مجید صالحی از ساخت اولین فیلمسینماییاش در مقام کارگردان به تهیهکنندگی محمد شایسته خبر داد.
به گزارش سینماسینما، این بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون که مقابل فریدون جیرانی در برنامهی اینترنتی ۳۵ حاضر شده بود،ادامه داد: کارگردانی دو سریال، یک مجموعه و دو تله فیلم داشتهام اما تا به حال سینمایی کار نکردم و این اولین فیلم سینمایی است که قصد دارم، بسازم.
او خبر داد که فیلمش یک فیلم کمدی است و خاظرنشان کرد: حدود ۷ سال است که قرار است بسازیم اما خود من زیاد علاقهای به ساخت نداشتم و دغدغهام نبود و الان هم هنوز دغدغهام نیست و هنوز هم مردد هستم. ژانر خاصی مدنظرم نیست اما ژانر رئال و کمدی موقعیت را دوست دارم و بیشتر هم ترجیح میدهم برای مخاطب کار کنم.
مجید صالحی در بخش دیگری از این گفتوگو در پاسخ به اینکه “تو کی میخواهی حرف سیاسی بزنی؟” گفت: من اهل سیاست نیستم. چند وقت پیش یک عکسی منتشر شد که خداراشکر به خیر گذشت و کسی به من کاری نداشت.
او در پاسخ به این نقطه نظر که “یعنی فیلمی کمدی اجتماعی میسازی بدون حرفهای سیاسی؟” توضیح داد: حالا ممکن است بازیگرها و نویسنده پیشنهادهایی برای حرف سیاسی بدهند که ممکن است پیش بیاید اما من حرف سیاسی نمیزنم و همین جا اعلام میکنم اگر حرفی زده شد، برداشت سیاسی نکنند.
مجید صالحی دربارهی فیلمنامهای که قصد دارد در ژانر کمدی بسازد یادآور شد: سال ۸۱ مجموعه «آشتی کنان» را با مهران و مسعود رسام کار میکردم که پیمان جزینی نویسنده کار بود. الان هم آخرین کار ابوالحسن داوودی را همین تیم سه نفره نویسنده نوشتهاند که من قصد دارم با فیلمنامه آنها فیلم بسازم. مصطفی زندی، پیمان جزینی و آقای برادران. فیلم در ژانر کمدی موقعیت است که قصد دارم بسازم.
مجید صالحی در بخشی از این گفتوگو دربارهی عدم حضورش در تئاتر یادآور شد: چون تپش قلبم در تئاتر زیاد میشود و از حال میروم، نتوانستم دیگر کار کنم. در سینما وقتی این اتفاق میافتد ۴۰ دقیقه استراحت میرویم اما در تئاتر این اتفاق ممکن نیست و ریسک وحشتناکی است.
او همچنین در این گفتوگو گفت: من در زندگیام از ایرج طهماسب و حمید جبلی در کار «یکی بود یکی نبود» بیشترین چیزها را آموختم. من جایگزین نقش حمید جبلی در این فیلم شدم. در مورد کارگردانی و فیلمنامه بسیار با این دو بزرگوار گپ میزدیم که تاثیرگذار بود. در مرحله بعد، مقطعی که با رضا عطاران بودم و تا به الان، برایم حکم برادر بزرگتر و استاد را دارد.
