پایگاه خبری تحلیلی سینماسینما

محمد تاجیک:خبر جالب حضور  بهروز وثوقی بازیگر اسطوره ای سینمای ایران در فیلم آشغالهای دوست داشتنی اصل ،این روزها یکی از اخبار مهم سینمای ایران در سالهای اخیر است .

به گزارش سینماسینما ،در سال های اخیر بسیاری از سینماگران و رسانه ها نظرات جالبی درباره بهروز وثوقی داده اند که در گزارش زیر به بعضی از آنها اشاره می شود.

چند سال پیش بود  که رضا کیانیان با حضور در برنامه «کارنامه» شبکه چهارم سیما سعی کرد درباره دلایلش برای فعالیت های نگارشی و عرضه کتاب هایی مانند «ناصر و فردین»، «شعبده بازیگری» و «بازیگری در قاب» صحبت کند.

اما نکته جالب اینجا بود که تا او خواست درباره چرایی گفت و گوهایش با ناصر ملک مطیعی و محمدعلی فردین و انتشار آنها در قالب یک کتاب حرف بزند، مجری برنامه صحبت هایش را قطع کرد و از مخاطبان خواست سوال پیامکی برنامه را بشنوند. تا صحبت به فردین، ناصر و بهروز رسید مجری رفت سراغ پیامک!

کیانیان در این بخش سخنانش را با این جملات آغاز کرد که: «همیشه به فکر این بوده ام که چرا مردم این قدر از فردین، ناصرملک مطیعی و بهروز وثوقی یاد می کنند و چرا مرتب دنبال اخبار و اطلاعات از اینها هستند!» اما از اینجا به بعد به ناگاه مجری برنامه با لحنی کاملا اضطراب آلود گفت جناب کیانیان بهتر است که سوال مسابقه پیامکی را ببینیم! صد البته که این رفتار غیرحرفه ای تعجب کیانیان را به همراه داشت اما او باز هم بر خورد مسلط شد و فقط با نگاهی عاقل اندر سفیه جواب بی احترامی مجری را داد!

جالب است بدانید که فرخ نژاد، بازیگر مطرح سینما در مصاحبه ای که مدت ها قبل با نشریه «تماشاگران امروز» داشت به ستایش از بهروز وثوقی پرداخته بود.

فرخ نژاد به «تماشاگران» گفته بود: «شاید از معدود آدم هایی که در ترایخ سینمای این مملکت هر دو وجاهت را داشته یعنی هم وجاهت هنری داشته و هم فیلم تجاری، بهروز وثوقی است. واقعا دیگر کسی را با این قدرت نداریم که ذو وجهتین باشد. نمی گویم نمی شود، ولی نفر اول هر دو بودن خیلی سخت است که هم تنگسیر و ممل آمریکایی را بازی کنی و هم سوته دلان و بلوچ را…»

فیلم «سوار خسته می تازد» ساخته المیرا مقدم، مستندی است که در آن کارگردانان و نویسندگان مطحری درباره کیمیایی و فیلم هایش حرف زده اند. این فیلم سال ها قبل در جشنواره سینما حقیقت نمایش داده شد. بهروز غریب پور در این مستند حرف های جالبی درباره بهروز وثوقی می زند.

غریب پور می گوید: «اگر من جای بهروز وثوقی بودم ایران را ترک نمی کردم چون اگر او را زندانی هم می کردند زندانبان ها هم او را دوست می داشتند.»

مجید مجیدی، کارگردان سینما چند سال پیش زمان اکران فیلم «بید مجنون» گفت و گوی مفصلی با رضا درستکار، منتقد سینما انجام داده است که شرح این گفت و گو در کتابی منتشر شده است. در این کتاب که با عنوان «قلمرو دیدار» منتشر شده و گویا قرار است به تازگی به همراه مصاحبه درستکار درباره فیلم «آواز گنجشک ها» تجدید چاپ شود، مجیدی روایتی را از دیدار با بهروز وثوقی، شهره آغداشلو، ناصر ملک مطیعی و حتی پرویز صیاد ارائه کرده است…

مجیدی درباره دیدار با بهروز وثوقی گفته: «زمانی که برای نمایش فیلم باران به آمریکا رفته بودم، کمپانی «میراماکس» پخش کننده فیلم در هر ایالت نمایش خصوصی را برای فیلم برگزار می کرد و در یکی از این نمایش ها بهروز وثوقی دعوت شده بود.» مجیدی در این مصاحبه می گوید: «به هر حال سینمای متفکر و بالنده ما با حضور بهروز وثوقی در چند فیلم شاخص خود راه خود را پیدا کرد و ما به نوعی مدیون او و برخی از کارگردان ها و سینماگران متفکر سینمای ایران هستیم. بعد از یک مصاحبه مطبوعاتی با بهروز وثوقی، دیداری پیش آمد».

