کارگردان فیلم “فراری” گفت: من مخالف اختلاف طبقاتی موجود در جامعه و وجود افرادی که صاحب مال و ثروت و دارا بودن ماشینهایی مانند “فراری” نیستم، ولی سوالم این است که این ثروت چگونه به دست میآید؟ اگر شما با تفکر،تامل،شناخت،علم،فن،ابداع،خلاقیت،ساخت و ساز و تولید به ثروت رسیده باشید نوش جانتان،اما اگر با دروغ،ریاکاری،زد و بند، دزدی،اختلاس،پولشویی، نزول و قاچاق به ثروت رسیده اید بحث آن چیز دیگری است.
به گزارش سینماسینما، نشست نقد و بررسی فیلم سینمایی «فِراری»با حضور علیرضا داوودنژاد کارگردان،کامپوزیا پرتوی نویسنده، ترلان پروانه بازیگر و کوروش جاهد منتقد، یکشنبه ۲ اردیبهشت ماه در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد.
در ابتدای این نشست ترلان پروانه بازیگر فیلم سینمایی «فِراری»در ارتباط با نقش خاص خود در این فیلم سینمایی گفت: به شخصه من بازی خاصی نکردم و شخصیتی که ساختیم بیشتر رفتارهای شخص گلنار بود و ترلان پروانه نقش خاصی را ایفا نمی کرد. کاری بسیار سخت و تجربه ای فوق العاده را در کنار بزرگان کسب کردم.
وی افزود: از سختی های کار می توان گفت که بیشتر کار در یک ماشین می گذرد و شما نمی توانید اَکت خاصی داشته باشید. همچنین در آلودگی های شهر تهران ما با کثیف ترین ماشین کار را جلو می بریدم که چندین بار باعث مریضی من نیز شد.
کامپوزیا پرتوی نویسنده این اثر درخصوص ایده نگارش فیلمنامه این فیلم سینمایی توضیح داد: یک شب با آقای داوودنژاد در کنار هم نشسته بودیم که آقای داوود نژاد به من گفتند شنیدید که فلان ماشین توسط فلان شخص وارد شده است و من گفتم که بله در جریان هستم،آقای داوودنژاد گفتند که این موضوع را می خواهم کار کنم و از من خواستند که این موضوع را بنویسم.
وی ادامه داد: هرمطلبی که در فیلم دیدید نگاه آقای داوود نژاد بود که من سعی کرده بودم به آن نزدیک شوم. وقتی بیشتر به ایده داوودنژاد فکر کردم، آن ایده برای خودم هم دغدغه شد. اینکه ایده یا سوژه یک فیلم برای نویسنده نیز دغدغه باشد، بسیار مهم است، چرا که کیفیت فیلمنامه را بسیار بالا می برد. یکی از اتفاقات بسیار خوب فیلم «فِراری» تمرینهای پی در پی بازیگران بود، به صورتی که آن قدر متن فیلم را تمرین کرده بودند که شخصیتها در آنها نهادینه شده بود.
در ادامه این نشست تعدادی از افراد حاضر در جلسه درخصوص لهجه های بازیگران این فیلم نظرات مخالف و موافقی را ارائه دادند.
علیرضا داوودنژاد کارگردان این فیلم سینمایی در پاسخ به سوال برخی از حضار مبنی بر نشان دادن اختلاف طبقاتی در جامعه در این فیلم گفت: من مخالف اختلاف طبقاتی موجود در جامعه و وجود افرادی که صاحب مال و ثروت و دارا بودن ماشین هایی مانند فراری نیستم، ولی سوالم این است که این ثروت چگونه به دست می آید؟ اگر شما با تفکر،تامل،شناخت،علم،فن،ابداع،خلاقیت،ساخت و ساز و تولید به ثروت رسیده باشید نوش جانتان اما اگر با دروغ،ریاکاری،زد و بند،دزدی،اختلاس،پولشویی،نزول و قاچاق به ثروت رسیده اید بحث آن چیز دیگری است.
وی افزود: تفاوت این دو قشر که در رسیدن به ثروت با هم متفاوت هستند در رفتارهای آنها هم کاملا قابل مشاهده است،افرادی که با زحمت به ثروت میرسند کارهای با سلیقه و خوب را هم از خود به جای می گذارند و برعکس افرادی که با راه های دیگر به ثروت رسیده اند مطرب بازی و شیش و هشتی را در کارهایشان می توان دید. مانند فیلم هایی که در حال حاضر در سینمای ما بسیار موفق است و ترویج هم می شود.
وی ادامه داد: اصولا زمانی که رابطه سینما با زندگی قطع شود،سینما به سمت تقلید و کپی برداری از سینما و سریالهای خارجی میرود و آرام آرام قافیه را به نمونه های اصلی می بازد. کانالهای ماهوارهای فیلمهای ایرانی را نشان میدهند و بعد یک سری از کالاها را تبلیغ می کنند و بعد کالاها را به فروش می رسانند!این شبکه ها فیلم های ما را می دزدند و در کنار آن کالای خود را هم تبلیغ میکنند!!این همان طبقهای ست که به آن اشاره کردم،چون به آن طریق پولدار شده است به این روش هم برخورد می کند. دختر بچه حاضر در این فیلم هم دست پرورده چنین سبکی از زندگی است و این دختر محصول دورانی است که دیگر ربطی به دوران جنگ ندارد.