مجید صالحی همچنین دربارهی نقش جدی که در فیلم «شاه کش» دارد،توضیح داد: «شاه کش» تازه تمام شد. قصه جدی است و نقش یک ستوان نیروی انتظامی دارم که جدی بازی کردم. بازی در این نقش کمی سخت بود چون گریم داشتم و باید کمی اضافه وزن پیدا میکردم. قرار بود یک ستوان معمولی باشد که بازی در نقش یک آدم معمولی خیلی سخت است. بیلی وایادر میگوید: «نقش دیوانه و معتاد و … بازی کردن زیاد سخت نیست، اما یک نقش معمولی را بتوانی طوری بازی کنی که برای مخاطب قابل باور باشد، سخت است.» من هم در این نقش سعی کردم معمولی باشم.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- ویژگیهای تفکری که سینما را از بنبست و سکون نجات داد
- یادداشت فریدون جیرانی درباره وضعیت سینمای اجتماعی؛ باور تغییر باورها
- فریدون جیرانی رئیس کانون کارگردانان شد
- در نشست «بررسی سینمای اجتماعی» مطرح شد؛ سینمای اجتماعی زاییده تحولات اجتماعی و سیاسی جامعه است
- «بودن یا نبودن» و تبدیل خشونت به امید/ عیاری نمونهای از عیار شرافت در سینمای ایران است
- در نشست نقد و بررسی «آبادانیها» مطرح شد؛ نقش عیاری در زبان سینمایی و تحول آن بسیار موثر است/ «آبادانیها» عدالت اجتماعی را وارد سینما کرد
- نسخه مرمت شده «آبادانیها» در موزه سینما
- پیام کانون کارگردانان به مناسبت اولین سالگرد درگذشت کیومرث پور احمد
- گزارش مراسم رونمائی از کتاب «دندان گرگ»/ یک داستان حماسی شهری
- مردی برای همیشه/ در ستایش فریدون جیرانی
- فیلمساز کاشتنی نیست، نسل انقلابی هم ساختنی نیست/ گفت و گوی جیرانی با میرکریمی درباره فیلم «نگهبان شب»
- دست و پنجه نرم کردن با محدودیتها/ معرفی تنها فیلم بلند ایرانی راهیافته به بخش رسمی کن
- سینمای ایران؛ دگرگونی یا ویرانی؟/ جیرانی، عسگرپور، کثیریان و فرشباف از آینده فیلمسازی میگویند
- «شماره ۱۰» در راه فجر ۴۱/ انتشار سکانسی با بازی مجید صالحی
- همزمان با آخرین پاتوق فیلم کوتاه در تابستان ۱۴۰۱؛ پوستر سیونهمین جشنواره بینالمللی فیلم کوتاه تهران رونمایی میشود
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- در اندوه فقدان چهره شاخص موج نو سینمای ایران؛ بازتاب جهانی درگذشت بهرام بیضایی
- با موافقت شورای پروانه فیلمسازی؛ پروانه ساخت سینمایی برای ۷ فیلمنامه صادر شد
- در پاسداشت استاد بیبدیل هنرهای نمایشی ایران/ بیضایی، تاریخ و علامت تعجب
- در سوک سیاوش که از شاهنامه رفت
- یادبود بهرام بیضایی؛ ایرانی بودن بار بزرگی است بر دوش ما
- بریژیت باردو درگذشت
- برای رفتن غریبانه شیرین یزدانبخش؛ وصیتی به مثابه گلایه
- «کفایت مذاکرات» و خندههایی که از دل موقعیت میآیند
- «پرهیجان: نبرد برای اوبر»؛ چطور میتوانیم آرزوی شکستِ نجاتبخشمان را داشته باشیم؟
- درباره بازیگران زن مولف سینمای ایران/ ترانه علیدوستی؛ آخرین بازیگر زن مولف
- درباره اهمیت خواندن فیلمنامه اشغال بیضایی پس از جنگ ۱۲ روزه /بیگانه آزادی نمی آورد
- بهرام بیضایی درگذشت
- «موبهمو»؛ خط به خط، نفس به نفس، چهره به چهره
- در بیست و چهارمین دوره جشنواره؛ ۱۴ اثر از سینماگران ایرانی در داکا نمایش داده میشود
- از ۱۰ دیماه؛ «مرد خاموش» به سینماها میآید
- «بامداد خمار»؛ در منزلت فرودستی
- در ستایش سینمای بیچیز؛ همه چیز داشتن در عین بی چیزی
- آیین پایانی یازدهمین دوره انتخاب آثار برتر ادبیات نمایشی / گزارش تصویری
- شیرین یزدانبخش درگذشت
- افسانهای در حبس؛ سرنوشت «چریکه تارا»
- اقتباس بهمثابه ابزار فهم جامعه/ از روایت تراژیک تا روایت عاشقانه
- «دیدار بلوط»؛ بازگشتی به شکوه یک خاطره
- اشغال بهرام بیضایی وزمانه پس از جنگ ۱۲ روزه/به بهانه ۵ دی سالروز تولد بهرام بیضایی
- «سامی»؛ روایتی انسانی از جنگ بیپایان
- سینمای مستقل ایران را به رسمیت بشناسید
- گیشه سینما در دست کمدیها/ دو فیلم جدید اکران شدند
- اعلام بودجه فرهنگ و هنر در سال ۱۴۰۵
- مصوبهای برای حذف وزارت فرهنگ؛ مصوبه «سیاستهای صوت و تصویر فراگیر»؛ تعارض با جمهوریت
- «بابا پیکاسو»؛ در چنبره عواطف، حرمان و جداافتادگی
- «شمعی در باد»؛ جسورانهترین فیلم نیمه اول دهه هشتاد





