سینماسینما، زهرا مشتاق
پدرهای بیخاصیت، بیش از هر چیز نتیجه جامعه ناکارآمدی است که افراد خود را دچار رنج و تباهی می کند. در ساختاری که هیچ چیز جای خود نباشد، یک روال عادی می تواند تبدیل به ضد خود شود. کارکرد یک خانواده، معنای کلی اش، وجود آرامش، یکپارچگی، عشق، برخورداری و حمایت است. در «رها» به کارگردانی حسام فرهمند، وجود یک راس ناتوان در هرم یک خانواده، در کنار دیگر اضلاع که هر یک ناتوانی خود را به گونه ای دیگر به نمایش می گذارند، یک ویرانی تام را رقم می زند.
پدر توانی در اداره خانواده خود ندارد. او ذات بدی ندارد. اما بد نبودن، به تنهایی کافی نیست. مدیریت یک خانواده، به فاکتورهای مهمی نیاز دارد. او نتوانسته برای خانواده اش سقفی مهیا کند. در خانه ای کهنه، بدون اثاثیه زیبا زندگی می کنند. مرد تا خرخره خودش را میان سمساری تهوع آورش که جز ضرر مضاعف، هیچ سودی برای خودش و خانواده اش ندارد، غرق کرده است. چشم های نگران همسر و بچه هایش را نمی بیند و هر روز، بیشتر در سماجت بر نادانی فرو می شود. او توانی برای بازسازی ذهن و روحش، بعد از حادثه ای که در محل کارش رخ داده، ندارد و برای همین خودش را میان آشغال های دور ریز مردم پنهان می کند. اما، در این ویرانی تدریجی، خانواده نیز ناخواسته با او همراه می شود. در دایره ای نامرئی، هر کس می خواهد به دیگری کمک کند و هیچکس توان دیدن زنجیر ضخیمی را که همگی را به زیر می کشد، ندارد.
از سوی دیگر، می شود به اتصال تلخ مجموعه ای از اتفاق های ناخواسته نیز توجه کرد؛ اگرهای غیر قابل پیش بینی. اگر برای پدر آن اتفاق نمی افتاد، اگر لپ تاپ رها خراب نمی شد، اگر پسر خانواده در معرض اجبار خودخواسته برای کمک قرار نمی گرفت، اگر مادر، به جمع این فرو شوندگان در چاه نمی پیوست….
«رها» را می شود از چند سو نگاه کرد. مجموعه ای از اتفاقات بد، که هر یک دیگری را رقم می زند و هر کدام چون گلوله ای برف، بزرگ و بزرگتر می شود تا آنگاه که سرنوشت، آن را تبدیل به بهمنی فاجعه بار می کند.
شکل دیگرش ایجاد تنفر از حکمران ارشدی است که توانایی مدیریت گروهی که خود در تشکیل و زایش آن نقش داشته است، ندارد. او ناتوان و عاری از رفتار خردمندانه است و رفتارش، بیشتر دوستی عمو خرسی است که هیچ ثمری برای دیگران ندارد.
«رها»، همچنین، استیصال پدری است که نابرابری اجتماعی انباشته از تضاد طبقاتی، او و خانواده اش را به قعر فرو می برد. سازمان عظیمی که کارکردهای انسانی خود را از دست داده است و در آن، خانواده ها، به منزله ستون فقرات تشکیل دهنده آن، بیمار و ناتوان شده اند. جامعه ای که خانواده هایش، توانی برای حل مشکلات خود ندارند. ساده ترین اتفاقات، مثل خراب شدن وسیله ای که پولی برای تعمیر آن نیست، می تواند تبدیل به یک فاجعه دسته جمعی شود. مثل یک رشته تصادف زنجیره ای در یک صبح زود برفی در یک اتوبان.

لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- یاداشتهای جشنواره/ هفت فیلم زیر ذرهبین
- آسیبهای اجتماعی و خنثیبودگی انسانی
- یادداشتی بر دو فیلم «رها» و «آبستن»/ زخمهای ماندگار و ماندگاری زخمها
- حتی نام ایران او را به گریه میانداخت/ داور زنده زنده دق کرد
- به بهانه برنامه «جعبه سیاه»؛ کفن و آگهی فوت لیاقت چه کسانی است؟
- بیست و سومین جشن حافظ برگزیدگانش را شناخت/ تقدیر از یک عمر فعالیت هنری مرتضی عقیلی
- چهاردهمین حضور بینالمللی «آخرین حرکت»؛ فیلم شهاب حسینی در بخش اصلی فستیوال بزرگ سالرنو ایتالیا
- جایزه جشنواره اسپانیایی به «آخرین حرکتِ» شهاب حسینی
- توضیح شهاب حسینی درباره صحبتهایش در اختتامیه جشنواره فیلم کوتاه تهران
- شهاب حسینی به فیلم هالیوودی علی عطشانی پیوست
- داوران آثار داستانی جشنواره فیلمکوتاه تهران معرفی شدند
- غزل شاکری صداپیشه «ژولیت و شاه» شد
- «آخرین حرکتِ» شهاب حسینی، بهترین فیلم شمال آمریکا شد
- «رها» با شهاب حسینی کلید میخورد
- «شین» دوباره اکران میشود
پربازدیدترین ها
- «موسی کلیم الله» بیگ پروداکشن ناامیدکننده
- رونمایی از پوستر «زال و رودابه» در آستانه جشنواره فیلم فجر
- با سانسورچی همراه نشویم، بر سرش فریاد بزنیم
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
- در پی جنجالها در شبکه اجتماعی ایکس؛ بازیگر شخصیت «امیلیا پرز» از اسکار حذف شد
آخرین ها
- «رکسانا»؛ فیلمی که دردها را فریاد میزند
- با مشخص شدن نمایش فیلمهای بخش ویژه؛ «بی سر و صدا» در جشنواره فجر اکران نمیشود
- «بچه مردم»؛ نگاهی جدید به موضوعات تلخ
- «پیرپسر»؛ ناگفتههایی که گفته میشود
- «شوهر ستاره»؛ حقیقتی منبعث از زندگی و تجربهی زیستهی بخشی از زنان
- نهمین روز نمایش آثار جشنواره فیلم فجر / گزارش تصویری
- هیولایی باستانی
- خرد کمتر لذت بیشتر
- با سانسورچی همراه نشویم، بر سرش فریاد بزنیم
- انیمیشن ایران در جشنواره فجر؛ کجا ایستادهایم؟
- در جشنواره فیلمهای ایرانی نیویورک؛ «علت مرگ: نامعلوم» بهترین فیلم از نگاه تماشاگران شد
- «ژن زامبی» از ۲ اسفند روی صحنه میرود
- اعلام برندگان جوایز انتخاب منتقدان؛ «آنورا» بهترین فیلم ۲۰۲۵ شد
- نگاهی به فیلم «ناتوردشت»/ نگهبان پاکیها
- «صددام»؛ کُمدی ای که فقط سالن را پُر کرد
- یک کمدی شیرین و یک فیلم که فقط کام را تلخ میکند
- «غریزه»؛ عاشقانهای ناآرام
- درباره «زال و رودابه»؛ به مهر تو شد بسته دست بدی
- هشتمین روز نمایش آثار جشنواره فیلم فجر / گزارش تصویری
- یاداشتهای جشنواره/ هفت فیلم زیر ذرهبین
- پس از واکنش پوریا شکیبایی به افتتاحیه جشنواره؛ علی ملاقلیپور به استفاده ابزاری از تصویر پدرش و هنرمندان دیگر اعتراض کرد
- حاشیههای جشنواره فیلم فجر؛ مهمانهای بیربط در سینمای رسانه، امتناع عطاران از پاسخ و تقدیم فیلم به فردوسیپور
- علیرضا قربانی برای سالگرد فراق همسرش خواند
- فروش خوب «کیک محبوب من» در اکران فرانسه
- به وقت فرعون
- حاتم بخشیهایی که ابراهیم را از سینمای ایران گرفت
- کدام زنان رهبری ارکستر داوری کن را بهدست گرفتهاند؟
- آقای عطاران اگر قرار نبود به سوالی جواب دهید پس چرا در نشست خبری شرکت کردید؟
- «موسی کلیم الله» بیگ پروداکشن ناامیدکننده
- تنهایی و انزوا رنجی برای آدمیست