” علی رغم داشتن پروانه نمایش ،به نظرتان مشکلی دارد چرا در یک جلسه و محفل درست و صمیمانه با فیلمساز و تهیه کننده اش نخواستید به یک تعامل و راهکار درست برسید!؟چرا حکم صادر کردن که ساده ترین کار است را انتخاب کردید؟
چرا نمی خواهید بپذیرید که سینما محکمه نیست و شما هم قاضی نیستید.
فیلمسازی چون مهرجویی که اعتبار سینمای ماست ؛چه قبولش داشته باشید چه نداشته باشید گوهری برای سینمای ایران است و همین که در این سینما نفس بکشد،نفس های سینما کمتر به شماره می افتد و از حضور و قطعا سینما از تنفس ایشان جان می‌گیرد.احترام به شان ،جایگاه،حریم،حرمت و منزلت ایشان احترام به ذات سینماست.شما وقتی با مهرجویی ها که پشتوانه سینماست نمی دانید(و شاید نمی خواهید) چگونه رفتار کنید وای به حال دیگر اهالی سینما.سینمای ما با در نظر نگرفتن همین پشتوانه هاست که هماره درگیر بحران های متعدد و گاه لاینحل است.
یادتان باشد بحران در هیچ دوره ای سینماگران ما نبوده اند ،بلکه مسوولان سینما بوده اند چرا که همواره با سینما به عنوان یک فرزند ناخواسته رفتار کرده اند و با این نگاه تلکلیف سینماگران و هنرمندان هم کاملا مشخص است.
بحران مدیریت مساله مهم و حیاتی است که روح و جان و جسم سینمای ما را ذره ذره نابود کرده و می کند.
اظهار نظرهای سلیقه ای و غیرکارشناسانه و مدیریت نکردن فضا و شرایط توسط مسوولان سینمایی بلای جان سینمای نحیف ما شده است.
امروزه سینمای جهان در حال تغییرات اساسی است و هر روز مرزهای نویی را در می نوردد اما مسوولان سینمایی ما هنوز حتی راه و رسم گفتگو و برخورد با یک فیلمساز پیشکسوت را بلد نیستند چه برسد به نقشه راه برای سینما و برون رفت از بحران ها.
دیگر دارد کارد به استخوان هنرمندان می رسد و بی تدبیری مسوولان شده است بلای جان سینمایمان.
و باید گفت مسوولان سینمایی تا زمانی که اصول کارشان بر پایه همدلی و برداشتن موانع از جلوی پای سینماگران نباشد هر روز بحران تازه ای فرا روی سینما و سینماگران قرار می‌گیرد و اگر مبنا را بر تفرقه و حذف و جرح و تعدیل و عدم گفتگو و شفاف سازی بنا نهاده باشند باید به زودی همه مان در مراسم ختم سینما شرکت کنیم.
مسوولان محترم سینمای ایران؛هنرمندان در بلاتکلیفی و سردرگمی شما در مدیریت سینما دارند دست و پا می زنند و بی پناه مانده اند.
با این نوع مدیریت فضای سینما پر شده از عدم امنیت،بلاتکلیفی ،سوتفاهم و زیرسوال بردن یکدیگر.
با این‌نوع مدیریت، «امید » و امید دادن ،یک دروغ بزرگ است که فقط به درد توصیه کردن به دیگران می خورد.
صد افسوس که سینمای ما همواره قربانی عدم مدیریت و نداشتن یک چشم انداز و نقشه راه درست بوده و به مسلخ برده شده است.»