وقتی من را دید، به قدری صمیمیت به خرج داد که گویی سال هاست من را می شناسد. به محض اینکه همدیگر را در آغوش گرفتیم، بهروز وثوقی شروع کرد به گریه کردن و من را هم تحت تاثیر قرار داد، سر میز شام از او پرسیدم چرا با این همه علاقه ای که مردم به تو دارند، به ایران بر نمی گردی؟ پاسخی که داد گویای یک حس علاقه مندی آمیخته با ترس و شک بود، فکر می کرد اگر برگردد و از طرف مردم و جامعه هنری پذیرفته نشود، خیلی بد می شود و آرمان هایش زیر سوال می رود! درواقع به طور غیرمستقیم توقع داشت که مسوولان و متولیان سینما از او دعوت کنند.

در سخنرانی هم که قبل از نمایش فیلم راجع به سینمای شاخص قبل از انقلاب حرف زدم، از بهروز وثوقی به عنوان نمادی از سینمای موج نو نام بردم که بهروز بلند شد و مردم او را خیلی تشویق کردند. راستش را بگویم که غربت، بهروز وثوقی و سایر هنرمندان برجسته مهاجر ایرانی را شکننده کرده است.

اما چیزی که در این دیدار ویژه برای من جالب بود، خویشی و پیوندنی بود که به رغم فاصله های روحی، جغرافیایی و زمانی میان من و او به وجود آمد. من و بهروز وثوقی هیچ فصل مشترکی نداشتیم، اما رابطه ای که در همان یکی دو ساعت شکل گرفت، مثل یک رابطه دوستی سی چهل ساله بود».

چند سال پیش داوود رشیدی بازیگر پیشکسوت سینمای ایران مهمان یکی از برنامه های رادیویی بود که اجرای آن را محمد صالح اعلا برعهده داشت. مرحوم داوود رشیدی در بخش هایی از این مصاحبه گفته: «من با بهروز وثوقی سر فیلم فرار از تله آشنا شدم و در آنجا فهمیدم که چقدر مرد دوست داشتنی ای است.

جلال مقدم برای فیلم فرار از تله، یک رزو آمد و گفت فیلم نامه ای دارم که دوست دارم یکی از نقش هایش را تو بازی کنی. من دیدم بهروز وثوقی هم در این فیلم بازی دارد. آن زمان بهروز، سوپراستار سینما بود. خیلی ها به من گفتند که مواظب باش… در حالی که بهروز وثوقی سر این فیلم خیلی به من کمک کرد.

در حالی که من برای بازی در فیلم فرار از تله واقعا ترسیده بودم و حتی به جلال مقدم گفتم بازی نمی کنم… گفت چرا؟ گفتم من هیچ حسی نسبت به این نقش ندارم… آن شب بهروز وثوقی تا صبح برای من سینما را توضیح داد که چیست. مونتاژ، دکوپاژ و… چیست و خلاصه قبول کردم».

غلام کویتی پور که او را بیشتر با مداحی های حماسی و لهجه جنوبی اش می شناسند، مدتها قبل  در برنامه ۳۵ اینترنتی فیلمنت رو به روی فریدون جیرانی نشست و تا توانست از مسائل و معضلات فرهنگی انتقاد کرد. بخش هایی از این گفت و گو دست به دست می چرخید و همه با تعجب می گفتند واقعا کویتی پور این حرف ها را گفته؟ به نظر می رسید کسی از او توقع چنین صحبت هایی را نداشت.

اوج این گفت و گو آنجا بود که او گفت: «۳۷ سال گذشته و دیگر بس است! فضای فرهنگی را باز کنید!» بعد از آن بود که کویتی پور نام بهروز وثوقی را آورد و از این انتقاد کرد که چرا فضا اینقدر بسته است که او باید به سختی و از لب مرز، پدر در حال احتضارش را ببیند. این بخش از گفت و گو بازخوردهای فراوانی را در رسانه ها و حتی شبکه های مجازی داشت. خیلی ها از او تقدیر کردند و از شجاعت و جسارتش گفتند و برخی هم گفته های او را تقبیح کردند.

همایون اسعدیان در مصاحبه ای با خبر آنلاین گفته :«بهروز وثوقی به نظر من یکی از توانمندترین بازیگران سینمای ایران است، حداقل برای چند فیلم می‌توانیم روی او دست بگذاریم و بگوییم او کسی است که «گوزن‌ها»، «سوته دلان» و … را بازی کرده است و می‌توان گفت که مانند او نداشته‌ایم.

اسعدیان ادامه داده :من از اینکه آقای بهروز وثوقی با وجود آنکه در ۴۰ سال گذشته خارج از ایران بوده و این امکان را داشته که نسبت به ایران، حاکمیت و هنرمندانی که در ایران کار می‌کنند بغض داشته باشد، توهین و فحاشی کند اما این کار را نمی‌کند. آثار ایران را دنبال می‌کند و دوستان ما که در ایران فعالیت می‌کنند به دیدارش می‌روند، او از آن‌ها استقبال می‌کند، نشان می‌دهد که خیلی محترم است و خیلی از او لذت می‌برم و از این جهت خیلی برایم محترم‌تر می‌شود. بهروز وثوقی ۴۰ سال از عمرش را از دست داد و هیچ کس نمی‌تواند آن را به او بازگرداند، اما اینکه اینقدر صبورانه تحمل کرده و هنوز موضع منطقی نسبت به کشورش و هنرمندان دارد، به او احترام می‌گذارم و برایم بسیار ارزشمند است.»