سینماسینما، آنا اسبکیان*
«بهارستان، خانه ملت» بر پایه مستندات تصویری و اسناد تاریخی است و محوریت موضوع همانطور که از اسم آن پیداست، مجلس بهارستان در طول تاریخ مشخصی از دوران قاجار و رویدادهای تاریخی مشروطه تا زمان حال است.
بابک بهداد، کارگردان و محقق اثر، با حجم بسیار بالایی از تحقیق و پژوهش مواجه بوده و برای اینکه از اکثر آنها صرفنظر نکند، ریتم خاص خودش را انتخاب کرده که بتواند در زمان استاندارد یک مستند بلند تمام دریافتهای پژوهشی را به تصویر بکشد. انتخاب عکسها اتفاق بسیار خوب این فیلم است. ظاهرا اکثر این عکسها تابهحال جایی دیده نشده است. اما بخش تاریخی که روایت میشود، روایتی ناآشنا نیست و پایه این اطلاعات همانند همانی است که در کتب تاریخی درسی در مدارس تدریس میشود. کار رنگآمیزی عکسها از جذابیتهای تصویری این فیلم است. اما ریتم روایت در جاهایی از حد و حوصله خارج میشود و روایت خطی به این اثر جذاب خدشه کوچکی وارد می کند. کیفیت فیلمهای ارائهشده در اثر خوب است و شاید در بهترین حالت ممکن ترمیم و ارائه شده است. روایتهای شخصی از یادداشتهای افراد تاریخی که تاریخنوشتههای مهجور دفترچههای ثبت وقایع روزانه محسوب میشوند، از بخشهای جذاب این روایت تاریخی است. مثلا خاطرات ملیجک و صداگذاری روی صدای افراد و شخصیتها هم بهخوبی انجام شده است. اینکه بیننده از زاویه دید افراد مختلف روایتی تاریخی را شاهد و شنونده است، نقطه مثبتی برای این اثر محسوب می شود. بابک بهداد آنچنانکه در تیتراژ شاهد هستیم، بدون دخیل کردن سلیقهای خاص، از کتب تاریخی نوشتهشده به دست افرادی با سلایق و جناحبندیهای مختلف استفاده کرده و تنوع دید آنها را دستمایه بازگو کردن وقایع و حقایق کرده است. از بت سازی از شخصیتهای تاریخی پرهیز کرده و همینطور از نفرت پراکنی نسبت به هر یک از رجل سیاسی یا مذهبی. خصایص یک مستند را به واقع رعایت کرده است. اگر در روایت خود از پویانمایی استفاده میکرد، بر جذابیت این اثر میافزود. این اثر بهذات به دلیل دوره مشروطه و فراز و نشیب اتفاقات فرهنگی و هنری و سیاسیاش جذاب است و موفقیت هر راوی در فرم روایت او میتواند باشد. بخشهایی که در فیلم از استوری برد یک واقعه تاریخی مثل ترور یکی از رجل سیاسی استفاده شده، همان فرم روایت است که اگر با کمی پویانمایی قوام پیدا میکرد، شاهد ریتم بهتری برای این فیلم بودیم و روایت از مشکل خطی نجات پیدا میکرد. اگر در جاهای مختلف از راویان متعددی هم استفاده میشد، حتما روایت را شیرینتر می کرد. اما در مجموع فیلم یک اثر مهم تاریخی و از اسناد تاریخی محسوب میشود که میتوان از این به بعد به آن در مواقعی رفرنس داد
* مدرس تاریخ
منبع: ماهنامه هنروتجربه
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی میزبان ۶۵ مستند میشود
- معرفی اعضای هیئت انتخاب دو بخش جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی
- یک سند تصویری قابل اعتنا/ نگاهی به مستند «بهارستان خانه ملت»
