سینماسینما، حسین ارومیه چی ها:
مازیار میری را باید جزء آن دسته از فیلمسازانی قلمداد کرد که در آغاز دهه هشتاد سربرآوردند و بعد از ساخت فیلم هایی شخصی وارد قلمرو سینمای اجتماعی شدند. سینمایی که قصه گوست، دغدغه دارد اما هیچ وقت «همه چیز تمام» نیست. همیشه تا نیمه نردبان بالا می رود و به یکباره همه چیز را رها می کند. از به آهستگی و پاداش سکوت گرفته تا کتاب قانون و سعادت آباد که به اوج خودش می رسد. تلاش قابل تقدیر او در حوض نقاشی هر چقدر با درخشش بازیگرانش آنطور که باید به هدف نَنشست در اثر تازه او حتی همین تلاش هم دیده نمی شود.
در سارا و آیدا با فیلمنامه ای طرف هستیم که ابایی ندارد از سادگی. تا جایی که همین سادگی آنقدر عیان و پرحفره از کار در می آید که هر نوع پیچیدگی، آشکارا از قصه بیرون می زند. قصه بی تعارف نخ نماست. وارد کردن یک کلیشه به رابطه دو دوست و خلق فضایی زنانه نه تنها مشکلی را حل نمی کند که از جایی به بعد مخاطب را خسته می کند. یک طرف ماجرا شوهر و برادری است نامرئی که مسبب همه خرابی هاست و یک طرف دوراهی قدیمی وجدان و نیاز مالی. این درواقع تنها ایده قابل قبول فیلم است. منتهی آنقدر بی مقدمه رو و آنقدر نپخته رها می شود که در عمل راه را برای هیچ گونه پردازش و نتیجه گیری ای باز نمی گذارد. فارغ از قیاس مع الفارغِ بضاعتِ تکنیکی و ذهنی سینمای ما و سینمای آمریکا صرفاً قصد دارم ظهور و بروز چنین ایده ای را در فضایی درست بیان کنم. به یاد بیاورید جایی از فیلم «پرواز» ساخته رابرت زمه کیس را که خلبانِ الکلیِ محکوم در دادگاه، در دوراهی مشابهی گرفتار می شود. یا باید رای به الکلی بودن مهمانداری بدهد که دستش از دنیا کوتاه شده و قائله را به نفع خودش تمام کند یا اینکه برای همیشه از پرواز منع شود. مشخص است که قصه و نگاه هر دو فیلم چیز دیگری است. معلوم است که زمه کیس چیز دیگری گفته و میری حرف دیگری. اما بزنگاه ها مشابه است. سارا در مذان اتهام است. یا باید رای به گناهکار بودن رفیق صمیمی و ازدنیا رفته اش بدهد یا اینکه رجوع کند به وجدانش و خطای خود را گردن بگیرد. مساله این است که فیلمنامه نویس دستش از جایی به بعد کاملا برای مخاطب رو می شود. مخاطب می داند سارا بالاخره اعتراف می کند. می داند به هر حال وجدان خفته اش بیدار می شود. او دنبال چیز دیگری است از فیلم. از نویسنده یک غافلگیری تازه می خواهد. برداشت یک ایده ی قبلا کاشته شده شاید. ولی آنقدر همه چیز معمولی برگزار می شود که فیلم به شکلی کاملاً سرد تمام می شود. پتانسیلی که می توانست فیلم را به اثری حداقل قابل قبول تبدیل کند، کاملا می سوزاند. بدون تعارف میری در این فیلم عقبگرد عجیبی داشته. مساله بر سر فیلم ساختن و فیلم نساختن نیست. موضوع، حفظ حداقل هاست. کیفیتی است که میری آن را دست کم با چند اثر خود کسب کرده و مهمترین وظیفه ش به عنوان فیلمسازی که دغدغه دارد، محافظت از آن است. از متن و قصه که بگذریم بازی ها نیز در سطحی کاملا متوسط قرار می گیرند. هیچ تلاش بخصوصی برای ارائه پیچش های شخصیتی از سوی بازیگر دیده نمی شود. من به عنوان تماشاگر پیگیر نمی توانم سارا و آیدا را در مدیوم سینما از کارگردانی که پیشتر سعادت آباد و یا پاداش سکوت را ساخته تصور کنم. معمولا چالش هر مخاطب با فیلمی که تماشا می کند، غافلگیری ها و آشنایی زدایی هاست که اثر برایش به ارمغان می آورد. مروری است که بر داشته های مخاطب می کند و خانه تکانی است که به ذهن او می دهد. سارا و آیدا حتی به مرز چنین انتظاری هم نزدیک نمی شود. آن کیفیتی که انتظار داریم از رابطه میان این دو دوست شکل بگیرد، نمی گیرد. چالش ذهنی و کلنجار درونی سارا با خود در حد بدخلقی با نامزدش و دیدن یک دابسمشِ دونفره و زمزمه آهنگی باب روز است و واقعا در همین حد هم باقی می ماند. شخصیتی داریم که ظاهرا دوست پسری صاحب نفوذ و منفعت طلب است که اتفاقا معقول ترین بازی را هم میان باقی بازیگران دارد. اما حتی او هم نتوانسته کمکی به افزایش سطح انتظارات ما از فیلم بکند. فیلم را در بهترین حالت می توان یکبار دید. تماشایش در سینما چیز تازه ای به مخاطب اضافه نمی کند. همانطور که به کارنامه میری و فیلمنامه نویس خوش قریحه اش!
