سینماسینما، محمد تقیزاده
«خروج» ابراهیم حاتمیکیا از ضعیفترین آثار کارنامه فیلمسازی او به شمار میآید که اگر حضور فراموشنشدنی فرامرز قریبیان در فیلم نبود، شاید میتوانست سقوط او نیز لقب گیرد!
سینمای حاتمیکیا همواره از محتوا و ایدئولوژی سرشار بوده و هرگاه حاتمیکیا توانسته این محتوا و بهاصطلاح حرف اصلی فیلم را در قالب داستان و درامش حل کند، اثر موفقی خلق شده است (همانند «آژانس شیشهای»)، و زمانی که ایدئولوژی و درونمایه فیلم از تسلط فیلمساز خارج شده، فیلمها (همانند «به نام پدر») ضعیف و شعاری جلوه کرده است. فیلمهای اخیر حاتمیکیا نیز روال متفاوتتری دارد، به این ترتیب که نمود کارگردانی، تکنیک و جلوههای ویژه بیش از فیلمهای قبلی فیلمساز در این آثار جلوهگر هستند (همانند «چ»، «بادیگارد» و «به وقت شام»).
جایگاه «خروج» اما در مقایسه با دیگر آثار حاتمیکیا تا حدی متفاوت است، به نحوی که گویی ابراهیم حاتمیکیا فرمان از دستش رها شده و از هر دری سخن گفته و از هر الگویی استفاده کرده است. اعتراض و طغیان قهرمان داستان و فضاسازی فیلم یادآور وسترنهای آمریکایی است. بحث و جدلها، مناقشات و کاراکترها «آژانس شیشهای» را تداعی میکند و اعتراضات و مطالبهگری همچون فیلم «گزارش یک جشن» یادآور روزهای شلوغی و ناآرامی های داخل کشور است. همین چندپارگی و یکدست نبودن داستان و نامشخص بودن مسیر روایت، اصلیترین ضربه را به فیلم آخر حاتمیکیا وارد کرده است.
فیلم در انتها و در پرده سوم به اوج بیمنطقی و جعلی بودن خود میرسد و تنها به اعلان شعار و بیانیه و استعارههای جامعه امروز میپردازد. «خروج» آنچنان در مسیر روایت و شخصیتپردازی ضعیف عمل کرده که بسیاری از سکانسهای فیلم پیش از آنکه تاثیرگذار باشد، تعجبآور و عجیب و غریب از کار درآمده و فیلم بیش از آنکه بر اساس داستان واقعی به بیان قصه و خلق قهرمانش نزدیک شود، به حقنه کردن ایدهها و ذهنیات فیلمساز به تماشاگر با درونمایه مردمی بودن و مطالبهگری پرداخته است.
بازی فرامرز قریبیان در کنار برخی جنبههای بصری فیلم «خروج» شاید مهمترین نقاط قوت فیلم باشند. قریبیان در آستانه ۸۰ سالگی آنچنان نقش لاغر و نحیف فیلم «خروج» را باورپذیر و جذاب به تصویر کشیده که اگر نبود حضور این استاد بازیگری، «خروج» بدون شک به ملغمهای آشفته از احوالات شخصی و کنایات همیشگی فیلمساز شبیه میشد و به نوعی میتوان قریبیان در نقش رحمت بخشی را برگ برنده فیلم آخر حاتمیکیا دانست.
منبع: ماهنامه هنروتجربه
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- حاتم بخشیهایی که ابراهیم را از سینمای ایران گرفت
- آیا فیلم حاتمیکیا به جشنواره فجر میرسد؟
- روایتی نوین از ابراهیم حاتمیکیا؛ پروژه «موسی کلیمالله» چگونه به ابراهیم حاتمیکیا رسید؟
- نگاهی به کارنامه تلویزیونی فرامرز قریبیان؛ حضور در دهه هفتم
- بزرگداشت فرامرز قریبیان برگزار شد؛ دوستت دارم رفیق!/قریبیان یک چهره ماندگار فرهنگی است
- بزرگداشت فرامرز قریبیان برگزار میشود
- یادداشت علی رویین تن به مناسبت تولد فرامرز قریبیان
- صداوسیما به از کرخه تا راین هم رحم نکرد!
- حاتمیکیا چرا ساخت سریال «موسی(ع)» را پذیرفت؟
- الان در رسانههای سینمایی ثبات وجود ندارد
- فاشیسم، آرمانگرایی و پایگاه امنِ ایدئولوژی
- یادداشت حاتمی کیا در پی درگذشت نادر طالب زاده
- چرخشهای ناگهانی/ کوتاه درباره فیلم «شب طلایی»
- قصهی خانه مادربزرگ/نگاهی به فیلم «شب طلایی»
- یک ریسک بزرگ/ نگاهی به فیلم «شب طلایی»
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- حقایقی درباره فیلم سرب ساخته مسعود کیمیایی به بهانه نمایش آن از تلویزیون
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
آخرین ها
- «بابا پیکاسو»؛ در چنبره عواطف، حرمان و جداافتادگی
- «شمعی در باد»؛ جسورانهترین فیلم نیمه اول دهه هشتاد
- مهتاب ثروتی و مرجان اتفاقیان به «خاکستر خیال» پیوستند
- «جزیره آزاد»؛ خداوندگار خودخوانده جزیره آزاد
- جیمز کامرون: از سلطه هوش مصنوعی میگریزم/ «آوارتار۳» و شروع افتخارآمیز اکران
- بازیگر آمریکایی خودکشی کرد
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
