سینماسینما، محمد حقیقت: میشل سیمان دیروز یکشنبه در گورستان مشهور پاریس (پانتن) با حضور نویسندگان، منتقدین و خانواده سینمای فرانسه به خاک سپرده شد.
جدا از تجلیل های افراد مشهور بر سر مزار او، آقای تییری فرمو دبیرکل جشنواره کن هم در ستایش از میشل سیمان سخنرانی کرد. بدون شک سینمای جهان یکی از برجستهترین منتقدان خود، آقای میشل سیمان را در ۱۳ نوامبر از دست داد. وی از قابل احترامترین منتقدان سینمایی در سطح جهان به حساب میآمد.
سیمان، متولد ۱۹۳۸ در پاریس در ۸۵ سالگی، در زادگاه خود پاریس درگذشت. وی از همان سالهای جوانی در دوره دبیرستان شیفته سینما و نوشتن درباره آن شد. سپس با نوشتن یک نقد مفصل درباره «محاکمه» اثر اورسون ولز در ماهنامه «پزیتیف» در سال ۱۹۶۳ بر شهرتش افزوده شد. سه سال بعد از آن، به عضویت کمیته نویسندگان اصلی این ماهانه در آمد و سپس سردبیر آن شد که تا آخر عمر در این مقام باقی ماند.
پرستیزی که وی برای این نشریه بدست آورد، آنرا در ردیف مجله مشهور «کایه دوسینما» قرار داد. میشل سیمان جدا از نقد نویسی در این نشریه خود، یک برنامه هفتگی رادیویی هم در زمینه سینما اداره میکرد به نام پروژکسیون خصوصی که از اعتبار خاصی برخوردار بود و همچنین در برخی از رسانههای سینمایی دیگر هم نقدهای باارزش می نوشت.
قابل یادآوری است که برخی از کارگردانان و پخش کنندهها برای تبلغ درباره فیلم خودشان گاه جملاتی از نقدهای آقای میشل سیمان را روی پوسترهای خود درج میکردند. وی از نزدیک با کارگردانان بزرگ جهانی در ارتباط بود و کتابشهای تحلیلی درباره آثار آنان منتشر کرد، همچنین گفتگو با این کارگردانان مطرح جهان اعتباری به آن فیلمهایشان میداد. مقالات وی حالت مرجع برای دیگران داشت. از جمله کتابهای مشهور او درباره استنلی کوبریک، الیا کازان، فرانچسکو رزی، جوزف لوزی، جری شاتزبرگ، فریتز لانگ، جان بورمن، آنجلوپولس، جین کامپیون، و غیره را به رشته تحریر در آورد. سه باز نیز جایزه بهترین کتاب سال را بدست آورد. جدا از پرداختن به آثار نام آوران، وی همواره به جستجوی کشف سینماگران ناشناس یا کم شناخته نیز میپرداخت. وی همچنین از منتقدین دیگر کشور ها هم دعوت به همکاری برای نوشتن در مجله پزیتیف میکرد، مثلا از ایران، از جمله از فرخ غفاری، مقالاتی درباره کوروساوا، و جشنواره کن و غیره به چاپ رسانده بود و درسالهای اخیر همچنین از محمد حقیقت، درباره سینما و سینماگران ایرانی مقالات گوناگونی به چاپ رسانید.
میشل سیمان داوری بسیاری از جشنواره های جهانی را نیز به عهده داشت و جدا از آن، طی مدتی نیز به طور غیر رسمی در کمیته انتخاب جشنواره کن فعال بود از جمله در جلسه ای که در سال ۱۹۹۲ برای انتخاب شدن فیلم – زندگی و دیگر هیچ- حضور داشت – او همچنین در سمت استاد دانشگاه پاریس هفتم (تمدن و فرهنگ امریکا) را تدریس میکرد.
جدا از نکات بالا باید افزود که میشل سیمان سینمای ایران را با علاقه بسیار از سالها پیش دنبال میکرد و اولین منتقد اروپایی بود که عباس کیارستمی را با فیلم خانه «دوست کجاست؟» در سال ۱۹۸۹ کشف و معرفی کرد و در ستایش او در روزنامه لوموند و سپس در ماهنامه پزیتیف مطلب نوشت و سپس چندین بار روی جلد ماهنامه پزیتیف را به آثار عباس کیارستمی اختصاص داد، جدا از آن پروندههایی نیز به سینمای ایران اختصاص داد. مدیر جشنواره کن در موردش گفت: «بدون میشل سیمان جشنواره دیگر مثل سابق نخواهد بود.»
مطبوعات و دیگر رسانه های فرانسه در تجلیل از او بسیار نوشتند و شماره آینده پزیتیف اختصاص به او خواهد داشت.
عکس ابتدای مطلب: محمد حقیقت با میشل سیمان در جشنواره کن – عکس از پرویز جاهد
عکس زیر، تییری فرمو بر مزار سیمان/ عکس: محمد حقیقت
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- ۱۵ اثری که برای فهرست اولیه اسکار فیلم بینالمللی شانس بالاتری دارند
- داوران ایرانی معرفی شدند؛ افتتاح جشنواره جهانی فیلم فجر با فیلمی از عباس کیارستمی
- نامزدهای جوایز آکادمی فیلم اروپا معرفی شدند/ «یک تصادف ساده» در میان نامزدها
- نگاهی به فیلم متفاوت همایون غنیزاده؛ رازها و دروغها
- توصیه کارگردان فرانسوی ایرانی تبار؛ قصههای شاهنامه را فیلم کنید
- فوت بازیگر فیلم عباس کیارستمی/ احمد احمدپور درگذشت
- ستایش دلپذیر یک کارگردان آمریکایی از «موج نو»ی فرانسه
- دنیای پرتلاش برخی از کارگردانان/ بن هنیه فیلم جدیدش را کلید زد
- «منفعت آدام»؛ رای دادگاه برای بچه چهار ساله
- گمانهزنی درباره هفت فیلم معرفیشده به بخش اسکار بینالمللی
- نامهای عاشقانه به شهر تهران؛ جایزه اصلی بخش روزهای ونیز به فیلم ایرانی رسید
- ستارهباران منتقدان برای «صدای هند رجب»
- «بیگانه» بهترین فیلم روز هفتم جشنواره ونیز
- نگاهی به «پیرپسر» و تطابق آن با جهان سینمای کیارستمی/ اول به پیرامون، بعد به دوردستها
- غافلگیری در جشنواره ونیز با فیلمی از عربستان سعودی
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی
- فیلم کوتاه «شامیر» نامزد بهترین فیلمبرداری جشنواره امریکایی شد
- درمان از نگاهی دیگر؛ وقتی سرطان، بازیگر صحنه زندگی میشود
- گاو خشمگین ۴۵ ساله شد
- «زیر درخت لور»؛ تصویری از انزوا و شکاف عاطفی
- «جستوجو در تنگنا»؛ انگار این همه چیزی باشد که از شهر و دیوارهایش به میراث بردهایم
- حمید طالقانی درگذشت