![](/wp-content/themes/cinemacinema/img/tel.gif)
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- اطلاعیه شورای ورزش سازمان صداوسیما در پی حواشی اخیر
- در پاسخ به توهین مدیر پلتفرم نماوا تعلل نکنید؛ نامه سرگشاده یک انجمن سینمایی به شورای صیانت خانه سینما
- نظارت سازمان سینمایی به نمایش آثار سینمایی خارجی در پلتفرمها
- پخش سریال «حشاشین» در ایران ممنوع شد
- صحبتهای یک مجری درباره ممنوعیت کار در تلویزیون و دعوت دوباره
- با ابلاغ رئیسجمهور؛ اعضای کمیته تدوین سیاستهای شبکه نمایش خانگی منصوب شدند
- پخش سریال جدید مازیار میری از امروز آغاز شد
- درخواست انجمن تهیهکنندگان مستقل سینما از پلتفرمها
- پیشنهاد انجمن تهیهکنندگان مستقل سینما؛ نه ساترا، نه ارشاد
- مردی برای همیشه/ در ستایش فریدون جیرانی
- خروج از موقعیت ذینفع، پیش نیاز نظارت صداوسیما بر شبکه نمایش خانگی
- چالشهای امروز ساترا و تاثیر آن بر آینده نمایش خانگی
- پیامدهای ناگزیر/ درباره واگذاری نظارت بر شبکه نمایش خانگی به صداوسیما
- درخشش «آکتور» در جایزه جهانی درامای سئول
- ادعای عجیب وزیر ارشاد؛ ارشاد باید مجوز ۹۰ درصد از فعالیتهای نمایش خانگی را بدهد
نظر شما
پربازدیدترین ها
- نگاهی به فیلم خجالت نکش۲
- اختصاصی سینماسینما/ گمانهزنی برای نفر اول فرهنگ و هنر؛ وزیر ارشاد هرکدام از نامزدها کیست؟
- افسون «کلوزآپ»/ یادداشت محمد حقیقت به مناسبت زادروز عباس کیارستمی
- انصراف نویسنده «بامداد خمار» از حضور در پروژه/ نامم را حذف کنید
- سرگذشت ستاره سینمای قبل از انقلاب در حوالی شهر گلیم ایران/ قصه «شهرزاد» آواره
آخرین ها
- راهاندازی ۲ سامانه الکترونیک نظام سلامت توسط همراه اول
- امکان هدیه دادن بستههای اینترنت همراه اول فراهم شد
- نقد و بررسی بلندترین پلان-سکانس سینمای مستند ایران
- تقابل غریزه و انگیزه برای آزادی/ نگاهی به فیلم «پاپیون»
- جزییات گروه سینمایی فرهنگ اعلام شد
- اکران «روزی روزگاری آبادان» به تعویق افتاد
- استقبال از «هاله» ادامه دارد/ نمایشی براساس یک داستان واقعی
- صبح سپیدِ فرهاد؛ مستندی درباره زندگی و سلوک فرهاد ناظرزاده کرمانی
- در قالب یک جوابیه؛ «بامداد خمار» پاسخ نویسنده فیلمنامه را داد/ نبود روحیه تعاملی
- حسن پورشیرازی بهترین بازیگر جشنواره ترانسیلوانیا شد
- نکوداشت صدمین زادروز عزتالله انتظامی برگزار شد؛ عزت الله انتظامی انسانی زندگی آفرین بود/ انتظامی به هر نقشی اعتبار میبخشید
- ُبغض و خاطرههای شنیدهنشده مجید قناد در مراسم بزرگداشتش
- «تاری» در جشنواره «چشمِ زن» کانادا نمایش داده میشود
- اختصاصی سینماسینما/ گمانهزنی برای نفر اول فرهنگ و هنر؛ وزیر ارشاد هرکدام از نامزدها کیست؟
- تایکا وایتیتی «جیمز» را میسازد
- «صدمین زادروزعزت الله انتظامی» / گزارش تصویری
- «سامپو» از جشنواره ترکیهای جایزه گرفت
- افسون «کلوزآپ»/ یادداشت محمد حقیقت به مناسبت زادروز عباس کیارستمی
- جایزه دستاورد هنری جشنواره فیلم شانگهای به «مرد خاموش» رسید
- فروش بلیت «سیصد» از یکشنبه آغاز میشود
- در مراسم نکوداشت «عباس کیارستمی» مطرح شد: کیارستمی آبرودار واژه کار بود/ فیلمسازی کیارستمی در مسیر عکاسی او است
- بخش فیلم به جشنواره عکس «پنج» اضافه شد
- مدیر اسبق نظارت و ارزشیابی مطرح کرد؛ سهرابی و امثال او، تصویر یک جمهوریِ سانسورچی را به جهان مخابره کردند
- «جوجه تیغی» آنلاین اکران میشود
- «خانهموزه خیمه شب بازی» موزه برتر کشور شد
- سرگذشت ستاره سینمای قبل از انقلاب در حوالی شهر گلیم ایران/ قصه «شهرزاد» آواره
- شبنم مقدمی اولین بازیگر زن «شغال» شد
- فروش ۵۲۳ میلیاردی سینماها در فصل بهار
- «زنانی که با گرگها دویدهاند» نقد و بررسی میشود
- نگاهی به فیلم خجالت نکش۲