- مهدی شامحمدی: اکران آنلاین تاثیری بر تعداد مخاطبان مستند نداشت/ مستند اجتماعی همیشه پر مخاطب است
- بازخوانی یک قتل از پیش طراحی شده/ نگاهی به مستند «ترور سرچشمه»
- گزارشی از نشست همفکری مدیر عامل مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی با هنرمندان درباره «هنر و تجربه»
- گفت آن گلیم خویش بدر میبرد ز موج/ وین جهد میکند که بگیرد غریق را/ نگاهی به مستند «صبیه»
- آبشخورِ آهوانِ تشنه!/ نگاهی به مستند «مُغیسُف»
- نمایش ۶ فیلم مستند ایرانی در برنامه انجمن آسیایی نیویورک
- نگاهی به مستند «زیر این چتر باران میبارد»/ چیزی خزنده و مرموز راه پیدا کرده به دفتر مدیری مسئول
- «کاغذپارهها» از اول بهمن اکران عمومی میشود
- خبرهای تازه از «اکران حقیقت»/ نمایش چهار مستند در بهمن ماه
- صنوبرهایِ شیرین، در همنوازیِ عشق
- مستندهای بخش مسابقه اصلی «ایدفا» معرفی شد
- شهرت یا آرامش / مستند «مزرعه کلارکسون»؛ پیچوخمهای مزرعهداری
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- نقدی بر مستند گفتوگومحور از پگاه آهنگرانی؛ پرترهای در فضای بسته
- نمایشنامههای بهرام بیضایی؛ کلید درک جامعهشناسی خودکامگی در ایران
- مژده شمسایی: پیکر بهرام بیضایی در آمریکا به خاک سپرده میشود
- «ایرانم» علیرضا قربانی به تبریز رسید
- در رثای مردی که از فرهنگ ایران نوشید/ بیضایی؛ دلباخته شاهنامه
- بیضایی در بزنگاه ادبیات کهن و مدرن
- توجه ویژه لوموند به درگذشت بهرام بیضایی
- ایران را می شناخت/یادداشت احمد مسجد جامعی درباره بهرام بیضایی
- به یاد استاد بیضایی؛ صدایی که نه فریاد بود، نه خطابه
- برای بهرام بیضایی/ اسطوره همیشه زنده
- زبان بهمثابه مقاومت؛ در یادِ بهرام بیضایی
- در اندوه فقدان چهره شاخص موج نو سینمای ایران؛ بازتاب جهانی درگذشت بهرام بیضایی
- با موافقت شورای پروانه فیلمسازی؛ پروانه ساخت سینمایی برای ۷ فیلمنامه صادر شد
- در پاسداشت استاد بیبدیل هنرهای نمایشی ایران/ بیضایی، تاریخ و علامت تعجب
- در سوک سیاوش که از شاهنامه رفت
- یادبود بهرام بیضایی؛ ایرانی بودن بار بزرگی است بر دوش ما
- بریژیت باردو درگذشت
- برای رفتن غریبانه شیرین یزدانبخش؛ وصیتی به مثابه گلایه
- «کفایت مذاکرات» و خندههایی که از دل موقعیت میآیند
- «پرهیجان: نبرد برای اوبر»؛ چطور میتوانیم آرزوی شکستِ نجاتبخشمان را داشته باشیم؟
- درباره بازیگران زن مولف سینمای ایران/ ترانه علیدوستی؛ آخرین بازیگر زن مولف
- درباره اهمیت خواندن فیلمنامه اشغال بیضایی پس از جنگ ۱۲ روزه /بیگانه آزادی نمی آورد
- بهرام بیضایی درگذشت
- «موبهمو»؛ خط به خط، نفس به نفس، چهره به چهره
- در بیست و چهارمین دوره جشنواره؛ ۱۴ اثر از سینماگران ایرانی در داکا نمایش داده میشود
- از ۱۰ دیماه؛ «مرد خاموش» به سینماها میآید
- «بامداد خمار»؛ در منزلت فرودستی
- در ستایش سینمای بیچیز؛ همه چیز داشتن در عین بی چیزی
- آیین پایانی یازدهمین دوره انتخاب آثار برتر ادبیات نمایشی / گزارش تصویری
- شیرین یزدانبخش درگذشت





