محمد تاجالدین در روزنامه جهان صنعت نوشت : فعالیت صنفی در همه جای دنیا تعریف مشخصی دارد. مجموعه باید از اعضایش در برابر تضییع حقوقشان دفاع کند. باید چارچوبهای رفتار صنفی را تدوین و اعضا را برای رسیدن به هدفی مشترک، هماهنگ کند.
خانه سینما سالهاست فعال است. در اواخر دولت احمدینژاد چند وقتی تعطیل شد اما با شروع دولت روحانی و وزارت علی جنتی دوباره باز شد. اما خانه سینما هیچگاه نتوانسته آنطور که باید و شاید از حقوق سینماگران دفاع کند. نکته قابل اهمیت این است که هیچگاه فردی خارج از چرخه سینما در این نهاد صنفی دخالت نداشته و همیشه خود سینماگران کلیدش را در اختیار داشتهاند. پس دیگر ابزار دخالت خارجی و فشار این و آن در کمکاری خانه سینما در دفاع از سینماگران محلی از اعراب ندارد.
در این سالها هر بار نام این نهاد صنفی مطرح شده یا در مورد تغییر هیات رییسه بوده یا تشییع هنرمندی که در سالهای آخر عمرش از زمین و زمان گله و شکایت داشته است.
ناصر ملکمطیعی از بین ما رفت؛ سینماگری که سالها در مقابل دوربین ایفای نقش کرد و بازیهایش بین مردم ماندگار است. از زمانی که خبر فوت این هنرمند پخش شد بسیاری از سینماگران در شبکههای اجتماعی داغ مصیبت سر دادند و با عکسهای داشمهدی سینمای ایران خاطرهبازی کردند. در میان آنها از اعضای خانه سینما هم بودند. اما آیا وظیفه اعضای خانه سینما فقط فرستادن پیام تسلیت است؟ چرا در سالهای گذشته هیچ قدمی برای رفع ممنوعالکاری ملکمطیعی و ملکمطیعیها برداشته نشده است؟
مگر نه اینکه خانه سینما باید حافظ منافع سینماگران باشد. چرا هیچگاه در برابر سانسور نهادهای موازی فرهنگی ایستادگی نکرده است؟ چرا هیچ وقت نتوانسته در مقابل گردنکشی حوزه هنری برای تحریم یک دو جین فیلم سینمایی قد علم کند و حرکتی منسجم انجام دهد؟ چرا در مقابل برنامه مشخص اکران و حقخوری فیلمهای مستقل سکوت کرده است؟ چطور است که هیچگاه در برابر تبلیغات یکسویه صداوسیما برای برخی فیلمها و سانسور فیلمهای دیگر حرکتی انجام نداده است؟
زمانی که این خانه قفل شده بود بسیاری از سینماگران معتقد بودند با شروع دوباره فعالیت خانه سینما وضعیت دگرگون خواهد شد اما از زمان فعالیت دوباره این خانه، دستاورد صنفیشان چه بوده؟ چه دورنمایی از بهبود شرایط بازیگران دارند؟ بیمه هنرمندان گوشهنشین و مهجور به کجا رسیده است؟ لیست بالای ممنوعالکارهای سینما دست کیست و قرار است چه اتفاقی برایش بیفتد؟ چرا فیلمهای توقیفی هنوز در پستو پنهان شدهاند؟
و سوالی که باید از دیگر مسوولان هم بپرسیم این است که چرا هنوز نام بردن از بهروز وثوقی و فردین تابو است؟ چرا تکلیف کسانی که مردم دوستشان دارند مشخص نمیشود؟ ملکمطیعی هم رفت مانند بسیاری دیگر از هنرمندان. حالا چند روزی در اینستاگرام مراسم ترحیم برپا میشود و دوباره فراموش خواهد شد. تا نفر بعدی و داغی که بر دل مرم مینشیند.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- خانه سینما به رییس قوه قضاییه نامه نوشت؛ درخواست تشکیل کمیته حقیقتیاب در ماجرای بازداشت بازیگران
- در نشست خانه سینما مطرح شد؛ بازداشت هنرمندان، حذف پروانه ساخت و پویش آب