کارگردان «فراری» در پایان افزود: من در این فیلم می خواستم نشان دهم که طبقهای که با روشهای نامناسب به ثروت میرسد هیچ اثری از آرمان و فرهنگ به جای نمی گذارد و همه را به باد میدهد. اگر بخواهیم تولید کننده باشیم باید نیروی انسانی متخصص،خوش قریحه و خلاق داشته باشیم،این نیروها باید در مدارس پرورش پیدا کنند و در حال حاضر در مدارسمان دیگر خلاقیتی وجود ندارد و این از مدرسه ادامه پیدا می کند تا فرد وارد جامعه میشود،چه طور می خواهیم با وجود نپرداختن به آموزش و پرورش و شرایط فعلی به این نیروهای مولد دست پیدا کنیم؟ با این وضعیت آموزش چه طور توقع داریم با کشورهای دیکر رقابت کنیم؟ آموزش و پرورش و معلمان خیلی مظلوم هستند. نمیشود ملتی را نساخت اما مملکت را ساخت. ساخت مملکت نیاز به ساخت ملت دارد.
ترلان پروانه در پایان درباره علت دیده نشدن فیلم «فِراری»گفت:ما حقیقتی را در این فیلم بیان میکنیم که تلخ است و در جامعه وجود دارد. در حال حاضر پاک کردن صورت مسئله راحتترین راه حل موجود در جامعه ما شده است. به نظرم نسبت به دیده نشدن «فِراری» هم این اتفاق افتاد.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- یک یادداشت کوتاه برای مردی بزرگ/ آقای متوسلانی نازنین ۹۰ سالگیتان خجسته
- نمایش و نقدِ «مصائب شیرین ۲» در سینما اندیشه
- فوت «اشرف سادات» فیلمهای داودنژاد/ بهترین بازیگر زن جشنواره فیلم دوبی درگذشت
- «مصائب شیرین ۲»؛ این بهار را خزان نیست
- فیلم اکراننشده رضا داودنژاد به سینما میآید
- چرا پروانه نمایش «لامینور» را تمدید نمیکنید؟/ یادداشت علیرضا داودنژاد
- داودنژاد خطاب به وزیر ارشاد: علاج ابتذال، اعتلای سلیقه است
- سینماسینما/ علیرضا داودنژاد خطاب به وزیر پیشنهادی ارشاد: نگرانم به دنبال تبدیل کردن ارشاد به نسخه المثنای تلویزیون باشید
- سینماسینما / حذف یادداشت علیرضا داودنژاد درباره شهید فخریزاده توسط اینستاگرام
- بهترین فیلمهای تاریخ سینمای ایران از نگاه اعضای تحریریه سینماسینما (۲)
- بازنشستگی را باید پذیرفت!
- علیرضا داودنژاد: راهاندازی «وی او دی ملّی» تبدیل تهدیدی بزرگ به فرصتی کارساز است
- انصراف موقت علیرضا داودنژاد از اکران «مصائب شیرین ۲»
- برگزاری کارگاههای آموزشی اصغر فرهای در تورنتو
- ناراحتی محمدحسین مهدویان از شنیده نشدن صدای رنج مردم سردشت پس از ۳۲ سال
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- آیین پایانی یازدهمین دوره انتخاب آثار برتر ادبیات نمایشی / گزارش تصویری
- شیرین یزدانبخش درگذشت
- افسانهای در حبس؛ سرنوشت «چریکه تارا»
- اقتباس بهمثابه ابزار فهم جامعه/ از روایت تراژیک تا روایت عاشقانه
- «دیدار بلوط»؛ بازگشتی به شکوه یک خاطره
- اشغال بهرام بیضایی وزمانه پس از جنگ ۱۲ روزه/به بهانه ۵ دی سالروز تولد بهرام بیضایی
- «سامی»؛ روایتی انسانی از جنگ بیپایان
- سینمای مستقل ایران را به رسمیت بشناسید
- گیشه سینما در دست کمدیها/ دو فیلم جدید اکران شدند
- اعلام بودجه فرهنگ و هنر در سال ۱۴۰۵
- مصوبهای برای حذف وزارت فرهنگ؛ مصوبه «سیاستهای صوت و تصویر فراگیر»؛ تعارض با جمهوریت
- «بابا پیکاسو»؛ در چنبره عواطف، حرمان و جداافتادگی
- «شمعی در باد»؛ جسورانهترین فیلم نیمه اول دهه هشتاد
- مهتاب ثروتی و مرجان اتفاقیان به «خاکستر خیال» پیوستند
- «جزیره آزاد»؛ خداوندگار خودخوانده جزیره آزاد
- جیمز کامرون: از سلطه هوش مصنوعی میگریزم/ «آوارتار۳» و شروع افتخارآمیز اکران
- بازیگر آمریکایی خودکشی کرد
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما





