تاریخ انتشار:۱۳۹۴/۰۶/۱۸ - ۱۵:۳۳ تعداد نظرات: ۰ نظر کد خبر : 1447

اجاره نشینهادر زمان نمایش فیلم اجاره نشینها ،روزنامه لس آنجلس تایمز نقد جالبی را بر این فیلم منتشر کرد .


متن کامل این یادداشت به شرح زیر است :

کوین توماس

اجاره نشینها ،طنزی هوشمندانه و اجتماعی که شاید استعاره ای است از ایران
اجاره نشینها اثر داریوش مهرجویی نسیم تازه ایست که از همه جای ایران می وزد .طنز اجتماعی چیزی نیست که در حال حاضر بشود در ایران انتظار داشت و این امر باعث شده که فیلم بیشتر لذت بخش باشد .گفته می شود طنز این فیلم آن را مردم پسندترین فیلم تاریخ سینمای ایران ساخته است و هیچ فیلم دیگری نتوانسته تا این اندازه –از این نظر _عالمگیر شود .
در حاشیه شهر تهران ،در منطقه ای شبیه بیابان ،در میانه ناکجا آباد ،یک خانه آپارتمانی فکستنی است که مفهوم جدیدی از بنای بد ساخت را القا می کند .چیزی نمانده سقفها فرو بریزد ولوله ها بترکد .با این همه عباس با بازی عزت الله انتظامی مباشر شکم گنده میانسال ،بنابه دلایلی ،نه فقط خودش ساختمان را تعمیر نمی کند بلکه به مستاجرها هم اجازه انجام چنین کاری نمی دهد .
یقینا،دعوا مرافعه ها راه می افتذ ،عربده ها کشیده می شود ،با مشتهای گره کرده به جان هم می افتند و کسان بیشتری واردمیدان عمل می شوند ،اشخاصی مثل کارگران وتعمیر کاران بد خلق می فهمند هیچ کس نمی خواهد دستمزدشان را بپردازد و نیز چنین بنگاه دار و دلال دوره گرد وولگرد .
با این همه در میانه جنجالهای تقریبا پایان ناپذیر ،در می یابیم که مهر جویی برای تمام این مردمی که به صحنه کشانده ،دلسوزی می کند ،بی آنکه در موردشان به داوری بنشیند .اینکه مستاجرها برحق اند و عباس بر حق نیست مانع از آن نمی شود که مهر جویی نقاط ضعفی را که در طبیعت هر کسی هست ،نشان دهد و فراسوی آن ،از سرشت انسانی هر کس تجلیل کند.
برای یک کمدی،زمان فیلم قدری طولانی است ،اما زمان اضافی به هدر نرفته است …اجاره نشینها ظاهرا فیلمی است حیرت انگیز از مهرجویی ،چون او یکی از فیلمسازان برجسته ایران در دو دهه اخیر است که به دلیل دو فیلم غم انگیز گاو و دایره مینا در غرب شناخته شده است …در فیلم اول وابستگی یک کشاورز به گاوش مطرح شده است و فیلم دوم که یکی از شاهکارهای سبک نئورئالیستی است ،درباره پیر مردی است که همراه نوه اش ،در آخرین سالهای رژیم شاه ،به تهران می آید ودر فساد أن رژیم به تباهی کشیده می شوند.
اگر درآن فیلم،پیر مردی که ناچار می شود خون خود را بفروشد ،تمثیلی نقادانه وروشن است ،آیا نمی توانیم اجاره نشینها را تمثیلی از جامعه ایران بدانیم ،در دوران معاصر؟مهرجویی استاد کنایه است و زیر کانه پاسخ این پرسش را به خود ما واگذار می کند.

Los angeles times ،march241990

برچسب‌ها:

لینک کوتاه

نظر شما


آخرین ها