- حمایت خانه سینما از مطالبه اصناف برای حذف پروانه ساخت
- بدرقه پیکر ناصر تقوایی با نوای موسیقی جنوب/ سکوت کنیم و صدای صداقت و شرافت را بشنویم
- زنجیره بیانیهها درباره اسکار ادامه دارد؛ حمایت۸۰ سینماگر دیگر از تصمیم خانهسینما
- موضع تازه خانه سینما درباره حواشی کمیته اسکار؛ بیانیه کمیته توهین آمیز بود، ولی سکوت میکنیم
- بیانیه تند کمیته انتخاب اسکار؛ انتقاد همزمان از دولت و خانه سینما
- یادداشت شیرین ملک مطیعی بر جشن روز سینما؛ دیر آمدی ای نگار سرمست
- مراسم گرامیداشت روز ملی سینما برگزار شد؛ سینمای متفاوت را خفه نکنید/ صدای ما، صدای مردم است
- حمایت بیش از ۱۳۰ سینماگر از خروج خانه سینما از کمیته اسکار
- اسعدیان: خانه سینما بنگاه کاریابی نیست/ حسینی: سند ملی سینما را قبول نداریم
- خلف وعده سازمان سینمایی/ خانه سینما از حضور در کمیته انتخاب نماینده ایران برای اسکار کنارهگیری کرد
- خانه سینما از کمیته اسکار خارج شد؛ نقشی در این کمیته نداریم/ آرزوی موفقیت برای فیلم معرفی شده
- در انتخاب فیلم برای اسکار، خانه سینما سرِ پیاز است یا ته پیاز؟!
- آیا کمیته اسکار سینمای ایران به خانه سینما بازگشت؟
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- «ایرانم» علیرضا قربانی به تبریز رسید
- در رثای مردی که از فرهنگ ایران نوشید/ بیضایی؛ دلباخته شاهنامه
- بیضایی در بزنگاه ادبیات کهن و مدرن
- توجه ویژه لوموند به درگذشت بهرام بیضایی
- ایران را می شناخت/یادداشت احمد مسجد جامعی درباره بهرام بیضایی
- به یاد استاد بیضایی؛ صدایی که نه فریاد بود، نه خطابه
- برای بهرام بیضایی/ اسطوره همیشه زنده
- زبان بهمثابه مقاومت؛ در یادِ بهرام بیضایی
- در اندوه فقدان چهره شاخص موج نو سینمای ایران؛ بازتاب جهانی درگذشت بهرام بیضایی
- با موافقت شورای پروانه فیلمسازی؛ پروانه ساخت سینمایی برای ۷ فیلمنامه صادر شد
- در پاسداشت استاد بیبدیل هنرهای نمایشی ایران/ بیضایی، تاریخ و علامت تعجب
- در سوک سیاوش که از شاهنامه رفت
- یادبود بهرام بیضایی؛ ایرانی بودن بار بزرگی است بر دوش ما
- بریژیت باردو درگذشت
- برای رفتن غریبانه شیرین یزدانبخش؛ وصیتی به مثابه گلایه
- «کفایت مذاکرات» و خندههایی که از دل موقعیت میآیند
- «پرهیجان: نبرد برای اوبر»؛ چطور میتوانیم آرزوی شکستِ نجاتبخشمان را داشته باشیم؟
- درباره بازیگران زن مولف سینمای ایران/ ترانه علیدوستی؛ آخرین بازیگر زن مولف
- درباره اهمیت خواندن فیلمنامه اشغال بیضایی پس از جنگ ۱۲ روزه /بیگانه آزادی نمی آورد
- بهرام بیضایی درگذشت
- «موبهمو»؛ خط به خط، نفس به نفس، چهره به چهره
- در بیست و چهارمین دوره جشنواره؛ ۱۴ اثر از سینماگران ایرانی در داکا نمایش داده میشود
- از ۱۰ دیماه؛ «مرد خاموش» به سینماها میآید
- «بامداد خمار»؛ در منزلت فرودستی
- در ستایش سینمای بیچیز؛ همه چیز داشتن در عین بی چیزی
- آیین پایانی یازدهمین دوره انتخاب آثار برتر ادبیات نمایشی / گزارش تصویری
- شیرین یزدانبخش درگذشت
- افسانهای در حبس؛ سرنوشت «چریکه تارا»
- اقتباس بهمثابه ابزار فهم جامعه/ از روایت تراژیک تا روایت عاشقانه
- «دیدار بلوط»؛ بازگشتی به شکوه یک خاطره
