آرش خوشخو و امیر رضا مافی دو منتقد کارشناس برنامه نقد سینما، در میزگرد برنامه نقد سینما ،به اظهار نظر درباره فیلم «ما همه با هم هستیم» پرداختند.
به گزارش سینماسینما ،بخشهای مهم این میز نقد به شرح زیر است :
آرش خوشخو :
🔺«نگاه تفرعنآمیز رو قبول دارم؛ اما اگر این موضوع را کامل کنار بگذاریم فیلم #کمدی نیست زیرا همه موقعیتهای کمدیاش را از دقیقه ۴۰ از دست میدهد. فیلم رازآلود نیست زیرا پایانش هیچ معمایی را حل نمیکند. پس فیلم هیچی نیست. دیالوگی در فیلم وجود دارد که گلزار به مهرانمدیری میگوید که در این مملکت هر اتفاقی بیفتد، یکطرف آن اتفاق من هستم و یکطرف آن تو که حرف شما را در راستای وجود یک نگاه بالا به پایین و تحقیرآمیز نسبت به مردم ایران تائید میکند.
🔺تبریزی در این فیلم، مانند دیگر فیلمهایش چون #مارموز و #خیابانهای_آرام، دوست دارد با هیجانات سیاسی بازی کند و آنها در سطح هیجانات مربوط به بازی پرسپولیس و استقلال تقلیل دهد… فیلم حتی برای یک مخاطب عام که با خانواده به تماشایش نشسته، پاسخی ندارد. علیرغم حضور ۱۷ الی ۱۸ بازیگر در فیلم، تنها پژمان جمشیدی بازی راضیکنندهای دارد و بقیه مشخص نیست در فیلم چه میکنند؟! این فیلم نقطه تاریکیست در کارنامه #کمال_تبریزی که فیلم خوشساخت «لیلی با من است» را ساخته است.»
⭕️ امیررضا مافی:
🔺«آقای تبریزی، فیلم «لیلی با من است» را براساس یک جهانبینی و مبنایی میسازد، حال آنکه در این فیلم فاقد جهانبینی است و تنها میخواهد در یک وضعیت بهظاهر شلوغ، مسئلهای را طرح کند و انگشت روی مسئلهای میگذارد که آن وهم است و آن خودکشی دستهجمعی است. بیموضع بودن و انفعال بسیار آزاردهنده است. و در این انفعال دسته جمعی، یک شخص شارلاتان مامور نجات این ۳۰ نفر واقع میشود و این سؤال را برمیانگیزد که منجی یک ملت منفعل، بهزعم سازنده فیلم، یک فرد شارلاتان باید باشد؟!
این فیلم سرشار از نماد است و بهشخصه این ادعا را بهعنوان بیننده نمیپذیرم که کارگردان و نویسنده فیلم موضع سیاسی ندارند. ادعای این فیلم این است که دارم قضاوت میکنم، که اگر همه با هم هستیم پس چرا به هم رحم نمی کنیم.»
⭕️ آرش خوشخو:
🔺«فیلم یک کمدی یا بهتر بگویم یک هجویه شکست خورده است با نگاهی تحقیر آمیز به قهرمانهایش و به قول «رابین هود» فیلمی که با تحقیر به مردمش بنگرد، خود مستحق تحقیر است.»
⭕️ امیررضا مافی:
🔺«فیلم ما همه با هم هستیم یک هجویه سیاستزده است که امر سیاسی را اصلا نمیشناسد و به آن نزدیک نمیشود و کارگردان و نویسنده اصلا نمیدانند که به چه چیز در فیلم باید بپردازند.»
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- نقد؛ چراغی در رهگذر تاریک و روشن سینما
- غریبههای آشنا/ تاملی بر فیلم «هارمونیهای ورکمایستر» ساخته بلا تار
- فیلمسازان ما بسیار تلخنگر شدهاند/ گاهی توهینآمیز به مردم نگاه کردهاند
- «ما همه با هم هستیم» و «هزارتو» در جشنواره فیلم های ایرانی در سان فرانسیسکو
- بدترین فیلمهای ۲۰۱۹، از نگاه منتقدان ورایتی
- جذاب اما نه فوقالعاده!/ نگاهی به فیلم “متری شیش و نیم”
- یک فیلم خیلی خوب ببینید/ نگاهی به فیلم «روسی»
- «اینسرت»/ رئالیسمِ تلخِ بارانی؛ نگاهی به فیلم «سرکوب»
- نمایش و نقد ۲ مستند با موضوع سوریه در کانون فیلم «سینماحقیقت»
- منطق «همه میدانند»/ نگاهی به فیلم «همه میدانند»
- نگاهی به فیلم «قسم»/ اتوبوسی به رسم قسم
- محاکمه در بیابان/ نگاهی به فیلم «قصر شیرین»
- شنیدنِ دوباره یک ترانه عاشقانه شیرین/ نگاهی به فیلم «دوباره زندگی»
- «اینسرت»/ یک فریب شیک؛ یاددداشتی بر فیلم «ایده اصلی»
- ققنوس سوخته/ نگاهی به فیلم «شعلهور»
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- حقایقی درباره فیلم سرب ساخته مسعود کیمیایی به بهانه نمایش آن از تلویزیون
آخرین ها
- «شمعی در باد»؛ جسورانهترین فیلم نیمه اول دهه هشتاد
- مهتاب ثروتی و مرجان اتفاقیان به «خاکستر خیال» پیوستند
- «جزیره آزاد»؛ خداوندگار خودخوانده جزیره آزاد
- جیمز کامرون: از سلطه هوش مصنوعی میگریزم/ «آوارتار۳» و شروع افتخارآمیز اکران
- بازیگر آمریکایی خودکشی کرد
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
