بازیگر «وضعیت سفید» از چگونگی بازیگری خود و توصیه به علاقمندان به بازیگری گفت.
به گزارش سینماسینما، عباس غزالی، زاده ۱۴ بهمن ۱۳۶۳، اولین بار در سریال «رستگاران» در نقش برادر پونه به مخاطبان معرفی شد، بعد از گذشت ۸ سال در سریال «وضعیت سفید» در نقش عمو بهروز بین مردم بیشتر دیده شد. او درباره بازیگر شدن و موانع و سختیهای این حرفه گفتگوی کوتاهی داشته است:
از چه زمانی علاقه بازیگری در شما ایجاد شد؟
من از دوران کودکی جوهرهای را در وجودم احساس کردم که از جانب خدا در من تزریق شده بود.
از چه طریقی وارد این عرصه شدید؟
در کلاس اول راهنمایی در بخش اعلانات مدرسه، آگهی بازیگری را دیدم و برای قسمت تئاتر در مسابقه شرکت کردم و از بین ۱۵۰ داوطلب، جزو ۱۰ نفر برنده مقام استانی و کشوری شدم و در کلاسهای بازیگری و پس از آن در کانون فرهنگی تربیتی حر ( میدان کاخ جوانان سابق) زیر نظر اساتیدی مثل پرویز پرستویی و.. آموزش دیدم و آنجا بستری برای بروز و شکوفایی استعدادم بود و پس از ۲ سال اولین فعالیتم در فیلم «انتظار سرخ» بود.
بیشترین موانع در بازیگری؟
بزرگترین موانع از نظر من؛ محدود شدن تلویزیون، به تعداد معدودی از بازیگران سرشناس و به کارگیری تعداد مشخص آنها از سوی کارگردانها، همیشه برایم سوال بود. ما در عرصه هنر افراد با استعداد زیادی داریم که قادرند در قالب چهرههای جدید در قاب رسانه به ایفای نقش بپردازند. حتی من که این مانع را پشت سر گذاشتم باز هم موانعی که تنها شکل آن عوض شده را داشتم و آن اینکه وقتی به سراغت میآیند انتظار دارند همانند نقشهای قبلی یکنواخت عمل کنی.
آیا در عرصه دیگری هم فعالیت میکردید؟
بله قبل از فعالیت در سریال «رستگاران» یعنی در اوایل جوانیام اجرای برنامهای تحت عنوان «نردبان» از شبکه ۵ سیما را به مدت ۴ سال برعهده داشتم اما در آن زمان هم، به بازیگری علاقمند و معتقد بودم که برای رسیدن به هدفم باید پلههایی را گذراند.
چه چیزی در بازیگری بیشتر کمکتون کرد؟
اجراهای من در تئاتر و همچنین فعالیتهای استودیویی که برای مجریگری داشتم، پشتوانه خوبی برای عرصه بازیگریام شد.
علاقمندان برای ورود به بازیگری چه راهی بروند؟
تحصیل در رشته بازیگری و گزیدن آموزشگاهها و کارگاههای معتبر با توجه به تحقیقات لازم در آن میتواند افراد علاقمند را بر ریل درست این عرصه هدایت کند.
معضل مهم علاقمندان در عرصه بازیگری چیست ؟
زرق و برق شهرت در بازیگری هر فردی را جذب میکند و گاهی افرادی به سمت آن گام برمیدارند که جوهره استعداد در آنها وجود ندارد و این افراد بدون نگاه به این موضوع در مسیر اشتباه دچار مشکلات فراوانی میشوند.
بزرگترین وظیفه شما بعنوان یک بازیگر چیه؟
اگر مخاطب مرا نبیند، پس به خودی خود هیچ معنایی نخواهم داشت و به همین دلیل همیشه مخاطبینم در جایگاه بالاتری برایم قرار دارند. در همین راستا اگر بعنوان یک هنرمند در جشنوارهای جایزه و امتیازی دریافت میکنم در حقیقت متعلق به مردمم است و جایزه اصلی من محبت قلبی و نگاه مهربان مردمم در کوچه و خیابان است.
من معتقدم یک هنرمند تا لحظهای که خون در رگهایش جاری است باید با انرژی و انگیزه بیشتری برای مردمش فعالیت کند به دلیل اینکه اثر یک هنرمند با امضای مردمش به ثبت میرسد.
توصیه به علاقمندان؟
هنرمند به معنای خالق اثر است و هرکسی با توجه به ویژگیهای استعدادش برنامهریزی خاص خودش را دارد، نباید تقلیدی کاری را به انجام برسانند با الگوبرداری از پیشکسوتان این راه به تجربه و دانش خود اضافه کند و در همه حال صبر و تحمل را سرلوحه خود قرار دهد.
منبع: باشگاه خبرنگاران
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- آغاز پخش «همآهنگ» از ۳۰ فروردین
- هیئت انتخاب برنامه تلویزیونی «همآهنگ» معرفی شدند/ پخش از شبکههای افق و نسیم
- تدوین «گنجشک» به پایان رسید
- حضور سه فیلم ایرانی در بخش رقابتی جشنواره بینالمللی فیلم «مِنا» هلند
- «بیقراری» عباس غزالی راهی هندوستان شد
- «لبخند ماسک» در جشنواره آلمانی روی پرده میرود
- فیلمبرداری فیلم کوتاه «لبخند ماسک» پایان یافت
- عباس غزالی:رفتار کارگردان ممنوعه، ممنوعه بود
- نشست خبری سریال مینو / گزارش تصویری
- عباس غزالی امروز در «هزار داستان» به جستوجوی گنج میرود
- حمید نعمت الله: دوست دارم بعد از «وضعیت سفید» باز هم در تلویزیون کار کنم
- فیلمبرداری تازهترین ساخته حمید نعمتالله آغاز شد
- نقدی بر فیلم «قیچی»/ محاکمه و مخمصه
- گفت وگو با کریم لک زاده، کارگردان «قیچی»/ مکافات یک جنایت
- نقدی بر یک فیلم؛ «قیچی»/ دست و پا زدن در باتلاق سرنوشت
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی
- فیلم کوتاه «شامیر» نامزد بهترین فیلمبرداری جشنواره امریکایی شد
- درمان از نگاهی دیگر؛ وقتی سرطان، بازیگر صحنه زندگی میشود
- گاو خشمگین ۴۵ ساله شد
- «زیر درخت لور»؛ تصویری از انزوا و شکاف عاطفی
- «جستوجو در تنگنا»؛ انگار این همه چیزی باشد که از شهر و دیوارهایش به میراث بردهایم
- حمید طالقانی درگذشت





