محسن جعفری راد_ پیمان قاسم خانی در خوب ، بد، جلف به شکل جذابی با مدیوم سینما و همکارانش شوخی کرده، ژانر فیلم پلیسی از نوع ایرانی اش را به هجو کشیده و با درک بالایش از شوخی نویسی به ویژه در دیالوگ ها لحظاتی مفرح خلق کرده است.
شیمی رابطه پژمان جمشیدی و سام درخشانی هم به خوبی شکل گرفته و در زمان بندی لحظات کمیک موثر کار کرده اند.
تنها ضعف فیلم افت ریتم و ضرباهنگ در نیمه های آن و برخی سکانس های زاید مثل حضور امیر مهدی ژوله و اجرای موسیقی توسط دی جی است که می شد با تدوینی بهتر و انسجامی بیشتر به ریتم آن سر و شکل مناسب تری داد، اما با وجود این ضعف به عنوان یک فیلم سرگرم کننده ، تماشای آن قابل توصیه است.
ماجرای نیمروز
از لحاظ ساختاری جزو بهترین فیلمهای چند سال اخیر است.فرم بصری مبتنی بر شکار لحظه ها با حرکات پرتنش دوربین و پیرو آن فضاسازی پرتعلیق، بازی های به شدت ریالیستی و طراحی صحنه و لباس مهندسی شده فیلم ، آن را به عنوان یک فیلم لذت بخش در اجرا معرفی می کند.
ماجرای نیمروز برگ برنده های زیادی دارد. از بازی هادی حجازی فر گرفته تا پایان بندی متناسب با داستان پردازی فیلم که فراتر از آگاهی بخشی نسبت به بخش مبهم مانده سیاسی کشور،توانایی سرگرم کردن مخاطب را به خصوص با لحظات کمدی ریزبافتش به خوبی دارد.
آباجان
روابط و اتمسفر خانواده ها در کوران جنگ و بمباران ، جزو موقعیت هایی است که در سینمای جنگ کمتر به آن پرداخت شده است که هاتف علیمردانی در آباجان سعی کرده سویه های پنهانی از این موقعیت های ملتهب را به تصویر بکشد.
مهمترین نقطه قوت فیلم انسجام ساختاری به ویژه در کار بازیگران است که در راس آنها فاطمه معتمدآریا یکی از فرازهای کارنامه اش را ارایه کرده است.علیمردانی همواره در فیلمهایش ثابت کرده که تبحر خاصی در هدایت بازیگران دارد -نمونه پررنگش باران کوثری در کوچه بی نام- و در آباجان نیز این توانایی به ثمر نشسته است. معتمدآریا به شخصیتی جان بخشیده که نمودار حسی از سکوت تا استیصال و فریاد را به خوبی ترسیم می کند.
فضاسازی فیلم هم کمتر غیر قابل انطباق با ما به ازای بیرونی است.از شکل معماری خانه گرفته تا باند صوتی فیلم که به دقت چیده شده اند.
شاید اگر کمی به تنه لاغر روایت افزوده می شد و شخصیت ها غیر از آباجان و معلم مدرسه ، پرداخت بیشتری داشتند با فیلم بهتری رو به رو بودیم اما در همین شکل کنونی هم آباجان به عنوان بازتابانده احساسات و عواطف خانواده های درگیر جنگ موفق عمل می کند و می توان در کنار دو فیلم کمدی و سیاسی، تماشای این درام دفاع مقدس را نیز پیشنهاد داد.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- رنج زیر پوست محسن/ در یادبود محسن جعفری راد
- محسن جعفری راد درگذشت
- «طلای قهوهای»، روایتی از پایتخت فندق ایران
- کارگردان «رنج زیر پوست»: این فیلم را در حمایت از زنان، دختران و حقوق انسانها ساختهام/ نقد دیکتاتوری مردسالارانه
- مستند «رنج زیر پوست» در گروه هنروتجربه اکران میشود
- «طلای قهوهای» قصه فندقهای گیلان را روایت میکند/ فیلمبرداری تا پایان شهریور
- اولین مستند با موضوع تاثیر کرونا بر کودکان ساخته میشود
- «تیغ و ابریشم»/ از جشنواره جهانی فیلم فجر تا نمایشگاه کتاب
- «تیغ وابریشم»/ چرا فیلم «تختی»، آن طور که باید، نفروخت؟
- «تیغ و ابریشم»/ نگاهی به نبود تنوع در نسل جدید بازیگران به بهانه درگذشت جمشید مشایخی
- «تیغ و ابریشم»/ آئین چراغ، خاموشی نیست؛ درباره حذف عادل فردوسیپور از برنامه نود و رابطهاش با سیلهای اخیر!
- «تیغ و ابریشم»/ نگاهی به دو فیلم «متری شیش و نیم» و «غلامرضا تختی»؛ فیلمهایی که در اکران نوروز باید دید
- «تیغ و ابریشم»/ کدام فیلم در اکران نوروز رکورد خواهد زد؟ نگاهی به ترکیب فیلم های اکران نوروز
- ضیافت موسیقی در سینما/ نگاهی به فیلم حماسه کولی (Bohemian Rhapsody)
- «تیغ و ابریشم»/ اینها در این فهرست چه میکنند؟
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی
- فیلم کوتاه «شامیر» نامزد بهترین فیلمبرداری جشنواره امریکایی شد
- درمان از نگاهی دیگر؛ وقتی سرطان، بازیگر صحنه زندگی میشود
- گاو خشمگین ۴۵ ساله شد
- «زیر درخت لور»؛ تصویری از انزوا و شکاف عاطفی





