پایگاه خبری تحلیلی سینماسینما

کیوان کثیریان"/>کیوان کثیریان- دروغ چرا؟ واقعیتش این است که آقای رئیس‌جمهور در ضیافت افطار با هنرمندان به نکته تازه‌ای اشاره نکرد. آن شوروحال روزهای اول را هم نداشت. اما حرف‌های کلی درستی زد. گرچه به نظر می‌رسید آقای روحانی مکان و مخاطب گفته‌های خود را درست انتخاب نکرده. ایشان این سخنان را پیش از اینها نخست باید خطاب به وزیر ارشاد خود می‌گفت.
اصولا آقای روحانی درباره حوزه فرهنگ بسیار مختصر، کوتاه و کلی حرف می‌زند. عجیب هم نیست. دغدغه جدی ایشان این حوزه نیست و طبعا و متأسفانه اولویت‌های دیگری جز فرهنگ دارد.
اما اینکه رئیس‌جمهور می‌گوید «آنچه در کشور ما باید معیار باشد قانون است نه اعمال سلیقه. هنر خلاق بدون مداخله سلیقه‌ها محقق می‌شود» را هنرمند، خوب می‌داند و اصلا مطالبه‌اش از مدیران همین است.
اینکه «هنر خلاق با آزادی و امنیت کامل امکان‌پذیر است» حرف دل هنرمندان است، اما مسئول برقراری امنیت و آزادی فرهنگی کیست؟
اینکه «با دست‌های لرزان و دل‌های ترسان نمی‌شود اثر خلاقانه هنری خلق کرد» را هنرمندان خودشان بهتر از هرکسی می‌دانند اما مسئول آرام‌کردن دست و دل‌های لرزان هنرمند، کیست؟
اینکه «تمام تلاش دولت این است که زمینه و فضای مناسب را برای هنرمندان جامعه به وجود بیاورد» معنایش این است که بالاترین حد تلاش دولت همین‌قدر است؟ یعنی تمام زور دولت در عرصه فرهنگ همین اندازه است؟
اینکه «ما باید زمینه را برای فضای مناسب برای تبلور آثار هنری آماده کنیم» شعار قشنگی است ولی چه کسی باید این کار را بکند و چه‌وقت؟
اینکه رئیس‌جمهور می‌گوید «این‌طور نیست که این دولت فقط به فکر سیاست خارجی و اقتصاد باشد، این دولت به فکر خواست مردم است» تلویحا معنایش این است که چون فرض اولیه بر این است که اقتصاد برای مردم مهم‌تر از فرهنگ است و فرهنگ در سبد توجه مردم نیست، نهایتا در دایره توجه و اولویت دولت هم قرار ندارد.
اینکه «تنگ‌نظری همه‌جا وجود دارد، از تنگ‌نظری نمی‌هراسیم. راهمان را ادامه می‌دهیم» حرف قشنگی است اما آیا عملکرد دولت و وزیر ارشاد نیز منطبق بر همین جمله است؟
یعنی باور کنیم که آقای رئیس‌جمهور از وضعیت ممیزی و بی‌اعتباری مجوزهای دولتی در همه حوزه‌های فرهنگی، اعم از موسیقی، سینما، کتاب، تئاتر، بی‌خبر است؟
یعنی باور کنیم که رئیس‌جمهور یادش رفته در سخنانش در اولین دیدار با هنرمندان و در تالار وحدت چه گفت؟ یادش رفته چندبار با حرف‌های آتشینش که حرف دل اهل فرهنگ بود، جمله‌به‌جمله تشویق آنها را برانگیخت؟ فراموش کرده چه چیزها درباره ممیزی آثار هنری گفت؟
آیا باور کنیم خود وزیر ارشاد حرف‌هایی را که در اولین مصاحبه بعد از وزارتش به زبان آورد فراموش کرده است؟ او در آن مصاحبه به‌ویژه درباره اعتبار مجوزهای صادره در همه عرصه‌ها وعده‌های امیدوار‌کننده مختلفی داد که در سه‌سال گذشته عملا به غالب آنها پایبند نبوده است.
مگر می‌شود باور کرد که ایده آل دولت روحانی در حوزه فرهنگ این باشد که حالا هست؟
به‌هر‌رو شاید بد نباشد یک‌بار دیگر وعده‌ها و سخنرانی‌ها و مصاحبه‌های سه‌سال اخیر رئیس‌جمهور محترم و وزیر گرامی را مرور کنیم و ببینیم در این سه‌سال چقدر از وعده‌هایشان محقق شده و چقدر به حرف‌هایشان وفادار بوده‌اند.

روزنامه شرق